Για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή και τον αντισημιτισμό μίλησε ο δημοσιογράφος κ. Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ, σε συνέντευξή του στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων στις 16.5.2021 στην εκπομπή  «ό,τι πεις εσύ» του Γιώργου  Γκόντζου.

Ακολούθως δημοσιεύουμε άρθρο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του σταθμού www.dimotikoradiofono.gr  με αποσπάσματα από τη συνέντευξη.  

ΑΚΟΥΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ

«Προσωπικά δεν  χάνω την  ελπίδα  ότι  τελικά,  στο τέλος του δρόμου,  η λύση  θα βρεθεί. Αρκεί  να επικρατήσουν  οι   φωνές  της  μετριοπάθειας και στις δύο  πλευρές και να αποφορτιστούν οι κοινωνίες  από  το  μίσος  το  οποίο  τρέφεται  και αναπτύσσεται  μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό  χρειάζεται  βούληση. Από   την  πλευρά  των Παλαιστινίων  της Δυτικής Όχθης υπάρχει  και καταβάλλονται  προσπάθειες από  τον Πρόεδρο  Μαχμούντ Αμπάς,  ευτυχώς  θα έλεγα, προς  αυτή  την κατεύθυνση. Δυστυχώς  όμως η Χαμάς και  η Τζιχάντ  ακόμη  επιδιώκουν την εξαφάνιση  του Εβραϊκού  κράτους από  τον παγκόσμιο χάρτη. Και   υπό  αυτές  τις συνθήκες αντιλαμβάνεστε ότι  δεν μπορεί  να υπάρξει  συμβιβασμός. Δεν μπορεί  να  συμβιβαστείς  με  αυτόν  που θέλει  να σε σκοτώσει, να σου αφαιρέσει  τη  ζωή. Μπορείς  να συμβιβαστείς  και  να καταλήξεις  σε εδαφικό συμβιβασμό με αυτόν που θέλει να  συμβιώσει μαζί  σου. Όχι  μέσα από  μια ιστορία  αγάπης, αλλά  μέσα από μια καλή γειτνίαση, όπως θα έλεγε και ο  Άμος Οζ».

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

«Η Κομπάρσα», το τελευταίο, αν δεν κάνω λάθος, μυθιστόρημα του Αβραάμ Γεοσούα, κλείνει με μια σκιά απαισιοδοξίας. Η ηρωίδα του, σολίστ της άρπας που ζει στην Ολλανδία και επιστρέφει στη γενέτειρά της Ιερουσαλήμ έπειτα από χρόνια, διαπιστώνει ότι η γειτονιά που μεγάλωσε έχει κατακλυσθεί από ορθόδοξους Εβραίους. Ο συγγραφέας παρουσιάζει το φαινόμενο σαν μια δυσμενή αλλοίωση της κοινωνίας του Ισραήλ. Αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η τύχη ενός Παλαιστίνιου συγγραφέα ο οποίος θα θεωρούσε ως δυσμενή προοπτική τη θρησκευτική ριζοσπαστικοποίηση της δικής του κοινωνίας, η οποία εκφράζεται με την κυριαρχία της Χαμάς. Και να υπήρχε, δεν θα τον ξέραμε. Θα τον είχαν εξαφανίσει τα παιδιά των Αδελφών Μουσουλμάνων. Το πιο τρομακτικό με τον μουσουλμανικό κόσμο είναι ότι δεν ακούγονται από εκεί φωνές που αντιστέκονται στην εξάπλωση του θρησκευτικού φανατισμού. Σίγουρα υπάρχουν. Ομως τις πνίγει ο φανατισμός. Και το εντυπωσιακό με το Ισραήλ είναι η ελευθερία της έκφρασης που απολαμβάνουν οι συγγραφείς του παρά το γεγονός ότι η χώρα τελεί σε κατάσταση πολιορκίας από την ημέρα που γεννήθηκε. Ο Γεοσούα μού είχε πει κάποτε ότι αυτό οφείλεται στην παράδοση των Προφητών.