ΟΡΙΣΜΟΣ IHRA ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΥ  (2016)
ΕΛΛΗΝΙΚΑ / ΑΓΓΛΙΚΑ

Σκοπός του παρόντος εγγράφου είναι να παράσχει έναν πρακτικό οδηγό για τον προσδιορισμό επεισοδίων, για τη συλλογή στοιχείων και για την υποστήριξη της εφαρμογής και ισχύος της νομοθεσίας περί αντισημιτισμού. [Δείτε ΕΔΩ το πρωτότυπο στα αγγλικά, EUMC / Working definition of Antisemitism].

Βασικός ορισμός: «Αντισημιτισμός είναι μια ορισμένη αντίληψη περί των Εβραίων που μπορεί να εκφραστεί ως μίσος προς τους Εβραίους. Οι προφορικές και φυσικές εκδηλώσεις του αντισημιτισμού στοχεύουν κατά Εβραίων ή μη Εβραίων και/ή της ιδιοκτησίας τους, κατά των θεσμών της εβραϊκής κοινότητας και θρησκευτικών κτιρίων».

Επιπροσθέτως, παρόμοιες εκδηλώσεις μπορούν επίσης να στοχεύουν κατά του  Κράτος του Ισραήλ, νοουμένου ως εβραϊκή συλλογική οντότητα. Ο αντισημιτισμός συχνά κατηγορεί τους Εβραίους ως συνωμότες που βλάπτουν την ανθρωπότητα και χρησιμοποιείται τακτικά για να κατηγορεί τους Εβραίους «διότι τα πράγματα πάνε στραβά». Εκφράζεται στον προφορικό και στο γραπτό λόγο, σε οπτικο-ακουστικά  μέσα και σε επιθετικές ενέργειες και χρησιμοποιεί δόλια στερεότυπα και αρνητικά πρότυπα χαρακτήρων.

Σύγχρονα παραδείγματα αντισημιτισμού στη δημόσια ζωή, στα Μ.Μ.Ε., στα σχολεία, στο χώρο εργασίας και στο θρησκευτικό πεδίο –λαμβάνοντας υπόψη το σφαιρικό πλαίσιο- μπορεί να περιλαμβάνουν (χωρίς να  περιορίζονται μόνο σε αυτά) τα εξής:

-      Την έκκληση, αρωγή ή δικαιολόγηση δολοφονίας ή σωματικής βίας κατά  Εβραίων, στο όνομα μιας ριζοσπαστικής ιδεολογίας ή μιας εξτρεμιστικής άποψης της θρησκείας.

-        Τη διατύπωση ψευδών ισχυρισμών που αφαιρούν την ανθρώπινη ιδιότητα από τους Εβραίους, δαιμονοποιούν ή τοποθετούν σε στερεότυπα τους Εβραίους ως τέτοιους ή τη δύναμη των Εβραίων συλλογικά, όπως –ειδικά αλλά όχι αποκλειστικά- ο μύθος περί της παγκόσμιας εβραϊκής συνωμοσίας ή περί του  ελέγχου των Μ.Μ.Ε., της οικονομίας, των κυβερνήσεων ή άλλων κοινωνικών θεσμών από τους Εβραίους.

-        Την κατηγορία των Εβραίων ως λαού, ως υπεύθυνων για πραγματικά ή φανταστικά κακώς γενόμενα που διεπράχθησαν από έναν Εβραίο ως φυσικό πρόσωπο ή από ομάδα Εβραίων, ή ακόμη για ενέργειες που διεπράχθησαν από μη Εβραίους.

-        Την άρνηση του γεγονότος, του σκοπού, των μηχανισμών (π.χ., θάλαμοι αερίων) ή της πρόθεσης της γενοκτονίας του εβραϊκού λαού από την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία και των υποστηρικτών και συνεργών της, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (του Ολοκαυτώματος).

-        Την κατηγορία ότι οι Εβραίοι ως λαός ή το Ισραήλ ως κράτος εφηύραν ή μεγαλοποιούν το Ολοκαύτωμα.

-       Την κατηγορία ότι οι εβραϊκού θρησκεύματος πολίτες ενός κράτους είναι πιο πιστοί στο Ισραήλ ή στις φερόμενες ως προτεραιότητες των Εβραίων διεθνώς, απ΄ ότι στα συμφέροντα των κρατών των οποίων είναι υπήκοοι.

Παραδείγματα τρόπων με τους οποίους εκδηλώνεται ο αντισημιτισμός σε σχέση με το Κράτος του Ισραήλ–λαμβανομένου υπόψη του γενικού πλαισίου- μπορεί να περιλαμβάνουν:

-        Την άρνηση του δικαιώματος του εβραϊκού λαού στον αυτοπροσδιορισμό  π.χ., διά του ισχυρισμού ότι το Κράτος του Ισραήλ είναι ένα ρατσιστικό οικοδόμημα.

-        Την εφαρμογή διπλών μέτρων και σταθμών απέναντι στο Κράτος του Ισραήλ από το οποίο ζητείται συχνά να τηρεί στάσεις που κανένα άλλο δημοκρατικό κράτος δεν καλείται ούτε αναμένεται να τηρήσει.

-        Τη χρήση συμβόλων ή εικόνων που σχετίζονται με τον κλασικό αντισημιτισμό (ισχυρισμοί ότι οι Εβραίοι σκότωσαν το Χριστό, κατηγορία αίματος) για να χαρακτηριστεί το Ισραήλ ή οι Ισραηλινοί.

-        Τον παραλληλισμό της σύγχρονης πολιτικής του Ισραήλ με τη ναζιστική πολιτική.

-        Την άποψη ότι οι Εβραίοι ευθύνονται συλλογικά για τις ενέργειες του Κράτους του Ισραήλ.

Ωστόσο, η κριτική απέναντι στο Ισραήλ, στο βαθμό που μπορεί να θεωρηθεί ότι κινείται στα πλαίσια της κριτικής που ασκείται σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, δεν μπορεί να θεωρηθεί αντισημιτισμός.

Οι αντισημιτικές ενέργειες είναι εγκληματικέςόταν ορίζονται ως τέτοιες από το Νόμο (για παράδειγμα άρνηση του Ολοκαυτώματος ή διανομή αντισημιτικού υλικού σε ορισμένες χώρες).

Οι εγκληματικές ενέργειες είναι αντισημιτικέςόταν στόχους των επιθέσεων αποτελούν: είτε άτομα ή περιουσιακά στοιχεία, όπως κτίρια, σχολεία, τόποι λατρείας και κοιμητήρια- διότι είναι (ή θεωρούνται ότι είναι) Εβραίοι ή εβραϊκά ή ότι συνδέονται με τους Εβραίους.

Αντισημιτική διάκριση, η οποία είναι παράνομη σε πολλές χώρες, είναι η άρνηση παροχής ευκαιριών στους Εβραίους ή υπηρεσιών οι οποίες είναι διαθέσιμες σε άλλους πολίτες.

** Εκπονήθηκε από EUMC (European Monitoring Center for Racism and Xenophobia) 2005  / FRA (Fondamental Rights Agency) της Ευρωπαϊκής Ένωσης