Οι κοινωνικές υπηρεσίες για τα θύματα του Ναζισμού υποστηρίζονται με χορηγία της Conference on Jewish Material Claims Against Germany.
Η Conference on Jewish Material Claims Against Germany παρείχε κονδύλια για το Πρόγραμμα Επείγουσας Βοήθειας για τα Θύματα των Ναζί κατ’ εντολήν του United States District Court που έχει την εποπτεία για τα ένδικα μέσα της υπόθεσης RE: Holocaust Victim Assets Litigation (Swiss Banks).
On Line
Έχουμε 2520 επισκέπτες συνδεδεμένουςLog in
ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ ΣΑΝ ΑΙΩΝΙΟΙ ΒΩΜΟΙ, ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΣ ΑΛΚΑΛΑΗ | | Εκτύπωση | |
Του ΝΙΚΟΥ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Η Αρτεμις Αλκαλάη έχει στήσει μια ανοικτή εγκατάσταση που αναμοχλεύει τις έννοιες του τραύματος, της εγκατάλειψης, του ναυαγίου. Τα παιδικά κεφάλια, σε λευκό φόντο σε σωρό, παραπέμπουν στη μαζικότητα των φόνων του Ολοκαυτώματος, ως μία πρώτη «νύξη» πάνω σε ένα υλικό που προσφέρεται για πολλές αναγνώσεις. Η Αρτεμις Αλκαλάη άλλοτε πυκνώνει και άλλοτε αραιώνει, όπως λέει, την εστίαση, καθώς δίπλα και ανάμεσα στα μαζικά πορτρέτα (που μου θύμισαν τις φωτογραφίες με τα παπούτσια στα στρατόπεδα των ναζί) έχει οργανώσει βάθρα όπου τα κεφάλια-καλούπια για κούκλες θυμίζουν προτομές ή «προϊόντα ανασκαφής». Οι «Εμμονές», μέσα στις οποίες ο θεατής είναι «περιτριγυρισμένος από την επανάληψη των μορφών» και «δεν μπορεί να γλιτώσει» αποκτώντας θέλοντας και μη βίωμα του τραύματος και του λειψάνου, έρχονται να συμπληρώσουν και να προεκτείνουν μία τριλογία. Η τριλογία γεννήθηκε προ εικοσαετίας (1999) με την έκθεση «Μνήμη» (μια σειρά από στοιβαγμένες μαριονέτες και γλυπτά από λευκό καμβά) και συνεχίστηκε με τη μεγάλη έρευνα και φωτογραφική έκθεση (2012-2018) με πορτρέτα Ελλήνων Εβραίων επιζώντων από τα ναζιστικά στρατόπεδα Αουσβιτς και Μπέργκεν Μπέλζεν. Η Αρτεμις Αλκαλάη, αξιοποιώντας τώρα τον θησαυρό από τα μεταλλικά καλούπια για κούκλες, εμβαθύνει πάνω στην ιδέα της βίαιης απώλειας. Ανάμεσα στις φωτογραφικές συνθέσεις που αναπαράγουν με διάφορους τρόπους την «εμμονική» μορφή του καλουπιού, ο θεατής θα σταθεί και μπροστά σε ένα βάθρο με ένα θύσανο από σγουρά, ξανθά μαλλιά. Στέκουν εκεί ως σύμβολο απότμησης, ακρωτηριασμού και βίαιης απόσπασης, σαν βωμός μαρτυρίου. «Είναι η μόνη άμεση σχέση με το ανθρώπινο σώμα στην έκθεση», λέει η Αρτεμις Αλκαλάη, που χρησιμοποίησε δικά της μαλλιά γι’ αυτό το έργο. «Είναι ίσως και ένα προσωπικό έργο, φορέας μνήμης για τη δεύτερη γενιά του Ολοκαυτώματος στην οποία ανήκω», λέει. Μια «μικρή νύξη» που λέει τόσα πολλά... Poems & Crimes, Αγ. Ειρήνης 17, έως 5/2. ΠΗΓΗ: ιστοσελίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 16.1.2019
|