Η Εσθερ Μπεζαράνο ήταν μια από τις τελευταίες επιζήσασες του Ολοκαυτώματος και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών, πριν από λίγες μέρες, στο Αμβούργο της Γερμανίας.

Η ίδια ήταν μέλος της γυναικείας ορχήστρας του Άουσβιτς και πολέμησε τον ρατσισμό με μοναδικό της όπλο τη μουσική. Η Εσθερ δεν είχε εύκολα χρόνια, καθώς έζησε τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης, αφού πρώτα είχε θρηνήσει τον χαμό των δικών της.

Ηταν κόρη ενός Εβραίου τραγουδιστή, έζησε τα παιδικά της χρόνια ξέγνοιαστα στο Σαρελούις, όπου και γεννήθηκε το 1924. Από μικρή έδειξε την κλίση της στη μουσική και γρήγορα έμαθε να παίζει πιάνο.

Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι γονείς και η αδελφή της στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου και βρήκαν τραγικό θάνατο. Εκείνη μεταφέρθηκε στο Άουσβιτς, όπου ήταν υποχρεωμένη να εκτελεί βαριές χειρωνακτικές εργασίες. Ήταν ένα έφηβο κορίτσι που αγαπούσε τη μουσική και έτσι, εθελοντικά, ζήτησε να συμμετέχει στη γυναικεία ορχήστρα του στρατοπέδου. Οι μελωδίες του Μότσαρτ και του Μπετόβεν την κρατούσαν στη ζωή.

Πηγή: iefimerida.gr, 14.7.2021 

Μια 96χρονη, η οποία υπήρξε γραμματέας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Στούτχοφ των ναζί, θα δικαστεί στη Γερμανία, κατηγορούμενη ότι βοήθησε στις συστηματικές δολοφονίες χιλιάδων ανθρώπων.

Η ηλικιωμένη θα δικαστεί σε δικαστήριο ανηλίκων στο κρατίδιο Σλέσβιχ- Χολστάιν, επειδή ήταν ανήλικη όταν εργαζόταν ως γραμματέας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης κοντά στο Γκντανσκ, κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της Πολωνίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η δίκη της αναμένεται να ξεκινήσει στις 30 Σεπτεμβρίου και κατηγορείται ότι είναι συνένοχη για τις δολοφονίες πάνω από 11.000 ανθρώπων.

«Η εναγόμενη κατηγορείται ότι διέπραξε έγκλημα ως στενογράφος και δακτυλογράφος στο γραφείο του διοικητή του πρώην στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Στούτχοφ, από τον Ιούνιο του 1943 έως τον Απρίλιο του 1945», αναφέρει το κατηγορητήριο.

Συμπληρώνει ότι η 96χρονη φέρεται ότι «βοήθησε τους διοικητές του στρατοπέδου στις συστηματικές δολοφονίες εκείνων που κρατούνταν εκεί».

Η ηλικιωμένη ήδη έχει ανακριθεί πολλές φορές ως μάρτυρας, σύμφωνα με το ARD. Το 1954 κατέθεσε σε δίκη ότι όλη η αλληλογραφία με τα SS περνούσε από το γραφείο της. Ο διοικητής Πολ Βέρνερ Χοπ της υπαγόρευε καθημερινά επιστολές και μηνύματα μέσω ασυρμάτου. Η ίδια ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε τίποτα για τις δολοφονίες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Ένα σπάνιο πάπυρο του «Βιβλίου της Εσθήρ», το οποίο εκτιμάται ότι γράφτηκε στα μέσα του 15^ου αιώνα στην Ιβηρική Χερσόνησο, δωρίθηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Ισραήλ, λίγο πριν την γιορτή του Πουρίμ.

Αυτός ο πάπυρος, φωτογραφίες του οποίου μπορείτε να δείτε ΕΔΩ, είναι ένας από τους παλαιότερους παπύρους που εξιστορεί την ιστορία του Πουρίμ, δήλωσε η Εθνική Βιβλιοθήκη.

Ο διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Ισραήλ σε δήλωσή του αναφέρει μεταξύ άλλων  ότι ο πάπυρος αυτός «είναι μία απίστευτα σπάνια μαρτυρία για τον πλούσιο πολιτισμό των Εβραίων της Ιβηρικής Χερσονήσου» και ότι «είναι ιδιαίτερο προνόμιο της Βιβλιοθήκης να φιλοξενεί αυτό τον θησαυρό και να συντηρεί την κληρονομιά των εβραίων της Ιβηρικής Χερσονήσου πριν τον διωγμό τους, προς όφελος όλου του κόσμου, αλλά και του εβραϊκού λαού».

Από τον Ραβίνο Ηλία Σαμπετάι, δημοσίευση 9.12.2020

Το Χανουκά αποτελεί σπουδαίο σταθμό στις σχέσεις δύο πρωτοποριακών πολιτιστικών παραδόσεων: Ιουδαϊσμού και Ελληνισμού. Αναφέρεται στη σύγκρουση των Μακκαβαίων με τις στρατιές του Αντίοχου Δ', στις αρχές β' αιώνα π.κ.π., για την προάσπιση της πατρικής πίστης, των Ιουδαϊκών κανόνων και παραδόσεων, αλλά και της ελευθερίας: ελευθερία συνείδησης, ελευθερία στο διαφορετικό πιστεύω.

Κάποιοι βλέπουν το χρονικό του Χανουκά ως σοβαρό περιστατικό στην προαιώνια και ατέρμονη αντιπαράθεση του Βιβλικού Μονοθεϊσμού και του Αρχαιοελληνικού Φιλοσοφικού Πολιτισμού.

Είναι έτσι; Η Ιστορία απαντά: ασφαλώς όχι!

Η συνάντηση του Ιουδαϊσμού και του Ελληνικού Πολιτισμού την εποχή του Μέγα Αλέξανδρου, υπήρξε ενδιαφέρουσα και ελκυστική και για τους δύο λαούς. Οι Ιουδαίοι γνώρισαν έναν καινούριο πνευματικό και πολιτισμικό κόσμο. Η Ελληνική σκέψη και η Ελληνική γλώσσα συνέβαλαν στη ραγδαία ανάπτυξη των Ιουδαίων της Διασποράς. Ιουδαίοι λόγιοι ραβίνοι προχώρησαν στην πρώτη ελληνική μετάφραση της Ιουδαϊκής Βίβλου - τη μετάφραση των Εβδομήκοντα - που άνοιξε αμφίπλευρους διαύλους επικοινωνίας. Τους Ιουδαίους σοφούς Νομοδιδάσκαλους γοήτευσε η Ελληνική ορθολογική σκέψη και η γλώσσα.