ΒΕΡΟΛΙΝΟ: Πέθανε χθες σε ηλικία 98 ετών ο τελευταίος στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού που συμμετείχε στην απελευθέρωση του στρατοπέδου εξόντωσης του Αουσβιτς. Τον θάνατο του Νταβίντ Ντούσμαν ανακοίνωσε χθες η εβραϊκή κοινότητα του Μονάχου. «Ο θάνατος κάθε αυτόπτη μάρτυρα της Ιστορίας είναι οδυνηρός, αλλά ο αποχαιρετισμός στον Ντούσμαν είναι ιδιαίτερα επώδυνος, καθώς βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της καταστροφής του φονικού εθνικοσοσιαλιστικού συστήματος», ανέφερε η κοινότητα τιμώντας τον εκλιπόντα, που άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Μονάχου.

Ο χειριστής άρματος μάχης Τ-34 Ντούσμαν ήταν εκείνος που πέρασε πάνω από το ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα του Αουσβιτς με το άρμα του, μέρος του 1ου Ουκρανικού Μετώπου, στις 27 Ιανουαρίου 1945. Μιλώντας χρόνια αργότερα, ο Ντούσμαν παραδέχθηκε ότι ούτε αυτός ούτε οι σύντροφοί του συνειδητοποίησαν το εύρος και την πραγματική φύση του ναζιστικού Ολοκαυτώματος στο Αουσβιτς. «Εβλεπα παντού όρθιους σκελετούς. Ηταν, όμως, ζωντανοί άνθρωποι. Εβγαιναν από τα κτίσματα και σωριάζονταν στο έδαφος δίπλα στα πτώματα. Τους δώσαμε τα τρόφιμα που είχαμε μαζί μας και συνεχίσαμε αμέσως για να κυνηγήσουμε τους φασίστες», είχε πει ο Ντούσμαν σε συνέντευξή του το 2015 στην εφημερίδα Suddeutsche Zeitung του Μονάχου.

Του ΗΛΙΑ ΜΑΓΚΛΙΝΗ   

Ο Σίμον Βίζενταλ (1908-2005) επέζησε από τέσσερα (4) στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί, από μια πορεία θανάτου, έγραψε βιβλία με θέμα τα στρατόπεδα, ίδρυσε κέντρα μελέτης του Ολοκαυτώματος, κυρίως όμως έγινε διάσημος ως κυνηγός ναζί εγκληματιών πολέμου. Την ίδια στιγμή, έχει κατηγορηθεί ότι υπερέβαλε ως προς τον ρόλο του στην υπόθεση Αϊχμαν, ότι στα βιβλία του πέφτει σε αντιφάσεις ως προς τα πραγματολογικά στοιχεία που παραθέτει και ότι πολύ επιπόλαια είχε αρχικά απαλλάξει τον Κουρτ Βάλντχαϊμ…

Στο απόσπασμα που ακολουθεί, ο Βίζενταλ περιγράφει με γλαφυρότητα την απελευθέρωση του Μάουτχαουζεν, τη θρασυδειλία των ηττημένων Ες Ες και πώς ξεκίνησε να καταδιώκει φυγάδες ναζί. Το εν λόγω απόσπασμα αποτελεί προδημοσίευση του βιβλίου του Βίζενταλ «Οι δολοφόνοι ανάμεσά μας», που κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος σε μετάφραση της Γεωργίας Μίχα.

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Ηταν δέκα η ώρα το πρωί της 5ης Μαΐου 1945 όταν είδα ένα μεγάλο γκρι τανκ με ένα λευκό αστέρι στο πλάι και την αμερικανική σημαία να κυματίζει από τον πυργίσκο. Στεκόμουν στο ανεμοδαρμένο τετράγωνο που μέχρι πριν από μία ώρα ήταν ο προαύλιος χώρος του στρατοπέδου συγκέντρωσης Μάουτχαουζεν. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη, με μια ευωδιά άνοιξης στον αέρα. Είχε πια φύγει η υπόγλυκη μυρωδιά καμένης σάρκας που πλανιόταν πάντα πάνω από τον περίβολο.

Το Ευρωπαϊκό Εβραϊκό Συνέδριο (EJC) και η Ομάδα Εργασίας για την Αντιμετώπιση του Αντισημιτισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (WGAS) διοργάνωσαν διαδικτυακό σεμινάριο στις 21.4.2021 με θέμα «Διδασκαλία και Μνήμη του Ολοκαυτώματος. Συμβαδίζοντας με την ψηφιακή εποχή».  

Στο διαδικτυακό σεμινάριο συμμετείχαν ειδικοί σε θέματα εκπαιδευτικών προγραμμάτων για το Ολοκαύτωμα, οι οποίοι παρουσίασαν μεθόδους για τη διδασκαλία του Ολοκαυτώματος σε μία περίοδο αυξανόμενης παραπληροφόρησης και ψηφιοποίησης των μέσων διδασκαλίας.  

Ο συντονισμός του Συνεδρίου έγινε από την Διευθύντρια Ευρωπαϊκών Θεμάτων του EJC Ariella Woitchik, η οποία ξεκίνησε τη συζήτηση αναφερόμενη σε πρωτοποριακούς τρόπους διδασκαλίας και μνήμης του Ολοκαυτώματος, καθώς και στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι δάσκαλοι και οι εκπαιδευτικοί στις μέρες μας.

Στις 25 Απριλίου 2021 η δρ. Αλεξάνδρα Πατρικίου, ιστορικός του ΕΜΕ και η δρ. Μαρία Βασιλικού, ιστορικός και εξωτερική συνεργάτης του ΕΜΕ, συμμετείχαν στην ειδική διεθνική συζήτηση για εκπαιδευτικούς από την Ελλάδα, το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες με θέμα «How the IHRA Recommendations for Teaching and Learning about the Holocaust Can Help You?». Η συζήτηση, που βασίστηκε στις οδηγίες που εξέδωσε πρόσφατα ο IHRA (International Holocaust Remembrance Alliance) για την διδασκαλία του Ολοκαυτώματος, πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά και οργανώθηκε στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας του IHRA από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, το United States Holocaust Museum and Memorial και το Yad Vashem.