Ο δημοσιογράφος κ. Βίκτωρ Ι. Ελιέζερ στις 7.12.2016 έδωσε συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό του Ισραήλ, Kol Israel, σχετικά με την άνοδο της άκρας δεξιάς στην Ευρώπη.

Ακούστε ΕΔΩ τη συνέντευξη στα εβραϊκά από το 1.37.56 έως 1.43.23.

Διαβάστε παρακάτω τμήμα της συνέντευξης στα ελληνικά.

«Η μάχη που διεξάγεται σήμερα στην Ευρώπη είναι ανάμεσα στο λαϊκισμό και τη λογική, τη σωφροσύνη. Δείτε τι έγινε στην Αγγλία, ο λαϊκισμός κέρδισε και έχουμε το Brexit, δείτε τι έγινε στην Ιταλία με τον Πέπε Γκρίλο να εμφανίζεται ως ο επικρατέστερος διάδοχος του Ρέντσι και κανείς δεν γνωρίζει τι θα γίνει αύριο στη Γερμανία, στη Γαλλία, ή στην Ολλανδία ή και σε άλλες χώρες στην Ευρώπη.
Νομίζω ότι ο λαϊκισμός στρεφόταν πάντα εναντίον των Εβραίων και του Ισραήλ και πάντα υιοθετούσε ακραίες απόψεις εναντίον των ξένων, σήμερα εναντίον των Μουσουλμάνων, στο παρελθόν εναντίον των Εβραίων, αλλά και στο μέλλον ίσως επανέλθουν. Τι ακριβώς κάνουν;

Πολλά ακραία κόμματα, κυρίως της άκρας δεξιάς, προσπαθούν να αποδείξουν ότι έπαψαν να είναι αντισημιτικά. Δείτε την Μαρί Λεπέν, η οποία προσπαθεί να ρίξει γέφυρες προς το Ισραήλ. Το ίδιο και ο Πέπε Γκρίλο. Η υποστήριξη προς το Ισραήλ, μπορεί να ερμηνευτεί και ως υποστήριξη προς τους Εβραίους; Όχι βέβαια. Αυτό που κάνουν είναι να αλλάζουν τη στρατηγική τους. Σήμερα ως βασικό τους εχθρό θεωρούν τους Μουσουλμάνους λόγω της μαζικής μετανάστευσης στην Ευρώπη.

Θέλουν λοιπόν να αναρριχηθούν στην εξουσία. Θα αρχίσουν με τους Μουσουλμάνους και θα τελειώσουν με τους Εβραίους.

Εκείνο που εμείς πρέπει να κάνουμε ως Εβραίοι είναι να μην τους νομιμοποιήσουμε, αλλά αντίθετα, να κτίζουμε γέφυρες και να αναπτύξουμε τις σχέσεις μας με όλες εκείνες τις φιλελεύθερες και δημοκρατικές δυνάμεις σε κάθε κοινωνία στην οποία ζούμε στην Ευρώπη ή στην Αμερική».

Του Γιώργου Τσαντίκου και της Βαρβάρας Αγγέλη

Πριν από μερικές ημέρες βεβηλώθηκε με αγκυλωτούς σταυρούς η εβραϊκή συναγωγή στα Γιάννενα. Ήταν η κορύφωση μιας “κόντρας” που ξεκίνησε τον Αύγουστο, με αφορμή μια σειρά αντισημιτικών άρθρων που δημοσιεύτηκαν στον γιαννιώτικο Τύπο. Στην πόλη όπου 2.000 Εβραίοι χάθηκαν μέσα σε μια μέρα από τους ναζί, ο αντισημιτισμός έχει παρελθόν και, όπως φαίνεται, παρόν.

Στις 25 Μαρτίου του 1944, λίγους μόνο μήνες πριν από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σχεδόν ολόκληρη η γιαννιώτικη εβραϊκή κοινότητα, 1.850 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, συγκεντρώνονται από τους ναζί στην πλατεία Μαβίλη, δίπλα από τη λίμνη Παμβώτιδα. Ανεβαίνουν σε 80 ανοιχτά φορτηγά με προορισμό το Άουσβιτς. Από εκεί γυρνούν ζωντανοί μόλις 163.

Μια ταλαιπωρημένη κοινότητα

Πίσω στην πατρίδα, αυτοί που γλίτωσαν ζουν ένα άλλο είδος βίας από τους ίδιους τους γείτονες και συμπολίτες τους, αφού βρίσκουν τις περιουσίες τους λεηλατημένες. Οι άνθρωποι αυτοί συνεχίζουν την ύπαρξή τους εντελώς μόνοι, χωρίς την κοινότητά τους που έχει χαθεί στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέσα στη βασανιστική σιωπή της πόλης.

Μια σιωπή που αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη με την άνοδο του εθνικισμού και των ακροδεξιών οργανώσεων σε ολόκληρη την Ευρώπη τη δεκαετία του ’90. Το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής βρίσκει χώρο χάρη στο ιδεολόγημα της εθνικής “καθαρότητας” του ελληνικού έθνους. Η μαζική μετακίνηση Αλβανών στην Ελλάδα και τα περί Μακεδονίας είναι τα γεγονότα που τη βοηθούν εκείνη την περίοδο. Ο αντισημιτισμός, βασικότατο συστατικό του ρατσισμού, δεν θα μπορούσε να λείψει από την ατζέντα του μορφώματος αυτού κατά την “ενηλικίωσή” του.

Με την έλευση της νέας χιλιετίας, σε όλη τη χώρα καταγράφονται βεβηλώσεις εβραϊκών μνημείων, νεκροταφείων και λατρευτικών χώρων. Τα περιστατικά βρίσκονται στον φάκελο της δικογραφίας για τη Χρυσή Αυγή. Εκεί διαβάζει κανείς και για τις εκτεταμένες επιθέσεις στο εβραϊκό νεκροταφείο των Ιωαννίνων, αλλά και στη Συναγωγή από το 2002 έως το 2009. Στο πόρισμα που οδήγησε στην άρση της ασυλίας των βουλευτών της ΧΑ, τα περιστατικά των Ιωαννίνων στα ισραηλιτικά μνημεία καταλαμβάνουν τέσσερις σελίδες. Η σύνδεση με την δράση της ΧΑ είναι ορατή, χωρίς ωστόσο να έχει ποτέ ταυτοποιηθεί με πρόσωπα.