Τον προηγούμενο Απρίλιο οργανώθηκε από το Σχολείο μας έκθεση με το υλικό των συνεντεύξεων, η οποία υποστηρίχθηκε από την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης και υλοποιήθηκε σε συνεργασία με τον οργανισμό Centropa, ο οποίος δραστηριοποιείται στον τομέα της διάσωσης της μνήμης και της διαφύλαξης της εβραϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς σε Ευρώπη, Αμερική και Ισραήλ. Η έκθεση τελέσθηκε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, της Πρεσβείας του Ισραήλ στην Ελλάδα, του Γενικού Προξενείου της Γαλλίας στη Θεσσαλονίκη, του Γαλλικού Ινστιτούτου και του Δήμου Θεσσαλονίκης και εντάχθηκε στο πρόγραμμα εκδηλώσεων μνήμης για την ημέρα Πένθους για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, Γιομ Ασοά.
Η ερευνητική εργασία με θέμα “Μνήμες σχολικής ζωής πριν από τον πόλεμο: Εβραίοι επιζώντες της Σοά αφηγούνται” είχε βασικό παιδαγωγικό σκοπό την ανάδειξη πτυχών της εβραϊκής ζωής στη Θεσσαλονίκη πριν το Ολοκαύτωμα μέσω της καταγραφής των στοιχείων σε συνεντεύξεις με ευχάριστες κυρίως αναμνήσεις, με βασικό στόχο τη διαφύλαξη της εβραϊκής κληρονομιάς της πόλης της Θεσσαλονίκης. Ως επιστέγασμα της πολύμηνης έρευνας και των συνεντεύξεων των μαθητών/τριών της Στ΄ τάξης από επιζώντες και κρυμμένα παιδιά που ζουν στην πόλη μας δημιουργήθηκε το οπτικοακουστικό υλικό, που έλαβε το πρώτο βραβείο από τον οργανισμό Centropa στο θέμα “My Community” τον Ιούνιο του 2017 με χρηματικό έπαθλο και στις 25/11/2017 από την κριτική επιτροπή του Μουσείου Σχολικής Ζωής & Εκπαίδευσης του Εθνικού Κέντρου Έρευνας & Διάσωσης Σχολικού Υλικού. Είχαμε την τιμή να μας απονεμηθεί το βραβείο για την επιτυχημένη συμμετοχή μας από τη συγγραφέα κ. Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου, η οποία και επεσήμανε τη σπουδαιότητα της διατήρησης της μνήμης, την οποία και παρομοίωσε ως δέντρο με ρίζες και κλαδιά που αναπτύσσεται και ζωντανεύει με το σπουδαίο έργο των εκπαιδευτικών και τη δημιουργικότητα των παιδιών.
LIFO 29.9.2017: Στην τελική ευθεία μπαίνει η έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος για την ίδρυση και δημιουργία Μουσείου και Εκπαιδευτικού Κέντρου για το Ολοκαύτωμα, στην περιοχή του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού, εκεί όπου γράφτηκε η αρχή του τέλους για τον εβραϊκό πληθυσμό της Θεσσαλονίκης.
Όπως προέκυψε από τη συνάντηση που είχαν, σήμερα το απόγευμα, στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών Θανάσης Βούρδας, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης και η προϊσταμένη του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη, Κατερίνα Νοτοπούλου, η διαδικασία για την έγκριση από το ΣτΕ και την έκδοση του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος βρίσκεται στο τελικό στάδιο.
«Είχαμε μια συνάντηση για το Μουσείο Ολοκαυτώματος. Ξεπεράστηκαν τα προβλήματα και προχωρά η διαδικασία στα χρονικά όρια που είχαμε θέσει. Είμαι πολύ ικανοποιημένος γιατί εάν εκδοθεί το Προεδρικό Διάταγμα έως τα τέλη του Οκτώβρη τότε αμέσως θα προχωρήσουν και οι οικοδομικές άδειες» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, μετά τη σύσκεψη, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι μέσα στη χρονιά θα μπει και ο θεμέλιος λίθος.
Περισσότερα: ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ακολούθως της επίσκεψής του στη Θεσσαλονίκη στις 14 Ιουνίου 2017, ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ κ. Μπέντζαμιν Νετανιάχου απέστειλε ευχαριστήρια επιστολή προς τον πρόεδρο του ΚΙΣΕ και της Ι.Κ. Θεσσαλονίκης κ. Δαυίδ Σαλτιέλ, στην οποία ανέφερε:
«30 Ιουλίου 2017
Αξιότιμε κύριε Σαλτιέλ,
Σας ευχαριστώ για τη θερμή και γενναιόδωρη φιλοξενία που επιφυλάξατε, εσείς και η Ισραηλιτική Κοινότητα, προς εμένα και την αντιπροσωπεία μου κατά την πρόσφατη επίσκεψή μας στη Θεσσαλονίκη.
Η επίσκεψή μας στην καταπληκτική Συναγωγή Μοναστηριωτών, που αποκαταστάθηκε τόσο όμορφα, σε πολύ μεγάλο βαθμό χάρη στη δική σας αποφασιστικότητα και αφοσίωση, αποτέλεσε την κορωνίδα της επίσκεψής μου. Συγκινήθηκα βλέποντας τη ζωντάνια της Ισραηλιτικής Κοινότητας της Θεσσαλονίκης, η οποία αναδομήθηκε μετά την σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή της κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Παρότι είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε για μικρό χρονικό διάστημα, όταν κάναμε τα αποκαλυπτήρια της πλάκας που σηματοδοτεί την κατασκευή του Μουσείου Ολοκαυτώματος, ελπίζω να έχουμε τη ευκαιρία να μιλήσουμε ξανά, ίσως στα εγκαίνια του Μουσείου.
Επιτρέψτε μου να εκμεταλλευτώ αυτή την ευκαιρία για να σας συγχαρώ για το σημαντικό σας έργο για την μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος από τη Θεσσαλονίκη και για όλα όσα πράττετε για την τοπική σας Κοινότητα.
Με τιμή,
Μπέντζαμιν Νετανιάχου»
Θετική γνωμοδότηση έδωσε σήμερα το Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας στη στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για την αξιοποίηση ακινήτου του σιδηροδρομικού εμπορικού σταθμού Θεσσαλονίκης και τη δημιουργία μουσείου Ολοκαυτώματος και εκπαιδευτικού κέντρου για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Συγκεκριμένα, προβλέπεται η δημιουργία του μουσείου σε ακίνητο κυριότητας του ΟΣΕ, έκτασης 164 στρεμμάτων, που γειτνιάζει με το λιμάνι της πόλης, ενώ στη βόρεια πλευρά του διέρχεται ο οδικός άξονας της νέας δυτικής εισόδου της πόλης. Το σύνολο του ακινήτου, με συμφωνητικό που υπογράφηκε μεταξύ της ΓΑΙΑΟΣΕ Α.Ε. και της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, μισθώθηκε στη δεύτερη για τη δημιουργία του μουσείου Ολοκαυτώματος, ενώ η διάρκεια της μίσθωσης καθορίζεται για 30 έτη και πρόκειται να παραταθεί για 60 επιπλέον, με έκδοση κοινής υπουργικής απόφασης.
Εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Κυριακής» 23.7.17, του Ιωσήφ Βαένα:
Τα τελευταία χρόνια το σαλονικιώτικο καλοκαίρι -πέρα από το φυτοπλαγκτόν και τις ουρές καθ’ οδόν προς τη Χαλκιδική- χαρακτηρίζεται και από την ανέλπιστη αύξηση των τουριστών που επισκέπτονται την πόλη. Πολλοί ανακαλύπτουν έκπληκτοι ότι σε όλη τη Θεσσαλονίκη υπάρχουν διάσπαρτες εβραϊκές ταφόπλακες.
Προέρχονται από το Παλαιό Εβραϊκό Νεκροταφείο της πόλης, το μεγαλύτερο της Ευρώπης, με περισσότερους από 350.000 τάφους, από το 2ο αιώνα μέχρι το 1946, που εκτείνονταν σε 350 στρέμματα στο χώρο από εκεί όπου βρίσκεται σήμερα η Πανεπιστημιούπολη μέχρι το Καυταντζόγλειο. Το νεκροταφείο βρισκόταν έξω από τα τείχη και εκτός πόλεως μέχρι το 19ο αιώνα, οπότε η Θεσσαλονίκη επεκτάθηκε ανατολικά. Μετά την πυρκαγιά του 1917 υπήρξαν συνεχείς πιέσεις από τις νέες ελληνικές αρχές, που ισχυρίζονταν ότι η έκταση ήταν απαραίτητη για την επέκταση της πόλης. Βέβαια αξίζει να σημειωθεί ότι το γειτονικό χριστιανικό κοιμητήριο της Ευαγγελίστριας έμεινε άθικτο και επιζεί μέχρι σήμερα. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες τα ιστορικά εβραϊκά κοιμητήρια έμειναν άθικτα, παρότι βρίσκονται στο κέντρο των πόλεων.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής οι προπολεμικές επιθυμίες του χριστιανικού τμήματος της πόλης βρήκαν ευήκοα γερμανικά ώτα και έτσι ξεκίνησε η καταστροφή, το Δεκέμβριο του 1942. Οι ταφόπλακες και τα τούβλα των τάφων χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής αλλά κυρίως μεταπολεμικά από πληθώρα ατόμων και φορέων ως οικοδομικό υλικό. Από ιδιώτες για την κατασκευή σπιτιών ή για την εμπορία των υλικών. Από τη μητρόπολη για την επισκευή ή αναστύλωση εκκλησιών, όπως ο Αγ. Δημήτριος και η Αγ. Σοφία. Ο δήμος Θεσσαλονίκης για δημόσια έργα, όπως η κατασκευή της λεωφόρου Στρατού, η πλακόστρωση της Ροτόντας, της πλατείας Λευκού Πύργου, του Βασιλικού Θεάτρου. Μέχρι και τα ρείθρα των πεζοδρομίων ήταν φτιαγμένα από λεηλατημένα κειμήλια αιώνων και αργότερα πουλήθηκαν στο δήμο Καλαμαριάς. Στη λεηλασία συμμετείχαν ακόμη και οργανισμοί, που λόγω θέσης θα περίμενε κανείς να αντισταθούν, όπως το Πανεπιστήμιο ή η αρχαιολογική υπηρεσία. Η τελευταία υπό τον κ. Πελεκανίδη αγνόησε τις ικεσίες της Ισραηλιτικής Κοινότητας, που μεταπολεμικά ζητούσε να σταματήσει η κατασκευή του Αγ. Δημητρίου με τα χιλιάδες τούβλα και τεράστιες μαρμάρινες ταφόπλακες που στοιβάζονταν στην αυλή του. Ακόμη και σήμερα μπορεί κάποιος να δει τα αποτελέσματα της λεηλασίας που πραγματοποιήθηκε στην Κατοχή από τη Σουρωτή μέχρι τη Βουρβουρού. Στη νέα παραλία ρίχθηκαν οστά και ταφόπλακες, ενώ ο τεχνητός λόφος στον οποίο χτίστηκε το Παλατάκι διαβρώνεται από τη θάλασσα και βγάζει στο Θερμαϊκό ταφόπλακες. Με άλλα λόγια η ρήση ότι η πόλη χτίστηκε πάνω σε ένα έγκλημα δεν έχει μόνο μεταφορική αλλά και κυριολεκτική σημασία.