Της Οντέτ Βαρών - Βασάρ*

Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 23.1.2023: Το βιβλίο της, που κυκλοφόρησε το 1989, ήταν το πρώτο στην Ελλάδα από επιζήσασα στρατοπέδων. Στη νέα έκδοση και το επίμετρο αναδεικνύεται η εξέλιξη της μνήμης του Ολοκαυτώματος.

Η πρώτη ανάγνωση του χειρογράφου της Μπέρρυς Ναχμίας, το μακρινό καλοκαίρι του 1987, υπήρξε ιδρυτική για μένα. Ηταν σαν η συγγραφέας, αγαπημένη θεία μου που δεν μου είχε μιλήσει ποτέ για το θέμα, να με πήρε από το χέρι και να μ' έβαλε στον κόσμο του στρατοπέδου: στον κόσμο του θανάτου για τους πολλούς και της επιβίωσης για τους ελάχιστους τυχερούς, στον κόσμο του παραλογισμού, εκεί που δεν υπάρχει γιατί, που η αυθαιρεσία είναι νόμος, οι άνθρωποι δεν έχουν όνομα και οι γυναίκες δεν έχουν μαλλιά. Εκεί που δεν υπάρχει «γιατί». Ο αναγνώστης ταξιδεύει μαζί της στοιβαγμένος στο τρένο, εισέρχεται στο στρατόπεδο και αντιμετωπίζει το ριζικό κακό, αλλά και τις τεράστιες δυσκολίες στην καθημερινή επιβίωση σ' ένα σύμπαν που δεν έχει τίποτε να κάνει με τον κανονικό κόσμο.

Μονόλεπτη σιγή στη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, τήρησε η Ολομέλεια της Βουλής, με αφορμή την 27η Ιανουαρίου η οποία έχει καθιερωθεί ως Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος.

Σε προ ημερησίας διατάξεως αναφορά της, η Πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου, είπε ότι η μαζική και μεθοδική εξόντωση εκατομμυρίων Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς συνιστά τη θλιβερή κορύφωση μιας σειράς εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν στη δίνη και τα κολαστήρια θανάτου του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

«Εβδομήντα οκτώ κιόλας χρόνια μετά, η υπόμνηση της ημέρας μνήμης του Ολοκαυτώματος δεν προκύπτει ως απλώς συμβολική, αλλά επιβάλλεται ως αναγκαία, καθώς η γηραιά ήπειρος και οι σύγχρονες δημοκρατίες αντιμετωπίζουν διαρκώς τα πρωτοφανή φαινόμενα ενός προϊόντος ρατσισμού και αντισημιτισμού, θέτοντας υπό αίρεση τις κοινοτικές αξίες και το ίδιο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, κατεξοχήν θεσπιστή και θεματοφύλακα της δημοκρατικής ειρήνης», είπε.