Σχετικά με την λήξη της θητείας του Πρέσβη του Ισραήλ στην Ελλάδα κ. Γιόσι Αμράνι και την αναχώρησή του από την χώρα δημοσιεύτηκε στις 19.6.2022 στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ το παρακάτω άρθρο του με τίτλο «Δεν είναι αντίο!»
«Η ελληνική μουσική ηχεί στα αυτιά μου, λέξεις από τόσα τραγούδια που έχουν γίνει το playlist της θητείας μου στην Ελλάδα αντηχούν στην καρδιά μου, ένα αίσθημα ότι ανήκω. Ανήκω στο πνεύμα της Ελλάδας, της ιστορίας, των ανθρώπων και του πολιτισμού της.
Η ζωή ενός διπλωμάτη είναι σαν ταξίδι αποδημητικού πουλιού που πετά πάνω από ηπείρους, χώρες, θάλασσες, προσγειώνεται, φωλιάζει και ξαναφεύγει. Στα 40 χρόνια της διπλωματικής μου καριέρας, ήταν βίωμά μου να ριζώνω σε ένα μέρος την ώρα που έπρεπε να φύγω και να μετακομίσω αλλού. Δεν ήταν αυτή η εμπειρία μου όταν έφτασα στην Ελλάδα, έναν προορισμό που επέλεξα, με την καρδιά και το μυαλό. Το καλωσόρισμα, η ευγενική αγκαλιά ανθρώπων κάθε προέλευσης, η αβίαστη μεσογειακή ανθρώπινη ζεστασιά με έκαναν εύκολα να νιώσω σαν στο σπίτι μου. Όντας Πρέσβης της πατρίδας μου, ένιωθα σαν να ήμουν στο σπίτι μου, το Ισραήλ. Ένα σπίτι που δεν μπορείς να αφήσεις, έτσι αισθάνομαι την Ελλάδα. Μπορεί να είμαι κάπου αλλού, αλλά η Ελλάδα θα είναι μαζί μου. «Καθαρότη απίστευτη άφηνε, σε μέγα βάθος μέσα της, το αληθινό τοπίο να φανεί» (Οδυσσέας Ελύτης, Ο Αγράμματος και η Ωραία, από την ποιητική συλλογή Έξη και μία τύψεις για τον ουρανό).
Τι παίρνω μαζί μου;
Πρώτα απ’ όλα, σεβασμό και θαυμασμό για τον λαό και το πνεύμα του. ‘Οχι λιγότερο από αγάπη για τη χώρα, την ιστορία, τον πολιτισμό και το τοπίο της.
Ένας διπλωμάτης, φιλοξενούμενος στη χώρα όπου υπηρετεί, μπορεί να προσφέρει στον εαυτό του μεγάλη υπηρεσία μαθαίνοντας τη χώρα και τους ανθρώπους, χωρίς να κρίνει, προσπαθώντας να καταλάβει, «ἐπεὶ οὐ μέν τι κασιγνήτοιο χερείων γίγνεται ὅς κεν ἑταῖρος ἐὼν πεπνυμένα εἰδῇ» (γιατί ένας φίλος με καρδιά γεμάτη κατανόηση δεν αξίζει λιγότερο από έναν αδελφό, Ομήρου Οδύσσεια, Θ' 585-586).
Είδα την αγάπη του ελληνικού λαού για τη ζωή, την ολιστική προσέγγιση στα σκαμπανεβάσματα της, την ελληνική ιστορία να στέκεται περήφανη σαν αιωνόβια ελιά απέναντι σε όλες τις καταιγίδες, να αναζωογονείται, εκφράζοντας το πνεύμα αυτό που με γοήτευσε.
Το προσωπικό μου γενέθλιο τοπίο, ο κόλπος της Χάιφας, είναι το Όρος Κάρμηλο και η θάλασσα. Εξερεύνησα τη χώρα εδώ, για να συνειδητοποιήσω ότι δεν έχω δει τίποτα ακόμα από την πλούσια και ποικιλόμορφη ομορφιά της, τα εντυπωσιακά βουνά, λίκνο της ελληνικής μυθολογίας και πεδίο δράσης των θεών, τους όρμους και την ακτογραμμή, θαυμάζοντας τη συγκλονιστική της φύση. Όσο το επέτρεψε ο κορωνοϊός, ταξίδεψα στην ηπειρωτική χώρα και τα διάφορα νησιά, μέχρι την τελευταία στιγμή, ανακαλύπτοντας κρυμμένες ομορφιές, απολαμβάνοντας την ελληνική φιλοξενία και την υπέροχη κουζίνα. «Απ’ όλους τους λαούς, οι Έλληνες ονειρεύτηκαν το όνειρο της ζωής με τον πιο όμορφο τρόπο», (Johann Wolfgang von Goethe).
Παίρνω όλα αυτά μαζί μου, όσα μπορώ να αγκαλιάσω με μάτια, καρδιά και χέρια ανοιχτά, γνωρίζοντας ότι δεν μπορώ να είμαι μακριά τους για πολύ καιρό.
Αφήνω πίσω τις διμερείς σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών μας να σημειώνουν σταθερή πρόοδο και, βασιζόμενες σε προηγούμενες επιτυχίες, να στοχεύουν στον ουρανό. Δεν πρέπει να υπάρχουν όρια, οι στρατηγικές, οικονομικές και επιστημονικές δυνατότητες δεν έχουν ακόμη επιτευχθεί στο έπακρο. Εξαρτάται από εμάς, τις εκλεγμένες ηγεσίες και τα στελέχη, να κατανοήσουμε το αμοιβαίο όφελος μιας σταθερά ισχυρής συνεργασίας. Είναι μια ασφαλής επένδυση στην εθνική ισχύ μας που μπορεί να αποφέρει πολλά οφέλη.
Αποχωρώ από τη θέση μου, έχοντας εμπιστοσύνη στη στενή συνεργασία των χωρών μας και γνωρίζοντας ότι η αγαπημένη μας περιοχή της Μεσογείου ωφελείται από τη συμμαχία μας που βασίζεται στην αμοιβαία φιλία και σεβασμό μεταξύ των λαών μας.
Τέλος, δεν μπορώ παρά να επαναλάβω τα λόγια ενός μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου εβραϊκής καταγωγής: «Μόνη γὰρ ἡ Ἑλλὰς ἀψευδῶς ἀνθρωπογονεῖ, φυτὸν οὐράνιον καὶ βλάστημα θεῖον ἠκριβωμένον, λογισμὸν ἀποτίκτουσα οἰκειούμενον ἐπιστήμῃ» (Φίλων Αλεξανδρεύς, Περί Προνοίας, 2.66).
Ευχαριστώ Ελλάδα μου, σ’ αγαπώ, γιατί με έκανες να νιώσω σαν στο σπίτι μου.
