Άρθρο του Για πολλούς Ισραηλινούς, Εβραίους και υποστηρικτές του Ισραήλ, ο περασμένος χρόνος αποτέλεσε μία πρόκληση.
Το καλοκαίρι του 2017, η Κυβέρνηση του Ισραήλ αποσύρθηκε από μία συμφωνία που θα δημιουργούσε μία ισότιμη περιοχή προσευχής στο Τείχος των Δακρύων και πρότεινε ένα αυστηρό νόμο αλλαγής θρησκεύματος, ο οποίος θίγει τα δικαιώματα των μη-Ορθόδοξων Εβραίων. Αυτό το καλοκαίρι η Κνέσετ ψήφισε νόμο που αρνείται τα ίσα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Μία μέρα μετά ήρθε ο Νόμος Έθνους–Κράτους, ο οποίος ορθά επαναβεβαιώνει πως το Ισραήλ είναι ένα Εβραϊκό Κράτος, αλλά βλάπτει το αίσθημα ισότητας και «ανήκειν» μεταξύ των Δρούζων, των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων πολιτών του.
Τον περασμένο μήνα ένας Συντηρητικός Ραβίνος τέθηκε υπό κράτηση με την κατηγορία πως διέπραξε μία μη-Ορθόδοξη τελετή γάμου στο Ισραήλ. Σε αρκετούς Δήμους έχουν γίνει προσπάθειες να διαταραχθεί η κοσμική ζωή των πολιτών με το κλείσιμο παντοπωλείων το Σάββατο.
Αυτά τα περιστατικά δημιουργούν την εντύπωση πως δοκιμάζονται οι δημοκρατικές διαστάσεις ισοτιμίας του Εβραϊκού δημοκρατικού Κράτους.
Το Ισραήλ είναι ένα θαύμα. Οι Εβραίοι της Διασποράς θαυμάζουν το Ισραήλ, εκτιμούν τα εκπληκτικά επιτεύγματά του και το θεωρούν ως το δεύτερο σπίτι τους. Παρ’ όλα αυτά, ορισμένοι σήμερα αναρωτιούνται αν το Έθνος που αγαπούν χάνει το δρόμο του.
Για 4.000 χρόνια ο Εβραϊκός λαός εθεωρείτο ως η παγκόσμια πυξίδα ηθικής.
Το Σιωνιστικό κίνημα υπήρξε αταλάντευτα δημοκρατικό από το ξεκίνημά του. Κεντρική θέση στη σημαία του ήταν η ελευθερία, η ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα για όλους. Ήταν επίσης ένα από τα πρώτα εθνικά κινήματα που διασφάλισε για τις γυναίκες την πλήρη ισότητα και το δικαίωμα ψήφου. Και όταν ιδρύθηκε το Ισραήλ, έγινε αμέσως η πρώτη και μοναδική δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του εγγυάται «την πλήρη ισότητα των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων όλων των κατοίκων του ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής ή φύλου», καθώς και την ελευθερία της θρησκείας, της συνείδησης, της γλώσσας, της εκπαίδευσης και του πολιτισμού.
Οι Τέοντορ Χερτσλ, Χαίμ Βάισμαν, ο Ζέεβ Ζαμποτίνσκι, ο Δαυίδ Μπεν Γκουρίον και η Γκόλντα Μέιρ πάντα τόνιζαν την ανάγκη συνδυασμού του Εβραϊκού εθνικισμού με τον οικουμενικό ανθρωπισμό. Λοιπόν τώρα, που η Κυβέρνηση του Ισραήλ φαίνεται πως αμαυρώνει την ιερή αξία της ισότητας, πολλοί υποστηρικτές αισθάνονται ότι γυρίζει την πλάτη του στην εβραϊκή κληρονομιά, το Σιωνιστικό ήθος και το πνεύμα του Ισραήλ.
Το ζήτημα που τίθεται είναι πρωτίστως ηθικό, αλλά ο νέος νόμος Έθνους–Κράτους μπορεί επίσης να έχει σοβαρές εθνικές και διεθνείς επιπτώσεις. Στο Ισραήλ θα αυξηθεί το αίσθημα της πόλωσης και της διχόνοιας. Στο εξωτερικό, μπορεί να φανεί πως το Ισραήλ σχετίζεται με ένα διαβρωμένο σύστημα αξιών και αμφισβητήσιμους φίλους. Αυτά πιθανόν να έχουν ως αποτέλεσμα οι μελλοντικοί ηγέτες της Δύσης να γίνουν εχθρικοί ή αδιάφοροι προς το Εβραϊκό κράτος.
Δυστυχώς, η νέα πολιτική δεν θα ενδυναμώσει το Ισραήλ, αλλά θα το αποδυναμώσει και μακροχρόνια πιθανώς να θέσει σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή, την οικονομική επιτυχία και το διεθνές κύρος του Ισραήλ.
Αλλά η μεγαλύτερη απειλή είναι για το μέλλον του Εβραϊκού λαού. Για περισσότερα από 200 χρόνια, ο μοντέρνος ιουδαϊσμός έχει ευθυγραμμιστεί με το διαφωτισμό. Οι Εβραίοι της νέας εποχής άναψαν το φυτίλι της εθνικής περηφάνειας και των θρησκευτικών δεσμών με την προσήλωση στην ανθρώπινη πρόοδο, την εγκόσμιο καλλιέργεια και ηθική.
Συντηρητικοί και φιλελεύθεροι εβραίοι, όλοι πιστεύουμε σ΄ έναν δίκαιο Σιωνισμό και πλουραλιστικό εβραϊσμό που σέβεται την κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Έτσι λοιπόν όταν τα μέλη της παρούσας κυβέρνησης του Ισραήλ ακούσια υπονομεύουν τη σύμβαση μεταξύ Ιουδαϊσμού και διαφωτισμού, τότε συντρίβουν τον πυρήνα της σύγχρονης εβραϊκής ύπαρξης.
Ήδη σήμερα η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει ο εβραϊσμός της διασποράς είναι ένα βαθύ -που γίνεται βαθύτερο- χάσμα γενεών. Σε όλο τον κόσμο και ειδικότερα στη Βόρεια Αμερική, οι εβραίοι της γενιάς του ΄80 & του ΄90 εγείρουν αμφιβολίες, οι οποίες δεν τέθηκαν ποτέ από τους γονείς και τους παππούδες τους. Η δέσμευση προς το Ισραήλ και τους εβραϊκούς οργανισμούς δεν είναι άνευ όρων.
Το να παραδώσεις τη σκυτάλη στη νεότερη γενιά αποτελεί μία δύσκολη υποχρέωση. όπως μπορούν να διαβεβαιώσουν πολλοί ηγέτες, εκπαιδευτικοί, ραβίνοι και γονείς. Αλλά, όταν η ίδια η Κυβέρνηση του Ισραήλ προτείνει επιζήμια νομοθεσία, αυτό το καθήκον μπορεί κάλλιστα να καταστεί σχεδόν μη πραγματοποιήσιμο
Εάν οι παρούσες τάσεις επιμείνουν, η εβραϊκή νεολαία πιθανώς να μην ανταποκριθεί στη συσχέτισή της με ένα Έθνος που κάνει διακρίσεις κατά των μη-Ορθόδοξων Εβραίων, των μη-Εβραϊκών μειονοτήτων και της Κοινότητας των ΛΟΑΤ. Μπορεί να μην καταπολεμήσουν το κίνημα BDS, να μην υποστηρίξουν το Ισραήλ στην Ουάσιγκτον και να μην του παρέχουν την στρατηγική οπισθοφυλακή που το Ισραήλ τόσο χρειάζεται.
Ας μην ξεχνάμε: Η πλειονότητα του παγκόσμιου εβραϊσμού δεν είναι Ορθόδοξοι. Είναι παραδοσιακοί, κοσμικοί, συντηρητικοί, μεταρρυθμιστές ή τελείως ανένταχτοι. Πρέπει να σεβόμαστε την Ορθοδοξία, αλλά δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στην πολιτική μιας ριζοσπαστικής μειονότητας να αποξενώσει εκατομμύρια εβραίους παγκοσμίως. Είμαστε ένα λαός, λίγοι σε αριθμό, και πρέπει να σταματήσουμε να σπείρουμε τη διχόνοια ανάμεσά μας. Μόλις ενωθούμε, το μέλλον μας δεν θα έχει όρια.
Πάντα υποστήριζα το Ισραήλ και πάντα θα το κάνω. Αλλά τώρα, ως αδερφός, ζητώ από την Κυβέρνηση του Ισραήλ να ακούσει τις φωνές διαμαρτυρίας και οργής στο Ισραήλ και σε όλο τον εβραϊκό κόσμο. Ως Πρόεδρος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συνεδρίου, καλώ τους Ισραηλινούς ηγέτες να ξανασκεφτούν τις καταστροφικές ενέργειές τους κατά τη διάρκεια αυτού του μη αρμονικού καλοκαιριού.
Αυτό δεν είμαστε εμείς και δεν είναι αυτό που θα επιθυμούσαμε να είμαστε. Αυτό δεν είναι το πρόσωπο που θέλουμε να δείξουμε στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας και στην οικογένεια των Εθνών. Ας εργαστούμε όλοι μαζί για να αλλάξουμε την πορεία και να διασφαλίσουμε ότι το Ισραήλ θα συνεχίσει να είναι το Εβραϊκό δημοκρατικό Κράτος που πρέπει να είναι.
