ΤΑ ΝΕΑ, 3.9.2021, της ΤΖΙΝΑΣ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ: H διαπίστωση που ακολουθεί είναι εξαιρετικά δυσάρεστη, αλλά η αλήθεια είναι ο μόνος δρόμος για την ωριμότητα: Την τελευταία τετραετία τρεις υπουργοί, άνθρωποι που εκλέγονται δημοκρατικά, με πολλές ψήφους, στο ψηφοδέλτιο ενός δημοκρατικού κόμματος, έχουν νιώσει την ανάγκη ή τέλος πάντων την υποχρέωση, να απολογηθούν για πράξεις και δηλώσεις τους που είχαν θίξει και πληγώσει τους Εβραίους συνανθρώπους μας. Αυτές οι δημόσιες απολογίες έχουν αξία παιδευτική. Έστειλαν το μήνυμα ότι στα ανώτερα κλιμάκια του δημοκρατικού τόξου ο αντισημιτισμός δεν θεωρείται αμελητέο πράγμα. Όμως δεν αρκούν.
Διότι το αρχικό πρόβλημα παραμένει όσο οι απόψεις αυτές βρίσκονται διάχυτες στην κοινωνία και μπλέκονται γλυκά με όλες τις άλλες θεωρίες συνωμοσίας, παλιές και νέες. Όποιος αμφιβάλλει ας αναζητήσει το μίσος στον δημόσιο λόγο, το πώς ο αντισημιτισμός και η ξενοφοβία (με την οποία συναντιέται συχνά) ανακατεύονται αυτό το διάστημα ακόμη και στις τρομοκρατικές συνωμοσίες για τα εμβόλια και την πανδημία.
Ο Π.Ο.Υ. κι η Κομισιόν μάλιστα πέρυσι προειδοποίησαν ότι η πανδημία έχει ξυπνήσει τις ορέξεις συνωμοσιολόγων και ακραίων που διακινούν θεωρίες ενοχοποίησης διαφόρων φυλετικών, κοινωνικών και θρησκευτικών ομάδων όπως οι Εβραίοι κι οι Ρομά. Η Ελλάδα δεν είναι στην απ’ έξω, απλώς είναι μια χώρα που έχει συνηθίσει να κρύβει τις ντροπές της. Σύμφωνα με τη μεγάλη έρευνα της Anti-Defamation League, σε 100 χώρες το 2014, το 69% των Ελλήνων πολιτών διακατέχεται από αντισημιτικά αισθήματα, ενώ ανάλογα ποσοστά κατέγραψε η Μονάδα Ερευνών Κοινής Γνώμης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στην έρευνα που περιλαμβάνεται στην έκθεση του 2019, του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ, «Ο αντισημιτισμός στην Ελλάδα». Σε αυτή, το 34,63% διαφωνεί με τη διδασκαλία του Ολοκαυτώματος στα σχολεία, το 17% των συμμετεχόντων θεωρεί δικαιολογημένη τη βεβήλωση μνημείων, το 60% θεωρεί ότι οι Έλληνες Εβραίοι έχουν μειωμένη εθνική συνείδηση σε σχέση με τους ορθόδοξους χριστιανούς και το συντριπτικό 65,14% θεωρούν πως «οι Εβραίοι εκμεταλλεύονται το Ολοκαύτωμα για να έχουν καλύτερη αντιμετώπιση από διεθνή κέντρα αποφάσεων».
Δεν αρκούν λοιπόν οι απολογίες κι ας έχουν την αξία τους. Πρέπει οι δημοκρατικές δυνάμεις να συλλογιστούν πώς έφτασαν στο σημείο να απολογούνται, μήπως και πάρουν τα μέτρα τους ώστε οι επόμενες γενιές να μην επαναλάβουν τα λάθη τους.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 3.9.2021, στήλη ‘Εναλλάξ’ της Τζίνας Μοσχολιού.
