Εφημερίδα Συντακτών, 29.5.2017, του Δημήτρη Ψαρρά:  Με την απάντηση της διευθύντριας του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ Ολγας Δρόσου («Εφ.Συν.», 24/5) φάνηκε ότι ολοκληρώνεται μια δύσκολη συζήτηση γύρω από το ζήτημα του αντισημιτισμού στην Ελλάδα.

Προηγήθηκε η παρουσίαση από τον Απόστολο Λυκεσά στην «Εφ.Συν.» (5/5) της σχετικής μελέτης του Ιδρύματος με τίτλο «Αντισημιτισμός στην Ελλάδα σήμερα. Εκφάνσεις, αίτια και αντιμετώπιση του φαινομένου» (Θεσσαλονίκη 2017), την οποία υπογράφουν οι Γιώργος Αντωνίου, Σπύρος Κοσμίδης, Ηλίας Ντίνας και Λεόν Σαλτιέλ.

Ακολούθησε η άμεση αντίδραση του Γιάννη Δραγασάκη στο twitter («Θεωρείτε όντως ότι η αναφορά στον Σάιλοκ συνιστά αντισημιτισμό; Και η εφημερίδα υιοθετεί άκριτα αυτή την “εκτίμηση”; Μήπως χάνεται το μέτρο;») και η σφοδρή καταγγελία του ΠΑΜΕ, ότι με το δημοσίευμα «αναπαράγονται άθλιες συκοφαντικές και προβοκατόρικες για το κίνημά μας αναφορές που χαρακτηρίζουν το ΠΑΜΕ ως αντισημιτική δύναμη και φτάνουν στην αθλιότητα να γράφουν ότι το ΠΑΜΕ βεβηλώνει μνημεία του Ολοκαυτώματος».

Ο συντάκτης της εφημερίδας απάντησε ότι για το περιεχόμενο ευθύνονται οι υπογράφοντες τη μελέτη και ξεκαθάρισε ότι διαφωνεί κι αυτός με πολλά από τα συμπεράσματά της («Εφ.Συν.», 8/5).

Ποιο είναι το συμπέρασμα του αναγνώστη από όλα αυτά; Από πρώτη ματιά, ότι έγινε πολύ κακό για το τίποτα. Αν όμως επιχειρήσει κανείς να διαβάσει πιο προσεκτικά τη μελέτη και τις αντιδράσεις που προκάλεσε η δημοσιοποίησή της, θα διαπιστώσει ότι αυτός ο δύσκολος «διάλογος» είναι εξόχως αποκαλυπτικός. Καταρχάς αυτό που είναι σαφές είναι ότι αισθάνθηκαν θιγμένοι και αντέδρασαν μόνο εκπρόσωποι της Αριστεράς. Παρά το γεγονός ότι στη μελέτη καταλογίζονται αντισημιτικές απόψεις σε πολλά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας (Αδωνις Γεωργιάδης, Μάκης Βορίδης, Μισέλ Ασημακοπούλου, Αθανάσιος Πλεύρης), αλλά και των ΑΝ.ΕΛΛ., από αυτές τις πτέρυγες δεν υπήρξε παρόμοια ευαισθησία. Δεν συζητάμε καν για τη Χρυσή Αυγή που θεωρεί τον αντισημιτισμό συστατικό στοιχείο της «κοσμοθεωρίας» της. Ο λόγος είναι ότι η Αριστερά θεωρεί την υπόθεση του ρατσισμού και ειδικά του αντισημιτισμού ξένη προς την ιδεολογία και την παράδοσή της. Θα επιχειρήσω παρακάτω να σχολιάσω αυτή την πεποίθηση. Ξεκινώ από τα δυο στοιχεία που προκάλεσαν τις αντιδράσεις.

Το Γραφείο Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ODIHR) του ΟΑΣΕ παρουσίασε, σε ειδική τελετή που έγινε στις 15.5.2017 στο Γερμανικό Κοινοβούλιο στο Βερολίνο, τη νέα του έκδοση «Understanding anti-Semitic Hate Crimes and Addressing the Security Needs of Jewish Communities– A Practical Guide» (Κατανοώντας τα αντισημιτικά εγκλήματα μίσους και Αντιμετωπίζοντας τις ανάγκες ασφάλειας των Εβραϊκών Κοινοτήτων – Ένας Πρακτικός Οδηγός). Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο που στόχο του έχει να συνδράμει τις Κυβερνήσεις στον χειρισμό των αναγκών ασφάλειας των Εβραϊκών Κοινοτήτων.

Οι πολύνεκρες αντισημιτικές επιθέσεις των τελευταίων ετών στην Τουλούζη, τις Βρυξέλλες, το Παρίσι, την Κοπεγχάγη κ.α. καθιστούν επιτακτική την ανάγκη εντατικοποίησης των προσπαθειών για την αντιμετώπιση του αντισημιτισμού.

Η πρωτοβουλία της έκδοσης του εγχειριδίου, όπως εξήγησε ο Διευθυντής του ODIHR Μίκαελ Τζόρτζ Λίνκ παρέχει πρακτικές μεθόδους και συγκεκριμένα μέτρα που μπορούν να εφαρμοστούν σε συνεργασία με τις κατά τόπους εβραϊκές κοινότητες ώστε  να συμβάλλουν στην εξάλειψη της ανασφάλειας και του φόβου.         

Η έκδοση «Κατανοώντας τα αντισημιτικά εγκλήματα μίσους και Αντιμετωπίζοντας τις ανάγκες ασφάλειας των Εβραϊκών Κοινοτήτων» εκπονήθηκε στα πλαίσια του προγράμματος «Τα λόγια σε έργα για την Αντιμετώπιση του Αντισημιτισμού», με τη συνεργασία ειδικών απ΄ όλες τις χώρες του ΟΑΣΕ, και έχει ενσωματώσει όλες τις καλές πρακτικές και τις αποτελεσματικότερες μεθόδους καταπολέμησης του φαινομένου σε συνάρτηση με το αίσθημα ασφάλειας των Εβραϊκών Κοινοτήτων.