Η Χρυσούλα Ελιασά, στα 97 της σήμερα, είναι μια από τις τελευταίες Ελληνίδες επιζήσασες των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Γεννημένη το 1924 στα Ιωάννινα, από τον Ισαάκ και την Σταμούλα, βίωσε τη φρίκη της ομηρίας και των κρεματορίων, χάνοντας δεκάδες δικούς της ανθρώπους. Συγγενείς και φίλους.

Το ηχητικό - αμοντάριστο - ντοκουμέντο που παραχώρησε στο Liberal η οικογένεια της κας Χρυσούλας Ελιασά αποτελεί την εξιστόρηση των γεγονότων όπως η ίδια τα έζησε και τα θυμάται.

Η αφήγησή της, πριν από λίγα χρόνια, για τον εφιάλτη από την πρώτη μέρα που βρέθηκε στα χέρια των Γερμανών κατακτητών μέχρι την απελευθέρωσή της και την επιστροφή της στην Ελλάδα, αποτελεί, πέρα από μια συγκλονιστική εξομολόγηση που βλέπει το φως της δημοσιότητας, και μια μαρτυρία ιστορικής αξίας για τις επόμενες γενιές. Για τις ναζιστικές θηριωδίες, για το Ολοκαύτωμα, για όλα αυτά που δεν πρέπει να ξαναζήσει η ανθρωπότητα.

Του Ευστάθιου Λιανού Λιάντη*

Όσοι έχουμε ασχοληθεί με τη μελέτη του φαινομένου του αντισημιτισμού παρατηρούμε πώς αυτός ο κοινωνικός ιός όχι μόνον δεν σταματάει να εξαπλώνεται και να μολύνει ανθρώπους όλων των κοινωνικών και ηλικιακών στρωμάτων αλλά συνεχώς μεταλλάσσεται, αποκτώντας ηπιότερες ή επιθετικότερες μορφές ανάλογα με το κοινωνικό περιβάλλον, το επίπεδο μόρφωσης, την εθνική, πολιτική ή θρησκευτική ομάδα εντός των οποίων δρα. Τροφοδοτείται, δε, από πηγές παραπληροφόρησης και προπαγάνδας, οι οποίες μπορεί να είναι ομόριζες ή αντιθετικές μεταξύ τους, όπως τα εξτρεμιστικά πολιτικά άκρα και ο φονταμενταλισμός.

Το πρώτο υλικό του Ολοκαυτώματος ήταν οι μικρές διαστρεβλώσεις, που πάνω τους θεμελιώθηκαν οι μεγάλοι μύθοι. Φαινομενικά ανώδυνες παρατηρήσεις για τη συμπεριφορά, τις θρησκευτικές συνήθειες, την εμπορική δεξιότητα των Εβραίων αναμίχθηκαν με τον εμπεδωμένο αντιεβραϊσμό της Λουθηρανικής Διαμαρτύρησης μέσα στον ατμολέβητα της πρωσικής βιομηχανικής επανάστασης, που ετοίμαζε τη γερμανική ενοποίηση. Ο Εβραίος έγινε ο βολικός «άλλος» της νέας αυτοκρατορίας.