Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΖΙΜΑ
«Με το που στάθηκε μπροστά μου σηκώθηκα και σε στάση προσοχής του συστήθηκα: "Ζιίμπεν Ζίμπτσιχ τάουζεν χουντάτ τσβάι", του είπα στα γερμανικά, δηλαδή αριθμός 77.102. Τη στιγμή εκείνη δεν είχα εικόνα ούτε του εαυτού μου, ούτε των γύρω μου. Νόμιζα ότι βρισκόμουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης...».
Η Εσθήρ Κοέν συστήθηκε με το ανεξίτηλο νούμερο του χεριού της με το οποίο ήταν υποχρεωμένη να αναφέρεται στα «άπελ», στα καθημερινά προσκλητήρια, πρωί-απόγευμα, στο Άουσβιτς, επί δώδεκα μήνες.
Με τη διαφορά ότι τώρα δεν είχε απέναντί της κάποιον capo ή δήμιο Ες Ες, αλλά τον πρόεδρο της Γερμανίας Γιόακιμ Γκάουκ, πάστορα πριν πάρει τον δρόμο της πολιτικής, στη Συναγωγή των Ιωαννίνων.
«Εντσουλντιγκουνγκ (συγγνώμη), μου είπε και με αγκάλιασε δακρυσμένος».
«Αισθανθήκατε κάποια ανακούφιση με την συγγνώμη;», την ρωτάμε.
«Αχ, παιδί μου, το κακό που μας έκαναν δεν αναπληρώνεται. Παρακάλεσα τις διερμηνείς του να του πουν ότι το ελάχιστο που πρέπει να κάνουν είναι να δώσουν λεφτά να γραφτούν βιβλία για να διαβάζουν και να μαθαίνουν τα μικρά παιδιά ώστε να μην επαναληφθούν τέτοια εγκλήματα, γιατί δυστυχώς η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται».
Η εικόνα, στην οποία ο πρώτος πολίτης της Γερμανίας ασπάζεται ένα από τα θύματα του Ολοκαυτώματος ζητώντας για λογαριασμό της χώρας του επισήμως συγγνώμη για τα -πολλά- εγκλήματα που διέπραξαν τα ναζιστικά στρατεύματα στην Ελλάδα, έκανε τον γύρο του κόσμου, με τα γερμανικά ΜΜΕ να την αναδεικνύουν προκαλώντας αίσθηση στους συμπατριώτες τους.
Της Σοφίας Χριστοφορίδου
Ο Άλμπερτ Μπουρλά, Άκης για τους φίλους του, είναι γέννημα θρέμμα Σαλονικιός. Το καταλαβαίνει κανείς από την πρώτη στιγμή που θα μιλήσει μαζί του. Το βαρύ λάμδα τον «προδίδει» και ας ζει για πάνω από δύο δεκαετίες στο εξωτερικό. «Τι ‘κουβαλάτε’ από τη Θεσσαλονίκη στην Αμερική όπου ζείτε;» τον ρωτήσαμε σε μία αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε στη «ΜτΚ» πριν από μερικούς μήνες, με την ευκαιρία της αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα του ΑΠΘ. «Κουβαλάω τον εαυτό μου. Η Θεσσαλονίκη είμαι εγώ, εδώ έγινα, έζησα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου και τα χρόνια που με διαμόρφωσαν. Κουβαλάω τα κάστρα, την παραλία της, την πλατεία Ναυαρίνου, τα φεστιβάλ της, τις ταβέρνες, τους φίλους μου, ό,τι με έκανε».
Η οικογένεια Μπουρλά
Ο Άλμπερτ Μπουρλά γεννήθηκε το 1961 στη Θεσσαλονίκη και είναι το μικρότερο παιδί του Μωίς Μπουρλά και της Ρούλας Σαϊας, που είχαν το σπίτι τους στην οδό Σβώλου. Προέρχεται από οικογένειες Εβραίων σεφαραδιτών με ιστορία πέντε αιώνων στην πόλη. Το 1880 το όνομα της περιλαμβάνεται στις 38 οικογένειες που συνεισέφεραν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα, όπως αναφέρει ο Γιοζέφ Νεχαμά.
Περισσότερα: ΑΛΜΠΕΡΤ ΜΠΟΥΡΛΑ: ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΟ τους ΑΚΗ»
Το σύνθημα δόθηκε λίγο μετά τις δύο το μεσημέρι, όταν η φωνή του κρατούμενου Ιωσήφ Βαρούχ από την Κέρκυρα ακούστηκε ανάμεσα στους παραταγμένους, τους ζωντανούς-νεκρούς του Αουσβιτς: «Θα γίνει ρε, ναι ή όχι, το ντου που λέγαμε;» - και τότε ξεκίνησαν όλα. Μια ομάδα ελλήνων κρατουμένων επιτίθεται στους γερμανούς φρουρούς, τους αφοπλίζει, οχυρώνεται σε ένα από τα πέντε κρεματόρια, όπου συντελούνται τα φρικτά εγκλήματα των ναζί, και ακολουθεί μάχη. Τις επόμενες ώρες το κρεματόριο IV θα ανατιναχθεί από τους εξεγερμένους, τρεις στρατιώτες των SS θα σκοτωθούν, ενώ περισσότεροι από 400 συμμετέχοντες θα εκτελεστούν, πολλοί τραγουδώντας τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Ηταν η μεγάλη εξέγερση του Αουσβιτς στην οποία πρωτοστάτησαν έλληνες κρατούμενοι και συνέβη τέτοιες μέρες πριν από 76 χρόνια, στις 7 Οκτωβρίου του 1944. Μετά τον ξεσηκωμό και σε συνδυασμό με τις συνεχόμενες νίκες του Κόκκινου Στρατού στο μέτωπο το ναζιστικό στρατόπεδο άρχισε να τελεί υπό διάλυση.
Η ιστορία αποσιωπήθηκε από τους Γερμανούς, διασώθηκε όμως από τις μαρτυρίες. Σημαντικές πληροφορίες διαβάζουμε στα γραπτά του Μαρσέλ Νατζαρή, ενός ελληνοεβραίου sonderkommando που συμμετείχε στην επιχείρηση, κράτησε σημειώσεις και έθαψε τα χειρόγραφα στο Αουσβιτς.
Περισσότερα: ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΟ ΆΟΥΣΒΙΤΣ
«Ο ιστότοπος για την τοπική αυτοδιοίκηση, ΟΤΑ, δημοσίευσε άρθρο με στοιχεία από το πλούσιο βιογραφικό του Δημάρχου Ιωαννιτών Μωϋσή Ελισάφ».
Ο Καθηγητής κ. Μ. Ελισάφ γεννήθηκε το 1954 στα Ιωάννινα. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1979. Εργάστηκε στο Institute of Lipids and Atherosclerosis Research, Sheba Medical Center , Tel Hashomer, Sackler School of Medicine του Πανεπιστημίου του Τελ-Αβίβ , Ισραήλ (1993-1994).
Διετέλεσε Καθηγητής Παθολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Διευθυντής της Β’ Παθολογικής Κλινικής του ΠΓΝΙ. Ήταν επίσης υπεύθυνος των Εξωτερικών Ιατρείων Διαταραχών του Μεταβολισμού των Λιπιδίων και Παχυσαρκίας στα οποία παρακολουθείται ένας μεγάλος αριθμός ασθενών με υπέρταση, δυσλιπιδαιμίες και παχυσαρκία.
Είναι ενεργό μέλος 27 Επιστημονικών Εταιρειών, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι European Atherosclerosis Society, European Hypertension Society και International Society of Hypertension.
Διετέλεσε επανειλημμένα Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αθηροσκλήρωσης, όπου παραμένει μέλος του Δ.Σ. Είναι επίσης Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Μελέτης, Έρευνας και Εκπαίδευσης για το Σακχαρώδη Διαβήτη και τα Μεταβολικά Νοσήματα και Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Παθολογίας Βορειοδυτικής Ελλάδας.
Στη σειρά σύντομων βίντεο γνωριμίας με τις εβραϊκές κοινότητες ανά τον κόσμο, το WJC κυκλοφόρησε, στο κανάλι του στο You Tube, βίντεο για τους Εβραίους της Ελλάδας. Ο διευθυντής του ΚΙΣΕ Ηλίας Φρεζής μιλά για την ιστορία, τη σύγχρονη δράση και τα ζητήματα των Ελλήνων Εβραίων, σε συνέντευξη που είχε δώσει το 2015, στο πλαίσιο διεθνούς συνάντησης διευθυντών των εθνικών κοινοτήτων – μελών του WJC, στη Λισαβώνα.