Στην συνέντευξη που ακολουθεί και που δημοσιεύθηκε στο «The Books’ Journal»,12.5.2018 με τίτλο: “Pierre-Andre Taguieff: Λαϊκισμός, συνωμοσιολογία, θυματοποίηση” [σε ελληνική μετάφραση από το γαλλικό περιοδικό L’ Express, 12/5/2018], ο Γάλλος φιλόσοφος, πολιτολόγος και ιστορικός των ιδεών Πιέρ-Αντρέ Ταγκιέφ προσδιορίζει τις σχέσεις μεταξύ εθνικολαϊκισμού (δεξιού και αριστερού) και συνωμοσιολογίας, όπου βασικό ρόλο διαδραματίζει η θεματική της «θυματοποίησης». Παράλληλα, αναλύει τη σημερινή μορφή της ισραηλόφοβης συνωμοσιολογίας ως βασικής φιγούρας της νέας εβραιοφοβίας, δηλαδή του σημερινού αντισημιτισμού. Παρακάτω αναδημοσιεύουμε αποσπάσματα της συνέντευξης, από την ιστοσελίδα του «The Books’ Journal»:
[…] Γιατί γύρω από το Ισραήλ εστιάζεται ένα ολόκληρο συνωμοσιολογικό φαντασιακό;
Εδώ και μισό αιώνα τα ονόματα «Ισραήλ» και «σιωνιστής» τείνουν να αντικαταστήσουν το όνομα «Εβραίος». Πρέπει να αναχθούμε στις απαρχές της εβραιοφοβίας για να καταλάβουμε γιατί το Ισραήλ εκλαμβάνεται ως το κεφάλι μιας διεθνούς συνωμοσίας. Ορισμένες ιστορικές αναφορές είναι, εδώ, αναγκαίες. Το μοτίβο της εβραϊκής συνωμοσίας κατά της χριστιανικής κοινωνίας συγκροτείται ιστορικά γύρω από την κατηγορία της δηλητηρίασης των πηγών και των πηγαδιών, η οποία αναδύεται το 1321 στην Ακιταίνη υπό την μορφή της φαντασίωσης μιας εβραιο-λεπρικής συνωμοσίας. Στην διάρκεια του χειμώνα του 1321, αυτή η συνωμοσιολογική κατηγορία οδηγεί τους λεπρούς στην σφαγή με την συγκατάθεση του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου Δ΄ του Μακρύ.
Το χρονικό της μονής της Αγίας Αικατερίνης (όρος Σαν Αινιάν) αναφέρει τα γεγονότα χαρακτηρίζοντας, στην βάση ομολογιών των λεπρών, τις δύο κατηγορίες που τους προσάπτονται: αν συνωμότησαν, είναι, ταυτοχρόνως, για να σκοτώσουν τους μη-λεπρούς και για να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Η θέση της μασονικής ή φιλοσοφικο-μασονικής συνωμοσίας για να εξηγηθεί η Γαλλική Επανάσταση είναι μία επινόηση του αβά Λεφράν, το 1791-1792, που επαναλήφθηκε και αναπτύχθηκε από τον αβά Μπαρουέλ το 1797-1799 στο «Απομνημονεύματα προς χρήση της ιστορίας του γιακωβινισμού». Η κεντρική του θέση είναι ότι η Γαλλική Επανάσταση προετοιμάσθηκε από μία συνωμοσία που συνέδεσε τους Ελευθεροτέκτονες και τους Πεφωτισμένους της Βαυαρίας, υποθέτοντας ότι οι Ελευθεροτέκτονες, κληρονόμοι των Ναϊτών, ήταν τα «ασυνείδητα όργανα της συνωμοσίας που εξυφάνθηκε από τους Ναϊτες». Από εδώ απορρέει ο συνωμοσιολογικός θρύλος που διαρκώς επανέρχεται, αυτός των «Ιλουμινάτι». Η συγχώνευση της εβραϊκής και μασονικής συνωμοσίας είναι αυτή που τροφοδοτεί το συνωμοσιολογικό φαντασιακό στην διάρκεια του 19ου αιώνα. Τότε η εβραϊκή συνωμοσία μετατρέπεται σε διεθνή συνωμοσία, είτε με την μορφή αναμόρφωσης της μασονικής συνωμοσίας, καταγγελλόμενης από τους αντεπαναστάτες θεωρητικούς, εξ’ ου και η επινόηση της «εβραιο-μασονικής συνωμοσίας»∙ είτε, στους σοσιαλιστικούς και επαναστατικούς κύκλους, υπό τη μορφή της πλουτοκρατικής ή καπιταλιστικής συνωμοσίας, εικονιζόμενης από την οικογένεια Ρότσιλντ, πράγμα που θα εκβάλλει στην επινόηση της «εβραιο-καπιταλιστικής συνωμοσίας». Από το 1918-1919 αναδύεται μια τρίτη φιγούρα, που θεμελιώνεται στην πολεμική εξομοίωση των μπολσεβίκων με τους Εβραίους: αυτή της «εβραιο-μπολσεβικικής» συνωμοσίας. Στον 20ο αιώνα, η αντίληψη της μεγάλης παγκόσμιας εβραϊκής συνωμοσίας βρίσκει τον πρωταρχικό της φορέα στο περιβόητο αντιεβραϊκό πλαστογράφημα που έγινε γνωστό υπό τον τίτλο «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», ένα ντοκουμέντο που πρωτοκυκλοφόρησε στην Ρωσία στα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου του 1903 υπό τον τίτλο «Πρόγραμμα κατάκτησης του κόσμου από τους Εβραίους» (με υπότιτλο: «Πρωτόκολλα των συνεδριάσεων της παγκόσμιας Συμμαχίας των ελευθεροτεκτόνων και των Σοφών της Σιών»). Η ναζιστική προπαγάνδα χρησιμοποίησε μαζικά αυτό το πλαστογράφημα μέχρι το 1939. Μετά τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, τα «Πρωτόκολλα» γνώρισαν μία νέα καριέρα στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο στην περίοδο της κυριαρχίας του Νάσερ. Ο στόχος ήταν η διαβολοποίηση του εβραϊκού κράτους, που καταγγελλόταν ως η κεντρική διεύθυνση της «παγκόσμιας σιωνιστικής συνωμοσίας».
Η ισραηλοφοβία δεν είναι παρά η ορατή αιχμή του αντισιωνισμού ο οποίος, στις ριζοσπαστικές του μορφές, έχει στόχο την καταστροφή του εβραϊκού κράτους. Η καταγγελία της «παγκόσμιας σιωνιστικής συνωμοσίας» είναι το προϊόν μιας ευρωπαϊκής αντισημιτικής κληρονομιάς η οποία σιγά σιγά παγκοσμιοποιήθηκε, πριν εξισλαμισθεί με αυξανόμενο τρόπο από τη δεκαετία του 1950. Τα φανταστικά θύματα της εβραϊκής παλαιο-συνωμοσίας ήταν οι χριστιανοί. Αυτά της μεγάλης «σιωνιστικής συνωμοσίας» είναι καταρχάς και πάνω από όλα οι Παλαιστίνιοι, οι Άραβες και, ευρύτερα, οι μουσουλμάνοι. Παρατηρούμε ότι η πλειονότητα των στερεοτυπικών κατηγοριών κατά των Εβραίων προβάλλονται στο Ισραήλ: μίσος του ανθρώπινου είδους, εγκληματικές τάσεις, βούληση κυριαρχίας του κόσμου, προδιάθεση στην συνωμοσία, το ψέμα και τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, ρατσισμός («απαρτχάϊντ») και ιμπεριαλισμός.
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ “THE BOOK’SJOURNAL”
- ΕΔΩ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ L’ EXPRESS, «Taguieff decoritque les theories du complot»
