Σε μία ιδιαίτερα συγκινητική τελετή, που έγινε στις 13.2.2019 στα γραφεία του ΚΙΣΕ, αναρτήθηκε η φωτογραφία του αείμνηστου τ. προέδρου του Μωυσή Κωνσταντίνη (1998 – 2010 & 2015 -2016).

Παρόντες στην εκδήλωση ήταν, η οικογένεια, εκπρόσωποι Κοινοτήτων και Οργανώσεων απ’ όλη την Ελλάδα, καθώς και οι  στενοί συνεργάτες του με τους οποίους μοιράστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα τις αγωνίες, τους προβληματισμούς, τις σκέψεις και τα σχέδιά του για το μέλλον του ελληνικού εβραϊσμού. Συγκεντρώθηκαν όλοι για να τιμήσουν ένα άνθρωπο που ακούραστα εργάστηκε και αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στον ελληνικό εβραϊσμό.

Η τελετή ξεκίνησε με δέηση από τον Σοφολογιώτατο Ραββίνο Αθηνών κ. Γκάμπριελ Νεγρίν.

Στη συνέχεια με τον χαιρετισμό του  πρόεδρου του ΚΙΣΕ κ. Δαυίδ Σαλτιέλ ξεδιπλώθηκαν αναμνήσεις από τη μακρόχρονη σημαντική, ουσιαστική και στενή συνεργασία του με τον Μωυσή Κωνσταντίνη, με τον οποίο τον συνέδεε προσωπική φιλία. Ο πρόεδρος του ΚΙΣΕ μίλησε επίσης για την πολυσχιδή προσωπικότητα του εκλιπόντος και τη σπουδαία συνεισφορά της οικογένειας Κωνσταντίνη στον ελληνικό εβραϊσμό επισημαίνοντας χαρακτηριστικά: «Η τύχη θέλησε να τοποθετηθεί η φωτογραφία του αείμνηστου Μωϋσή Κωνσταντίνη κάτω από εκείνη του πατέρα του Κανάρη, πρώτου προέδρου του ΚΙΣΕ. Μια συγκυρία που υπογραμμίζει, την ανυπέρβλητη προσφορά της οικογένειας Κωνσταντίνη, την κληρονομιά της αγάπης για τον Εβραϊσμό, τη συνέχεια της αφοσίωσης. Μια συγκυρία που ολοκληρώνει έναν κύκλο οικογενειακής προσφοράς 70 χρόνων, έναν κύκλο που άνοιξε το 1945 με τον Κανάρη και έκλεισε το 2016 με τον Μωϋσή».

της Μαργαρίτας Πουρνάρα

Ενα παγωμένο πρωινό του 2003, ο ταχυδρόμος χτύπησε το κουδούνι του Μορίς Σουστιέλ. Είναι διακεκριμένος Γάλλος γιατρός με ειδίκευση στην καρδιολογία και στη θεραπευτική ύπνωση. Tου παρέδωσε ένα δέμα με γραμματόσημα ελληνικά. Η προέλευσή του ήταν η Θεσσαλονίκη. Ανοίγοντάς το βρήκε ένα κουτί γεμάτο από παλιές κιτρινισμένες φωτογραφίες, καρτ ποστάλ, μικροαντικείμενα από τη θεία του Ραχήλ Σουστιέλ, την τελευταία συγγενή που είχε απομείνει από τη σεφαραδίτικη οικογένεια του πατέρα του Ζοζέφ. Πολλοί συγγενείς του είχαν χαθεί στο Ολοκαύτωμα, η θεία είχε πεθάνει και η τελευταία της επιθυμία ήταν να αποσταλεί το δέμα στον ανιψιό της στη Γαλλία. 

Κάπως έτσι, χωρίς να το περιμένει ούτε να το έχει φανταστεί, ο Μορίς ξεκίνησε έναν ανάπλου στην ιστορία των προγόνων του και της διάσωσής τους κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το παρελθόν τους χωρίς να είναι κρυφό, δεν ήταν και απολύτως διαυγές, καθώς οι επιζήσαντες σπάνια μιλούν. Ο Σουστιέλ γράφει υπνωτιστικά και αν πιάσεις το βιβλίο του «Λεωφόρος Ωσμάν 146» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις του «Εξάντα», σε τραβά σε έναν άλλο κόσμο. Στη διαδρομή των σεφαραδιτών Εβραίων που σκόρπισαν από τη Θεσσαλονίκη σε όλη την υφήλιο.