Στις 21 Οκτωβρίου 2016 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ το παρακάτω άρθρο της Μπέττυς Μαγρίζου με τίτλο «Η έκθεση φωτογραφίας για το Άουσβιτς» σχετικά με τα εγκαίνια φωτογραφικής έκθεσης με θέμα «Άουσβιτς».
Τη Δευτέρα στις 17 Οκτωβρίου 2016 στο ΟΥΗΛ είχα την τύχη να παραστώ στα εγκαίνια μιας συγκλονιστικής φωτογραφικής έκθεσης με θέμα ΑΟΥΣΒΙΤΣ- ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ.
Η έκθεση έγινε στo πλαίσιo των εκδηλώσεων της απελευθέρωσης της Λάρισας από τους Γερμανούς, που έχει καθιερώσει ο Δήμος τα τελευταία τρία χρόνια. Φωτογράφοι δυο ερασιτέχνες ευαίσθητοι συμπολίτες μας η Ρούλα Σιλιτζή και ο Ανδριανός Λέκκας, οι οποίοι επισκεπτόμενοι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς συγκλονίστηκαν τόσο, που θέλησαν να μεταφέρουν τις εικόνες που είδαν στον κόσμο.
Πόσα λίγα γνωρίζει αλήθεια ο κόσμος γι’ αυτά τα κολαστήρια του θανάτου, που ανθρώπινος νους δε χωράει! Πόσοι αλήθεια δεν γνωρίζουν πως στην απελευθέρωση της Λάρισας δεν ήταν 235 Έλληνες Εβραίοι συμπολίτες μας για να χαρούν την ελευθερία τους μαζί με όλους τους Λαρισαίους, αφού χάθηκαν εκεί με βάρβαρο τρόπο; Καθηλωτική η κα Νάκη Μπέγα, η μόνη εν ζωή επιζήσασα των στρατοπέδων συγκέντρωσης στη Λάρισα, στην αφήγησή της. Μια ηρωίδα της ζωής η κα Νάκη Μπέγα, όπως και όλοι όσοι γύρισαν και έφτιαξαν οικογένειες, μεγάλωσαν παιδιά κουβαλώντας το βάρος της μνήμης μιας ζωής χωρίς αξία, μιας ζωής πληγωμένης από τις απώλειες των δικών τους ανθρώπων.
Καθώς έβλεπα την τόσο ωραία στημένη έκθεση με τα πολύ κατατοπιστικά κείμενα που ακολουθούσαν τις φωτογραφίες, ένιωθα πραγματικά ό,τι ακριβώς είχα νιώσει όταν πριν από κάποια χρόνια είχα κάνει ένα προσκύνημα στο Άουσβιτς, τον τόπο μαρτυρίου του πατέρα μου. Σε μια φωτογραφία μάλιστα είδα και τον θάλαμο των πειραμάτων, όπου υπέφερε ως πειραματόζωο 16χρονο παιδί τότε, στα χέρια του Μέγκελε.
Όλοι οι επιζήσαντες μίαν έγνοια είχαν και έχουν καθώς υπάρχουν άνθρωποι που αμφισβητούν τα όσα έκαναν οι Ναζί. Τη διατήρηση της μνήμης.
Φυσικά μέσα από την έκθεσή τους οι δυο καλλιτέχνες αναδεικνύουν και το καλό, που πάντα συνοδεύει το κακό. Προβάλλει τους ανθρώπους που βοήθησαν τους συνανθρώπους τους με διάφορους τρόπους. Και μάλιστα πολύ έξυπνα με στημένες τις φωτογραφίες τους σε δυο απέναντι τοίχους με αυτές των συντελεστών του εγκλήματος.
Γονείς, καθηγητές επισκεφτείτε μαζί με τα παιδιά σας αυτήν τη σημαντική φωτογραφική έκθεση, ειδικά στις μέρες μας που ακούγονται φωνές ρατσισμού, που αναβιώνουν πρακτικές φασισμού.
«Είναι μια φωτογραφική αποτύπωση ενός οδοιπορικού, σε έναν τόπο οδυνηρό για την ανθρωπότητα. Ευελπιστεί να συντελέσει ώστε οι θηριωδίες των στρατοπέδων συγκέντρωσης να μεταλλαχτούν σε ανεξίτηλη μνήμη για το δικαίωμα των ανθρώπων στην ζωή και στην αξιοπρέπεια» έγραφε το δελτίο τύπου. Ε! ναι λοιπόν Ανδριανέ και Ρούλα το καταφέρατε!
