Την Κυριακή 15 Ιανουαρίου, στη Συναγωγή Μπεθ Σαλώμ, το Διοικητικό Συμβούλιο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών τίμησε τον Μπένη Αλμπάλα για την εθελοντική, πολυετή και πολύτιμη προσφορά του στα κοινά.
Οι Βίκτωρ Ελιέζερ, Άρης Εμμανουήλ και Ρεγγίνα Κούνιο ξετύλιξαν το νήμα της διαδρομής του παράλληλα με πλούσιο οπτικό υλικό από τις κομβικές φάσεις της πορείας αυτής. Έτσι μάθαμε ότι ο Μπένης γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς με καταγωγή από την Πρέβεζα, και υπήρξε κρυμμένο παιδί της Κατοχής. Η οικογένειά του διασώθηκε από τον γιατρό Πάνο Μαχαίρα και το δίκτυό του. Ο γιατρός τιμήθηκε τόσο από την οικογένεια Αλμπάλα, όσο και από το Ίδρυμα Γιάντ Βασέμ ως Δίκαιος των Εθνών.
Μετά τον πόλεμο, ο Μπένης τελειώνει τη Βαρβάκειο Σχολή και στη συνέχεια σπουδάζει στο τμήμα κτηνιατρικής της Στρατιωτικής Ιατρικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 1960 ολοκληρώνει τις σπουδές του αποφοιτώντας με τον βαθμό του Ανθυποκτηνιάτρου, και γίνεται ο δεύτερος μεταπολεμικός Εβραίος αξιωματικός του Ελληνικού στρατού. Μετεκπαιδεύεται με υποτροφία στην Αγγλία, με ειδικότητα στην μικροβιολογία τροφίμων.
Το 1967 παντρεύεται την Καίτη Τζιβρέ. Υπηρετεί σε διάφορες θέσεις στην Ελλάδα και το 1969 φεύγει με νέα υποτροφία στον Καναδά όπου γεννιέται η κόρη τους Καρολίνα. Το 1970 επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1976 ξαναφεύγει για την Αγγλία, με υποτροφία του ΝΑΤΟ αυτήν τη φορά. Εντωμεταξύ είχε γεννηθεί στην Ελλάδα και ο γιος τους Τζέκης. Από το 1980 μέχρι το 1985 υπηρετεί στο Κέντρο Βιολογικών Ερευνών του στρατού και αποστρατεύεται με τον βαθμό του Συνταγματάρχη.
Το 1986 ξεκινάει η ενασχόλησή του με τα κοινά, αποδεχόμενος πρόταση να αποτελέσει το μοναδικό μη εκλεγμένο μέλος του Κοινοτικού Συμβουλίου, ως μέλος κοινής αποδοχής από τις δυο κυρίαρχες τότε παρατάξεις, με πρόεδρο τον Δανιήλ Αλχανάτη. Το 1989 εκλέγεται μέλος της Γενικής Συνέλευσης και μετέχει στο νέο συμβούλιο συνεργασίας ως αναπληρωτής γενικός Γραμματέας και το 1992 ως Γενικός Γραμματέας. Το 1995, επικεφαλής του Ενιαίου πλέον ψηφοδελτίου, εκλέγεται από τη Γενική Συνέλευση ως ο νέος πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών. Η δράση του δεν περιορίζεται όμως μόνο στα κοινοτικά πλαίσια. Το 1986 εκλέγεται πρόεδρος του κλάδου κτηνιατρικής ζώων συντροφιάς της Ελληνικής κτηνιατρικής εταιρείας και το 2005 πρόεδρος της ομοσπονδίας ευρωπαϊκών κτηνιατρικών εταιρειών ζώων συντροφιάς. Παράλληλα προωθεί και την Κοινότητα της Αθήνας στα διεθνή φόρα. Την εντάσσει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εβραϊκών Κοινοτήτων και αναπτύσσει στενές σχέσεις με τη JOINT. Ακολουθεί πολιτική εξωστρέφειας και καλών δημοσίων σχέσεων με σημαίνοντα πρόσωπα της Ελληνικής Πολιτείας. Ταυτόχρονα υπηρετεί από διάφορες θέσεις στο Διοικητικό Συμβούλιο του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος και στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος.
Στα χρόνια της θητείας του ως Πρόεδρος της Κοινότητας, ευαισθητοποιεί πρόσωπα που έμελλε να συμβάλλουν καταλυτικά στην εβραϊκή ζωή της Αθήνας χρηματοδοτώντας έργα όπως: αναμόρφωση του Εβραϊκού τομέα στο Τρίτο νεκροταφείο, σπουδές του νέου ραβίνου, ανακαίνιση της συναγωγής Ετς Χαγίμ και ανέγερση του μνημείου Ολοκαυτώματος της Αθήνας. Το 2013, ύστερα από πέντε τριετίες διακεκομμένες στην Προεδρία (ο Μπένης είναι δεύτερος μακροβιότερος πρόεδρος της ΙΚΑ μετά τον Δανιήλ Αλχανάτη), παραδίδει τη σκυτάλη στον Μίνο Μωυσή και εκλέγεται πρόεδρος του ΚΙΣΕ. Τελευταία παρακαταθήκη του Μπένη, σε επίπεδο σημαντικών έργων της Κοινότητας Αθηνών, υπήρξε η ιδέα δημιουργίας του Μνημείου Δικαίων των Εθνών το οποίο εγκαινιάστηκε τον Ιανουάριο του 2016 από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο και αποτελεί παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές για να θυμούνται τους γενναίους Έλληνες Δίκαιους των Εθνών και να τους τιμούν για πάντα.
Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος της ΙΚΑ κ. Αλβέρτος Ταραμπουλούς με λόγια από καρδιάς ευχαρίστησε θερμά τον Μπένη Αλμπάλα για όλα όσα έχει προσφέρει και συνεχίζει να προσφέρει στην Κοινότητα της Αθήνας και στον Ελληνικό Εβραϊσμό και του παρέδωσε τιμητική πλακέτα ανακηρύσσοντάς τον Επίτιμο Πρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών.
Η εκδήλωση έκλεισε με αντιφώνηση του ίδιου του Μπένη Αλμπάλα και με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα από τους παρόντες που σηκώθηκαν όρθιοι για να αποτίσουν τιμή στο πρόσωπό του. Χειροκρότημα που κράτησε μερικά λεπτά, όπως του άξιζε.
ΠΗΓΗ: facebook Ι.Κ. Αθηνών
