THE BOOK’S JOURNAL, 22.4.2018: Το Σάββατο 21/4/2018, αργά το βράδυ, δόθηκε στην δημοσιότητα, μέσω της ιστοσελίδας της γαλλικής εφημερίδας Le Parisien μια Διακήρυξη καταγγελίας του νέου αντισημιτισμού, ένα κείμενο του οποίου η αξία ξεπερνά τα γαλλικά σύνορα. Υπογράφεται από 250 και πλέον προσωπικότητες της γαλλικής πολιτικής, διανοητικής, θρησκευτικής και καλλιτεχνικής σκηνής. Στους υπογράφοντες περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, ένας πρώην Πρόεδρος Δημοκρατίας, ο Νικολά Σαρκοζύ, τρεις πρώην πρωθυπουργοί (ο κεντροδεξιός Ζ.-Π. Ραφαρέν, οι σοσιαλιστές Μ. Βαλς και Μπ. Καζνέβ), ο σοσιαλιστής πρώην δήμαρχος του Παρισιού Μπ. Ντελανοέ, αρκετοί εκπρόσωποι όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων, οι διανοούμενοι Π.-Α. Ταγκιέφ, Α. Φινκελκρώτ, Μπ.-Α. Λεβύ, Π. Μπρυκνέρ, Ελ. Μπατεντέρ, Ζ. Μπενσουσάν, Λ. Φερρύ, Λ. Μπουβέ, Ρ. Φρεγκοζί, Μ. Κνομπέλ, Μπ. Σανσάλ, Α. Βιεβιορκά, οι δημοσιογράφοι Φ. Βαλ, Μπ. Κουτυριέ, Α. Ντεβέκιο, οι καλλιτέχνες Σ. Αζναβούρ, Π. Αρντιτί, Ρενώ, Τ. Γκουντβίλ, Ζ. Ντεπαρντιέ, κ.α. Την πρωτοβουλία σύνταξης του κειμένου είχε, από κοινού με μια ομάδα διανοουμένων, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Φιλίπ Βαλ, πρώην διευθυντής του Charlie Hebdo.
Το κείμενο του Μανιφέστου
«Ο αντισημιτισμός δεν είναι υπόθεση των Εβραίων, είναι υπόθεση όλων. Οι Γάλλοι, των οποίων η δημοκρατική ωριμότητα επιβεβαιώθηκε μετά από κάθε ισλαμιστική επίθεση, ζουν ένα τραγικό παράδοξο. Η χώρα τους έγινε το θέατρο ενός δολοφονικού αντισημιτισμού. Αυτή η τρομοκρατία επεκτείνεται, προκαλώντας ταυτόχρονα την λαϊκή καταδίκη και μία σιωπή των ΜΜΕ, την οποία η πρόσφατη λευκή πορεία [με αφορμή τη δολοφονία της Μιρέιγ Κνολ] συνήργησε να διαρρήξει.
Όταν ένας πρωθυπουργός από το βήμα του Κοινοβουλίου διακηρύσσει, υπό τα χειροκροτήματα όλης της χώρας, ότι η Γαλλία χωρίς τους Εβραίους δεν είναι πλέον η Γαλλία, αυτή δεν είναι μία όμορφη φράση παρηγοριάς, αλλά μία επίσημη προειδοποίηση: η ευρωπαϊκή μας ιστορία, και με μοναδικό τρόπο η γαλλική ιστορία, για γεωγραφικούς, θρησκευτικούς, φιλοσοφικούς, νομικούς λόγους, είναι εκ βάθρων δεμένη με διάφορες κουλτούρες μεταξύ των οποίων η εβραϊκή σκέψη είναι καθοριστική. Στην πρόσφατη ιστορία μας, ένδεκα Εβραίοι δολοφονήθηκαν –και ορισμένοι από αυτούς υπέστησαν βασανιστήρια–μόνο και μόνο γιατί ήταν Εβραίοι, από ριζοσπάστες ισλαμιστές.
Παρ’ όλα αυτά, η καταγγελία της ισλαμοφοβίας –η οποία δεν είναι ο προς καταπολέμηση αντιαραβικός ρατσισμός– αποκρύπτει τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών: οι Γάλλοι εβραίοι διακινδυνεύουν 25 φορές περισσότερο να γίνουν αντικείμενο επίθεσης από ό,τι οι μουσουλμάνοι συμπολίτες τους. Το 10% των εβραίων πολιτών της ευρύτερης περιφέρειας του Παρισιού –δηλαδή περίπου 50.000 άτομα–εξαναγκάσθηκαν πρόσφατα να μετακομίσουν γιατί δεν ήταν πλέον σε ασφάλεια σε ορισμένες περιοχές και γιατί τα παιδιά τους δεν μπορούν πλέον να φοιτούν στο δημόσιο σχολείο της Δημοκρατικής Πολιτείας. Πρόκειται για υπόκωφη εθνοκάθαρση στην χώρα του Εμίλ Ζολά και του Κλεμανσώ.
Γιατί αυτή η σιωπή; Διότι η ισλαμιστική ριζοσπαστικοποίηση –και ο αντισημιτισμός που αυτή μεταφέρει– θεωρείται αποκλειστικά, από ένα μέρος των γαλλικών ελίτ, ως έκφραση μιας κοινωνικής εξέγερσης, ενώ το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται σε τόσο διαφορετικές κοινωνίες όπως είναι η Δανία, το Αφγανιστάν, το Μάλι ή η Γερμανία… Διότι στον παλαιό αντισημιτισμό της άκρας Δεξιάς προστίθεται ο αντισημιτισμός μέρους της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που βρήκε στον αντισιωνισμό το άλλοθι για να μεταμορφώνει τους δήμιους των εβραίων σε θύματα της κοινωνίας. Διότι οι μικρο-κομματικές εκλογικές σκοπιμότητες υπολογίζουν ότι η μουσουλμανική ψήφος είναι δέκα φορές ανώτερη από την εβραϊκή ψήφο.
Στη λευκή πορεία για την Μιρέϊγ Κνολ, όμως, έλαβαν μέρος ιμάμηδες με συνείδηση ότι ο μουσουλμανικός αντισημιτισμός είναι η μεγαλύτερη απειλή που βαραίνει πάνω στο Ισλάμ του 21ου αιώνα και πάνω στον κόσμο της ειρήνης και της ελευθερίας στον οποίον επέλεξαν να ζήσουν. Στην πλειονότητά τους βρίσκονται υπό αστυνομική προστασία, κάτι που λέει πολλά για την τρομοκρατία που οι ισλαμιστές ασκούν πάνω στους μουσουλμάνους της Γαλλίας.
Συνεπώς, ζητάμε οι στίχοι του Κορανίου, που καλούν στο φόνο και την τιμωρία των εβραίων, των χριστιανών και των απίστων, να περιπέσουν σε αχρηστία από τις θεολογικές αρχές, όπως έγινε με τους παραλογισμούς της Βίβλου και τον καθολικό αντισημιτισμό που καταργήθηκε από το Βατικανό II, ώστε κανένας πιστός να μην μπορεί να στηρίζεται σε ιερό κείμενο για να διαπράξει ένα έγκλημα.
Αναμένουμε από το ισλάμ της Γαλλίας να ανοίξει το δρόμο. Ζητάμε ο αγώνας ενάντια σε αυτή τη δημοκρατική χρεοκοπία, που είναι ο αντισημιτισμός, να γίνει εθνική υπόθεση πριν είναι πάρα πολύ αργά. Πριν η Γαλλία πάψει να είναι η Γαλλία.»
Μετάφραση: Ανδρέας Πανταζόπουλος
Πηγή: The Book’s Journal, 22.4.2018, “Μανιφέστο ενάντια στον νέο αντισημιτισμό”
