Στην «Εφημερίδα των Συντακτών» στις 12.1.2016 δημοσιεύτηκε το άρθρο που ακολουθεί του κ. Βίκτωρ Ι. Ελιέζερ σχετικά με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή.
ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΑ - ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΤΡΟΜΟΥ ΜΕ ΤΟ INTERNET;
«Κανείς δεν απορεί όταν σκοτώνονται Εβραίοι, διότι είναι Εβραίοι», έγραψε ο εκδότης του Charlie Hebdo, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην αφιερωματική έκδοση του περιοδικού με αφορμή την επέτειο ενός έτους από την τρομοκρατική επίθεση στο περιοδικό και στο Εβραϊκό παντοπωλείο στο Παρίσι. «Έχουμε τόσο πολύ συνηθίσει να βλέπουμε Εβραίους να σκοτώνονται επειδή είναι Εβραίοι» έγραψε ο Ζεράρ Μπιάρντ. «Αυτό είναι λάθος και όχι μόνο σε ανθρώπινο επίπεδο. Σε κάθε τρομοκρατικό χτύπημα ο εκτελεστής αποφασίζει ποιον θα στοχοποιήσει ως Εβραίο και αυτό αποδεικνύεται από τα γεγονότα της 13ης Νοεμβρίου 2015 στο Παρίσι. Εκείνη την ημέρα οι δήμιοι μας έδειξαν ότι είχαν αποφασίσει πως είμαστε όλοι Εβραίοι».
Διαβάζω άρθρα και αναλύσεις που δαιμονοποιούν το κράτος του Ισραήλ, αναδεικνύοντας τους μεν Ισραηλινούς ως «βάρβαρους θύτες» που επιδιώκουν την εξολόθρευση των Παλαιστινίων τους οποίους παρουσιάζουν ως «αθώα θύματα». Εχω την εντύπωση οτι έχει ωριμάσει ο χρόνος για να δούμε και να αντιληφθούμε την πραγματικότητα μακρυά από προκαταλήψεις και ιδεολογήματα.
Το Ισραήλ είναι η μοναδική δημοκρατία στη Μέση Ανατολή, όπου υπάρχει απόλυτη ελευθερία του τύπου και των μέσων κοινωνικής δυκτίωσης. Απόδειξη αυτής της ελευθερίας είναι η σκληρή κριτική που υφίσταται η εκάστοτε κυβέρνηση εντός και εκτός του κράτους του Ισραήλ. Ακόμη και σε περιόδους πολεμικών επιχειρήσεων οι δημοσιογράφοι μετέδιδαν εικόνες και ειδήσεις από την πρώτη γραμμή του μετώπου. Το Ισραήλ λοιπόν ουδέποτε θυσίασε την ελεύθερη μετάδοση γεγονότων, ιδεών και ειδήσεων στο βωμό μιας προπαγάνδας που «δημιουργεί» γεγονότα και προτάσσει «πόνο και αίμα», απευθυνόμενη στο θυμικό των ανθρώπων για να καρποφορήσει το μίσος. Δεν διάβασα, ούτε μια αράδα για την παντελή έλλειψη στοιχειωδών ελευθεριών στα γειτονικά με το Ισραήλ κράτη, ούτε βέβαια στην υπό καθεστώς της Ισλαμιστικής Χαμάς Λωρίδα της Γάζας. Ενός καθεστώτος που έχει την απόλυτη στήριξη της Τουρκίας η οποία δεν φημίζεται για τη δημοκρατική της ευαισθησία.
Το Ισραήλ εξακολουθεί να είναι το μοναδικό κράτος στην περιοχή όπου οι Αραβες πολίτες, ισότιμα μέλη μιάς πολυ-πολιτισμικής κοινωνίας, εκλέγουν και εκλέγονται στην Ισραηλινή Βουλή, (το ενωμένο Αραβικό κόμμα είναι η τρίτη σε δύναμη κοινοβουλευτική ομάδα στη Κνεσέτ). Η αρχή της ισοπολιτείας άνεξαρτήτως χρώματος, φυλής ή θρησκεύματος είναι ακρογωνιαίος λίθος της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας του κράτους του Ισραήλ και η Ισραηλινή κοινωνία διαφυλάσσει αυτή την αρχή απέναντι στους φανατικούς εποίκους που επιχειρούν να την παραβιάσουν.
Στο Ισραήλ, από την 1η Οκτωβρίου έχουν σκοτωθεί δεκάδες Ισραηλινοί πολίτες από επιθέσεις Παλαιστινίων οι οποίοι μαχαιρώνουν, πυροβολούν ή επιτίθενται με αυτοκίνητα σε στάσεις λεωφορείων ή τραμ. Δεκάδες Παλαιστίνιοι νεκροί, εκ των οποίων πολλοί επιδίωξαν, η και κατάφεραν θανάσιμα πλήγματα εναντίον Ισραηλινών. Γιατί;
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2015, ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς από το βήμα του ΟΗΕ κατηγόρησε το Ισραήλ ότι ασκεί σκληρή βία για να επιβάλλει τα σχέδια του για τη κατάκτηση των Ισλαμικών και Χριστιανικών Ιερών τόπων στην Ιερουσαλήμ. Σε αυτό το κρίσιμο χρονικά σημείο φορτίζει τη σύγκρουση με μια εξαιρετικά επικίδυνη παράμετρο: Το θρησκευτικό συναίσθημα. Απευθύνεται δηλαδή στο λαό του, προτάσσοντας μια δήθεν Ισραηλινή απειλή για την πλατεία των Τεμένων. Ο Μαχμούντ Αμπάς φαίνεται να προσεταιρίζεται τις μεθόδους της Χαμάς και του Ισλαμικού κράτους υιοθετώντας τη κουλτούρα του θρησκευτικού μίσους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι για πρώτη φορά, πριν από 2 μήνες, μέλος του Ισλαμικού κράτους ανάρτησε στο διαδίκτυο βίντεο στο οποίο μιλώντας στα εβραϊκά απείλησε ότι «κανείς Εβραίος δεν θα μείνει ζωντανός στην Ιερουσαλήμ». Ταυτόχρονα εκατοντάδες αναρτήσεις Ισλαμιστών στα κοινωνικά μέσα δυκτίωσης προβάλλουν ως ήρωες τόσο τους τρομοκράτες του Παρισιού όσο και τους τρομοκράτες των «μαχαιριών» στο Ισραήλ, πανηγυρίζοντας για τη «μεγαλειώδη νίκη που οδηγεί στον παράδεισο τους εκτελεστές». Μήπως λοιπόν μια υπεύθυνη κυβέρνηση δεν πρέπει να διαμαρτυρηθεί στη Googleγια τις αναρτήσεις μίσους που οδηγούν στην αιματοχυσία αθώων πολιτών της χώρας της; Η μήπως οι τρομοκράτες έχουν συνάψει συμβόλαιο τρόμου με το Internetπου τους επιτρέπει να χρησιμοποιούν την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και εικόνων για να σκορπούν το θάνατο;
Η λύση δεν είναι εύκολη. Η συνεχής αιματοχυσία ενισχύει τελικά τους ακραίους. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανυάου και ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς γνωρίζουν ότι μόνο με την επίτευξη μιας δίκαιης και διαρκούς ειρήνης που θα προβλέπει τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους για τους Παλαιστίνιους στη Δυτική όχθη του Ιορδάνη και θα διασφαλίζει την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ σε ασφαλή σύνορα, μπορούν να σταματήσουν την ανελέητη αιματοχυσία. Η τρομοκρατία όμως δεν είναι ο τρόπος για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Πριν 14 χρόνια, σε μια ντισκοτέκ στο Τελ Αβίβ, 21 νέα παιδιά βρήκαν φρικτό θάνατο από ένα Παλαιστίνιο βομβιστή αυτοκτονίας, την ώρα που χόρευαν. Στο διπλανό τοίχο, ένας νέος που σώθηκε, έγραψε: «Θα συνεχίσουμε να χορεύουμε. Δεν θα μας αναγκάσουν να σταματήσουμε να χορεύουμε. Δεν θα το καταφέρουν»!
* Ο Βίκτωρ Ι. Ελιέζερ είναι δημοσιογράφος και ανταποκριτής της εφημερίδας Yediot Achronot στην Ελλάδα.
ΣΧΕΤΙΚΑ:
