Στα πλαίσια των Ημερών Φυσιολογίας στη Μάνη 2019, οι «ΟΜΟΙΟΙ της ΜΑΝΗΣ» διοργάνωσαν στις 5.10.2019 συνεδρία με θέμα «Η Ιστορία της Νέλλης Καμχή - Σεφιχά: Μια ιστορία συνύπαρξης & αλληλοβοήθειας» με ομιλητή τον κ. Πωλ Ισαάκ Χάγουελ, Ηλεκτρολόγο Μηχανικό, Ph.D. (University of California, Berkeley), Μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην “International Holocaust Remembrance Alliance” (IHRA), Μέλος της Ακαδημαϊκής Ομάδας Εργασίας (AWG) & Μέλος της Επιτροπής για τη «Γενοκτονία των Ρομά».

Συναισθηματικά φορτισμένος ο Πρόεδρος των «ΟΜΟΙΩΝ της ΜΑΝΗΣ» καθηγητής κ. Μιχάλης Κουτσιλιέρης παρουσίασε την τιμώμενη κα Νέλλη Καμχή-Σεφιχά, η οποία ταξίδεψε από τη Θεσσαλονίκη για να παραβρεθεί στη Μάνη που άλλοτε έδωσε καταφύγιο στην ίδια και την οικογένειά της, συνοδευόμενη από το γιό της κ. Λάρρυ Σεφιχά, αντιπρόεδρο του Κοιν. Συμβουλίου της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης και οικογενειακούς φίλους.

Ο κ. Πωλ Ισαάκ Χάγουελ ανέλαβε να παρουσιάσει την ιστορία της, πως η οικογένεια της 5χρονης Νέλλης βρήκε καταφύγιο στον Κότρωνα, και αργότερα σε μια στάνη λίγο παραπάνω. Στα πλαίσια αυτής της εκδήλωσης μνήμης η Νέλλη βρέθηκε ξανά στα ίδια μέρη του Κότρωνα συνοδευόμενη από τον καταγόμενο από την περιοχή Πρόεδρο των «ΟΜΟΙΩΝ της ΜΑΝΗΣ», κ. Μιχάλη Κουτσιλιέρη.

Με μια εβραϊκή προσευχή, η οποία, όπως είπε, γράφτηκε πριν από 1000 χρόνια στην Γερμανία, ξεκίνησε την ομιλία του ενώπιον του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου της Γερμανίας, στις 29.1.2020, ο Πρόεδρος του Ισραήλ Ρούβεν Ρίβλιν, ο οποίος είναι ο δεύτερος, μετά τον Σίμον Πέρες το 2010, ισραηλινός Πρόεδρος που απευθύνεται στην Bundestag.

Σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη εκδήλωση μνήμης για τα θύματα του εθνικοσοσιαλισμού, ο κ. Ρίβλιν - μιλώντας εβραϊκά - εξέφρασε κατ' επανάληψη την εκτίμηση και τον σεβασμό του για την πολιτική της Καγκελαρίου 'Αγγελα Μέρκελ, στα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοκρατίας και περιβάλλοντος. «Δικαιολογημένα θεωρείστε σήμερα η εκπρόσωπος του ελεύθερου κόσμου. Είστε πάρα πολύ προσηλωμένη στην εκπαίδευση των επόμενων γενεών», δήλωσε απευθυνόμενος στην κυρία Μέρκελ και παραδέχθηκε ότι ούτε ο ίδιος διαθέτει κάποια μαγική συνταγή κατά του αντισημιτισμού ή του ρατσισμού. «Η Ευρώπη κατατρέχεται σήμερα σε πολλά σημεία της από τα φαντάσματα του παρελθόντος: ρατσισμό, εθνικισμό, ξενοφοβία, αντισημιτισμό», σημείωσε ο κ. Ρίβλιν και πρόσθεσε: «Σήμερα στέκομαι εδώ μαζί σας. Η διαρκής ανάληψη της ευθύνης από τη Γερμανία για το έγκλημα του Ολοκαυτώματος καθιστά δυνατό να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις μας. Η Γερμανία και το Ισραήλ βαδίζουν σήμερα από κοινού μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος - με την υποχρέωση να μην ξεχάσουν. Έχουμε κοινή υποχρέωση για το μέλλον: ρατσισμός, εθνικισμός και πόλεμος δεν επιτρέπεται να επαναληφθούν».

Με τον διωγμό των Εβραίων της Βέροιας την περίοδο της Κατοχής, η μακεδονική πόλη δεν έχασε μόνο ένα κομμάτι του πληθυσμού της, αλλά κι ένα κομμάτι απ΄ την ψυχή της. Υπήρχε κάποτε μια εβραϊκή συνοικία στη Βέροια που την έλεγαν Μπαρμπούτα. Ήταν ένα τυπικό δείγμα μαχαλά της νότιας Βαλκανικής, ο οποίος είχε την οικιστική μορφολογία του γκέτο, δίχως όμως να αποτελεί γκέτο. Η συνοικία παύει μετά το 1912 να είναι μια περίκλειστη γειτονιά και οι πόρτες εισόδου κι εξόδου δεν κλείνουν πια. Τις επόμενες δεκαετίες, η καχυποψία μεταξύ των διαφόρων εθνοτικών ομάδων της πόλης- και κυρίως μεταξύ των χριστιανών και των Εβραίων- αμβλύνεται. Η εβραϊκή συνοικία είναι πια μια ανοιχτή γειτονιά και πολλές εβραϊκές οικογένειες έχουν ήδη μετακομίσει και ζουν σε άλλες περιοχές της πόλης. Ωστόσο, η συνοικία δεν χάνει τον χαρακτήρα τού κατ΄ εξοχήν πυρήνα της κοινότητας, όπου άλλωστε ζει η πλειονότητα κι όπου ο εβραϊκός πληθυσμός της πόλης μοιράζεται γιορτές, γεννήσεις, θανάτους, χαρές και λύπες. 

Ένα μικρό μπουκέτο λουλούδια, λίγο ξεραμένα αλλά που κρατούν ακόμα το χρώμα τους, υπάρχει στο μνημείο του Ολοκαυτώματος των Εβραίων της Κομοτηνής που βρίσκεται στο Πάρκο της Αγίας Παρασκευής.

Το μνημείο τιμά τους 1350 περίπου Εβραίους της Κομοτηνής, θύματα του Ολοκαυτώματος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και παρά το γεγονός ότι πριν από δύο εβδομάδες περίπου πέρασε, ανύποπτα για την πόλη μας, η Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, φαίνεται, τουλάχιστον από τα λουλούδια, ότι κάποιος ακόμα θυμάται.

ΠΗΓΗ: Παρατηρητής της Θράκης, 14.2.2020