Το πρωινό σε βρίσκει στα Λιθαρίτσια. Στα τείχη, στο φρούριο του Αλή Πασά. Το βλέμμα πάνω από την Παμβώτιδα και τις ακτίνες του ήλιου που γεμίζουν το Περιστέρι, το Μιτσικέλι, ζεσταίνουν τα νερά της Κυρά Φροσύνης. Κι αφού το μάτι γεμίσει με εικόνες, η καρδιά είναι έτοιμη να κάνει βουτιά στην ιστορία. Να περιπλανηθεί στο αρχαιολογικό μουσείο, ανάμεσα στην Ολυμπιάδα και τον Πύρρο, την Καστρίτσα και την Αρχαία Δωδώνη. Στα στενά σοκάκια του ιστορικού κέντρου και του Κάστρου ακούς ακόμη τις ιστορίες του Δημήτρη Χατζή.

Ο «Σιούλας ο ταμπάκος» που ανοίγει δρόμο για τις επόμενες γενιές, «ο Σαμπεθάι Καμπιλής» που κρατά την εβραϊκή γειτονιά στα δυο του χέρια, «η  θεία μας η Αγγελική» που όλους τους βλέπει ίσους, πλούσιους και φτωχούς, και ο καθηγητής, ο ήρεμος φιλόλογος που θα κατορθώσει με τον θάνατό του να ολοκληρώσει όλα όσα έλεγε στα παιδιά μια ολόκληρη ζωή.

Επαγγέλματα που κουβαλούν μνήμες, σύγχρονα καφέ και μπαρ, αρχοντόσπιτα που αναστηλώθηκαν, αυλές γεμάτες λουλούδια. Ταβερνάκια όπου οι τοπικές γεύσεις ξεχειλίζουν.

Περπατώντας δίπλα στη λίμνη, με τα αρώματα της φύσης να πλημμυρίζουν, νιώθεις μικρός πρωταγωνιστής σε κινηματογραφική ταινία. Και περιμένεις κάπου εκεί να συναντήσεις τον θίασο του Αγγελόπουλου...