Με ιδιαίτερη συγκίνηση πραγματοποιήθηκαν στις 23.3.2025 από τον Δήμο Καστοριάς, οι εκδηλώσεις για την Ημέρα Μνήμης της Εβραϊκής Κοινότητας Καστοριάς. Οι εκδηλώσεις περιελάμβαναν συμβολική πορεία Μνήμης από την πλατεία Ομόνοιας προς το Μνημείο του Ολοκαυτώματος, όπου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση από τον σοφολογιότατο Ραβίνο της Ι.Κ. Θεσσαλονίκης, Ααρών Ισραέλ, και τον συμπολίτη μας, Ισαάκ Κοέν.
Με σημείο εκκίνησης την πλατεία Ομονοίας, ξεκίνησε η συμβολική Πορεία Μνήμης προς το Μνημείο των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος της εβραϊκής κοινότητας της Καστοριάς, το σημείο όπου τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής στις 24 Μαρτίου 1944 συγκέντρωσαν τους 1.000 Εβραίους συμπολίτες μας και τους οδήγησαν στο στρατόπεδο Άουσβιτς Μπιρκενάου, από το οποίο επέστρεψαν μόνο οι 35.
Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση, με τη χορωδία της Ι.Κ. Θεσσαλονίκης να απαγγέλει Ψαλμούς του Δαβίδ, και στη συνέχεια έγιναν χαιρετισμοί από τον Δήμαρχο Καστοριάς Γιάννη Κορεντσίδη, την εκπρόσωπο του ΚΙΣΕ Χάνα Πίντο, τον Κλίφτον Ρούσσο, τέκνο Καστοριανών επιζήσαντων από το Άουσβιτς, τον εκπρόσωπο του Ιδρύματος Ερευνας Ανάδειξης και Προβολής της Εβραϊκής Κοινότητας Καστοριάς ERA, μουσειολόγο Νισήμ Μεβοράχ, και την επιστημονική υπεύθυνη του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης επιμελήτρια της περιοδικής έκθεσης για την Εβραϊκή Κοινότητα της Καστοριάς Δρ. Ξένια Ελευθερίου.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο.
Η 24 Μαρτίου του 1944 ήταν μια αποτρόπαια ημέρα για τους Εβραίους της Καστοριάς, που οδήγησε στον αφανισμό μιας ακμάζουσας κοινότητας της πόλης μας. Στεκόμαστε με απόλυτο σεβασμό απέναντι στα αθώα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, στους εβραίους μάρτυρες που χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και στους Εβραίους ήρωες που κατάφεραν να επιβιώσουν και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους αντικρίζοντας νέα δεδομένα.
Η ιστορία των εβραίων περιλαμβάνει πολλές σκοτεινές στιγμές, με αποκορύφωση αυτή του ναζιστικού Ολοκαυτώματος. Στιγμές που αποτυπώθηκαν σε βιβλία, σε ταινίες, σε τραγούδια, αλλά κυρίως μεταφράστηκαν σε οδυνηρές μνήμες. Ο κύριος εχθρός της συλλογικής, αλλά και ατομικής μνήμης είναι η λησμονιά της. Εκείνη μπορεί να σκοτώσει τη μνήμη και μαζί της το ιστορικό παρελθόν.
Δικό μας χρέος είναι να διατηρήσουμε τη συλλογική μνήμη ζωντανή και να φωνάξουμε δυνατά “Ποτέ Ξανά”!