Με κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο του Ολοκαυτώματος στην πλατεία Ελευθερίας, ολοκληρώθηκε η εκδήλωση μνήμης για την Ημέρα Ελλήνων Εβραίων, Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος, η οποία πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι, παρουσία του υφυπουργού Εξωτερικών Ιωάννη Αμανατίδη, βουλευτών, μελών της Ισραηλιτικής Κοινότητας και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, εκπροσώπων κομμάτων, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των τοπικών αρχών, διεθνών οργανισμών, διπλωματών ξένων χωρών, φορέων της πόλης, κ.α.
Νωρίτερα, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση (Ασκαβά), από τον ραβίνο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, Ααρόν Ισραέλ.
Από την πλευρά της, η σύμβουλος της Πρεσβείας του Ισραήλ Tammy Ben-Haim αναφέρθηκε στα διδάγματα του Ολοκαυτώματος και σημείωσε ότι και σήμερα, απέναντι σε φαινόμενα αντισημιτισμού του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, απαιτείται ενεργοποίηση για την υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Σημείωσε, ότι με ικανοποίηση βλέπει το τελευταίο διάστημα «Ισραηλινούς γιατρούς, νοσοκόμες και κοινωνικούς λειτουργούς, εθελοντές στην Ελλάδα, στο νησί της Λέσβου, να βοηθούν πρόσφυγες που έρχονται από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν» και σε συνεργασία με τις αρχές να σώζουν ζωές και επεσήμανε, ότι παρά την οικονομική κρίση, οι άνθρωποι και η κυβέρνηση στην Ελλάδα ανταποκρίνονται σε αυτό το έργο, επιδεικνύοντας «συμπόνια και ανθρωπισμό». «Σήμερα, καθώς θυμόμαστε τα έξι εκατομμύρια εβραίους που δολοφονήθηκαν από τους ναζί, πρέπει να θυμόμαστε και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ξεχωριστά κάθε ανθρώπινης ύπαρξης. Ώστε κάτι τέτοιο, να μη μπορεί να ξανασυμβεί ποτέ» τόνισε.
Περισσότερα: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ 2016 ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Με την καθιερωμένη πορεία μνήμης από το Μνημείο του Ολοκαυτώματος στην Πλατεία Ελευθερίας έως τον Παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό κορυφώθηκαν την Κυριακή 15.3.15 οι εκδηλώσεις μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος της Θεσσαλονίκης, υπό τον τίτλο «Ποτέ Ξανά. 72 χρόνια μετά την αναχώρηση του πρώτου συρμού για το στρατόπεδο Άουσβιτς», που διοργάνωσαν ο Δήμος Θεσσαλονίκης, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης. Η πορεία κατέληξε στον Παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό, απ’ όπου 72 χρόνια νωρίτερα είχαν αναχωρήσει οι πρώτοι συρμοί για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τόπους εξόντωσης 50.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Στους εκατοντάδες πολίτες που συμμετείχαν στην πορεία μοιράστηκε συμβολικά από ένα λουλούδι, το οποίο εναπόθεσαν στις ράγες των τρένων.
Κομβικό στοιχείο ιστορικής αναφοράς και συγκινησιακής φόρτισης το ίδιο το τρένο του ΟΣΕ, η ατμομηχανή με τα χαρακτηριστικά στοιχεία Λβ 964 και τέσσερα βαγόνια, που εντοπίστηκαν στο αμαξοστάσιο της Δράμας και μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη ειδικά για τις εκδηλώσεις. «Η ατμομηχανή και τα βαγόνια χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά χιλιάδων Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο πρόεδρος της ΓΑΙΟΣΕ κ. Σχίζας έδωσε εντολή να μεταφερθούν στη Θεσσαλονίκη και στον παλιό σταθμό για την επέτειο των εκδηλώσεων μνήμης» δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, Δαυίδ Σαλτιέλ.
Από τις 13 έως και τις 16 Μαρτίου 2015, η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης, ο Δήμος Θεσσαλονίκης και το ΑΠΘ, σε συνεργασία και με άλλους φορείς διοργανώνουν στη Θεσσαλονίκη σειρά εκδηλώσεων με αφορμή την επέτειο των 72 χρόνων από την αναχώρηση του πρώτου συρμού από τη Θεσσαλονίκη για το στρατόπεδο θανάτου Άουσβιτς – Μπίρκεναου.
Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015, 19:00
Παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Κόκκινου: Το Ολοκαύτωμα -η διαχείριση της τραυματικής μνήμης: θύτες και θύματα στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου Θεσσαλονίκης (Βασ. Γεωργίου 1). Φορείς διοργάνωσης: Εκδόσεις Gutenberg και Α΄ Κοινότητα του Δήμου Θεσσαλονίκης
Για το βιβλίο συνομιλούν με το συγγραφέα:
·Κώστας Γαγανάκης, Αναπληρωτής Καθηγητής Ευρωπαϊκής Ιστορίας Ε.Κ.Π.Α.
·Δημήτρης Μαυροσκούφης, Καθηγητής Διδακτικής Μεθοδολογίας και Ιστορίας της Εκπαίδευσης, Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής Α.Π.Θ.
·Eλένη Πασχαλούδη, Δρ. Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών
τη συζήτηση συντονίζει η Ελένη Χοντολίδου, Πρόεδρος της Α΄ Κοινότητας
Δείτε ΕΔΩ περισσότερα
Περισσότερα: 72 ΧΡΟΝΙΑ από την ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ του ΠΡΩΤΟΥ ΣΥΡΜΟΥ από τη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ για το ΑΟΥΣΒΙΤΣ
Φόρο τιμής στα θύματα του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος, αλλά και την κοινή δέσμευση όλων για ειρηνική συνύπαρξη και επαγρύπνηση, προκειμένου να μην επαναληφθούν «Ποτέ ξανά» αντίστοιχες απάνθρωπες βιαιότητες στον πλανήτη, απέτισαν την 1.2.15 στη Θεσσαλονίκη σύσσωμη η Πολιτεία, η τοπική αυτοδιοίκηση και οι πολίτες της που συμμετείχαν στην τελετή για την Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος.
Η τελετή πραγματοποιήθηκε στην παραλιακή λεωφόρο Νίκης (διασταύρωση με την οδό Ελ. Βενιζέλου-πλατεία Ελευθερίας) όπου βρίσκεται το Μνημείο του Ολοκαυτώματος των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.
«Αποτίω τον απόλυτο σεβασμό μου στα θύματα του ολοκαυτώματος, αλλά και στους επιζώντες και τους απογόνους του με τη δέσμευση ότι όλοι θα εργαστούμε για την ειρηνική συνύπαρξη μας» τόνισε μεταξύ άλλων η υφυπουργός (Μακεδονίας – Θράκης) Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Μαρία Κόλλια –Τσαρουχά, η οποία εκπροσώπησε την κυβέρνηση. Αφού αναφέρθηκε στην ιστορία της συνύπαρξης και των ανθρώπινων δεσμών μεταξύ Εβραίων και χριστιανών πολιτών στη Θεσσαλονίκη, υπογράμμισε χαρακτηριστικά πως «τους δεσμούς αυτούς οφείλουμε να μην τους ξεχάσουμε ποτέ».
Περισσότερα: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ 2015 ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ομιλία Γιάννη Μπουτάρη, Δημάρχου Θεσσαλονίκης
Πανεπιστημιούπολη, ΑΠΘ, Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014
"Σήμερα, βρισκόμαστε στο πρώην νεκροταφείο των αδικοχαμένων Θεσσαλονικέων Εβραίων συμπολιτών που με σπουδή περισσή ξεπάτωσαν οι αρχές της τότε εποχής. Σήμερα, επίσης, εγκαινιάζουμε αυτό το μνημείο που ήταν από καιρό οφειλόμενο.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Ούτως ή άλλως η αργοπορία των 72 χρόνων δεν σημαίνει ότι εάν το μνημείο είχε γίνει το ‘45 ή όποτε άλλοτε η απώλεια, η φρίκη και το πένθος θα ήταν μικρότερα.
Πέρσι τον Μάρτιο έλεγα σε ομιλία μου στο Γαλλικό Ινστιτούτο: «η ανάμνηση της εξόντωσης, το πένθος για τους χαμένους Εβραίους μας υπενθυμίζει επίσης διαρκώς ότι η ενσυναίσθηση μας κάνει εξίσου ανθρώπους. Δεν μπορούμε ποτέ να μπούμε στη θέση του άλλου, του Εβραίου συμπολίτη μας. Αλλά αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι αξίζει τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να φανταστούμε τον πόνο και την οδύνη του».