Politico, 20 Ιουνίου 2022

Καθώς η Σουηδία προετοιμάζεται να φιλοξενήσει τη συνάντηση της Διεθνούς Συμμαχίας για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος (IHRA) [σ.σ. η σύνοδος ξεκίνησε στις 20 Ιουνίου 2022], αναρωτιέμαι καθημερινά για το πώς εξακολουθεί ακόμα να ακμάζει ο αντισημιτισμός, οκτώ περίπου δεκαετίες μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Σκέφτομαι συχνά το συνεχιζόμενο αυτό αίνιγμα ως μέρος της δουλειάς μου, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, ως απόγονος επιζώντων του Ολοκαυτώματος.

Αυτό που μπορεί να μην είναι άμεσα προφανές είναι ότι ο σύγχρονος αντισημιτισμός θα πρέπει να ανησυχεί σοβαρά όχι μόνον τους Εβραίους, στους οποίους έχει αντίκτυπο και αφορά άμεσα, αλλά και εκείνους που βρίσκονται εκτός της εβραϊκής κοινότητας.

Παρά το γεγονός ότι ο αντισημιτισμός υποδηλώνει μίσος για τον εβραϊκό λαό, στην πραγματικότητα απειλεί όλες τις κοινωνίες και αποτελεί ένδειξη ευρύτερων προβλημάτων. Ως το «παλαιότερο μίσος» παγκοσμίως αποκαλύπτει τα προβλήματα κάθε κοινωνίας, και παρόλο που οι Εβραίοι πολύ συχνά είναι η πρώτη ομάδα που στοχοποιείται, δυστυχώς δεν είναι η τελευταία. Η ιστορία μάς έχει διδάξει επανειλημμένα ότι τα περιστατικά μίσους που αρχικά στοχεύουν τους Εβραίους, σύντομα επεκτείνονται και σε άλλες κοινωνικές ομάδες.

Σχετικά με την λήξη της θητείας του  Πρέσβη του Ισραήλ στην Ελλάδα κ. Γιόσι Αμράνι και την αναχώρησή του από την χώρα δημοσιεύτηκε στις 19.6.2022 στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ το παρακάτω άρθρο του με τίτλο «Δεν είναι αντίο!»

«Η ελληνική μουσική ηχεί στα αυτιά μου, λέξεις από τόσα τραγούδια που έχουν γίνει το playlist της θητείας μου στην Ελλάδα αντηχούν στην καρδιά μου, ένα αίσθημα ότι ανήκω. Ανήκω στο πνεύμα της Ελλάδας, της ιστορίας, των ανθρώπων και του πολιτισμού της.

Η ζωή ενός διπλωμάτη είναι σαν ταξίδι αποδημητικού πουλιού που πετά πάνω από ηπείρους, χώρες, θάλασσες, προσγειώνεται, φωλιάζει και ξαναφεύγει. Στα 40 χρόνια της διπλωματικής μου καριέρας, ήταν βίωμά μου να ριζώνω σε ένα μέρος την ώρα που έπρεπε να φύγω και να μετακομίσω αλλού. Δεν ήταν αυτή η εμπειρία μου όταν έφτασα στην Ελλάδα, έναν προορισμό που επέλεξα, με την καρδιά και το μυαλό. Το καλωσόρισμα, η ευγενική αγκαλιά ανθρώπων κάθε προέλευσης, η αβίαστη μεσογειακή ανθρώπινη ζεστασιά με έκαναν εύκολα να νιώσω σαν στο σπίτι μου. Όντας Πρέσβης της πατρίδας μου, ένιωθα σαν να ήμουν στο σπίτι μου, το Ισραήλ. Ένα σπίτι που δεν μπορείς να αφήσεις, έτσι αισθάνομαι την Ελλάδα. Μπορεί να είμαι κάπου αλλού, αλλά η Ελλάδα θα είναι μαζί μου. «Καθαρότη απίστευτη άφηνε, σε μέγα βάθος μέσα της, το αληθινό τοπίο να φανεί» (Οδυσσέας Ελύτης, Ο Αγράμματος και η Ωραία, από την ποιητική συλλογή Έξη και μία τύψεις για τον ουρανό).