Ο Ισραηλινός Πρόεδρος Ρέουβεν Ρίβλιν μίλησε σήμερα 29 Ιανουαρίου 2020 το μεσημέρι στο Βερολίνο ενώπιον των Γερμανών βουλευτών με την ευκαιρία της 75ης επετείου από την απελευθέρωση του Άουσβιτς, σε μια Γερμανία όπου ο αντισημιτισμός κάνει την επανεμφάνισή του.

Μετά τις εκδηλώσεις στο Γιάντ Βάσεμ και στη συνέχεια στο ίδιο το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς- Μπίρκεναου παρουσία πολλών ηγετών από όλο τον κόσμο, η ομιλία του 10ου Προέδρου του Ισραήλ στη Γερμανική Βουλή αποτελεί ακόμη μία σημαντική στιγμή της επετείου αυτής. Στη εκδήλωση στο Γερμανικό Κοινοβούλιο παρέστη αντιπροσωπεία του WJC με επικεφαλής τον πρόεδρο του WJC Ρόναλντ Λόντερ στην οποία μετείχε και ο Πρόεδρος του ΚΙΣΕ Δαυίδ Σαλτιέλ ως Αντιπρόεδρος του Παγκοσμίου Εβραϊκού Συνεδρίου.

Πρόκειται μόλις για τον δεύτερο Ισραηλινό πρόεδρο που απευθύνεται στο γερμανικό κοινοβούλιο μετά τον Σιμόν Πέρες το 2010.

Αυτή τη φορά όμως μίλησε ενώπιον και 89 μελών του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία, πολλά ηγετικά στελέχη του οποίου ζητούν να σταματήσει η γερμανική κουλτούρα της μεταμέλειας για τα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ.

Κρακοβία, 26 Ιανουαρίου 2020. Στη Stara Zajezdnia, το παλιό ντεπό των τραμ, δίνεται το δείπνο προς τιμή των επιζώντων του γερμανικού στρατοπέδου συγκέντρωσης Άουσβιτς. Γύρω στους 200 έχουν έρθει φέτος από όλα τα μέρη της γης. Την άλλη ημέρα θα συμμετέχουν στην τελετή για τα 75 χρόνια από την απελευθέρωση του στρατοπέδου στις 27 Ιανουαρίου 1945 από σοβιετικά στρατεύματα. Ένας από τους επιζώντες είναι ο σχεδόν 95χρονος Μοσέ Αελιόν. Κάτι θυμίζει η δερμάτινη τραγιάσκα που φορά. Όχι τυχαία. Την είχε αγοράσει στη Θεσσαλονίκη το 1987 και από τότε δεν την αποχωρίζεται.

Εκείνη τη χρονιά είχε επισκεφτεί το Άουσβιτς για πρώτη φορά μετά την απελευθέρωσή του το 1945. Και στη συνέχεια ταξίδεψε στη γενέτειρα του Θεσσαλονίκη που είχε να τη δει από το 1943. Ψάχνει να βρει λέξεις για να περιγράψει το τι αισθάνθηκε τότε: «Τι μπορώ να πω; Πήγα στο σοκάκι που γεννήθηκα. Τα σπίτια άλλαξαν, δεν υπήρχαν άλλο. Πήγα στο δρόμο όπου κατοικούσα στην οδό Ολύμπου. Βρήκα το σπίτι μου. Ο άνθρωπος ξέρει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Έτσι είναι η ζωή.»

Με την άφιξη στο Άουσβιτς χάνει την οικογένεια

Από τον Απρίλιο 1943 ως τον Ιανουάριο 1945, για 21 ολόκληρους μήνες, ο Μοσέ Αελιόν ήταν κρατούμενος στο κολαστήριο του Άουσβιτς. Έχει παραμείνει νωπή στη μνήμη του η στιγμή όταν μετά από έξι ημέρες ταξίδι στις 14 Απριλίου 1943 τα χαράματα ανοίγουν οι πόρτες του τρένου που τους μετέφερε από τη Θεσσαλονίκη. Όταν κατέβηκαν από τα βαγόνια, αξιωματικοί των SS τους μοίρασαν σε ομάδες. Μόνο οι άνδρες και oι γυναίκες που ήταν σε θέση να εργαστούν παρέμειναν στη ζωή. Ηλικιωμένοι, ανήμποροι για εργασία και γυναίκες με παιδιά οδηγήθηκαν κατευθείαν στα κρεματόρια.

Στην επέτειο της απελευθέρωσης του Άουσβιτς, το Υπουργείο Παιδείας κάλεσε τους μαθητές και τις μαθήτριες να αναλογισθούν τη σημασία του Ολοκαυτώματος ως ρήγμα στην ιστορία και στον πολιτισμό μας, με προτεινόμενο θέμα: «Το Ολοκαύτωμα και οι Έλληνες Εβραίοι».

Το 2o ΓΕΛ Άργους, στο πλαίσιο των ανωτέρω εκδηλώσεων για την Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, παρουσίασε το χρονικό και στη συνέχεια οργάνωσε προβολή του ντοκιμαντέρ του Τώνη Λυκουρέση «Το τραγούδι της Ζωής» την Τρίτη, 28 Ιανουαρίου, στις 11.30 π.μ. στην Αίθουσα Τέχνης και Πολιτισμού «Μέγας Αλέξανδρος».

Η ταινία- ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την πορεία της εβραϊκής κοινότητας της Ζακύνθου από το 15o αιώνα μέχρι σήμερα, εστιάζοντας το μεγαλύτερο μέρος της στην περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, όπου χάρη στον ηρωισμό και τη συμπαράσταση των χριστιανών του νησιού (του Δήμαρχου Λουκά Καρρέρ, του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου αλλά και των απλών ανθρώπων) δεν χάθηκε ούτε ένα μέλος της, αφού εμπόδισαν τη μεταφορά των ζακυνθινών Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

ΠΗΓΗ: ιστοσελίδα ΑΡΓΟΛΙΚΑ, 3.2.2020

Τα θύματα της Εβραϊκής Κοινότητας Θεσσαλονίκης τίμησε τη Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2020, Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με μια εκδήλωση βαρύνουσας σημασίας που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά, στο κατάμεστο Αμφιθέατρο της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του ΑΠΘ. 

Ο Πρύτανης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Καθηγητής Νικόλαος Γ. Παπαϊωάννου, επισήμανε ότι «η σημερινή εκδήλωση, που γίνεται για πρώτη φορά, μπορεί να θεωρηθεί ως “οφειλή” για τη σιωπή που είχε επιδείξει η πολιτεία και η πόλη μας απέναντι στην Εβραϊκή Κοινότητα μέχρι πολύ πρόσφατα».

Επιπρόσθετα, ο Πρύτανης του ΑΠΘ απαρίθμησε τις δράσεις του Αριστοτελείου σχετικά με την ανάδειξη της ιστορίας του Ολοκαυτώματος και της απόδοσης τιμής στα θύματά του, λέγοντας συγκεκριμένα: «Σήμερα δύο μνημεία κοσμούν το ΑΠΘ, αυτό του Παλαιού Εβραϊκού Νεκροταφείου και το δεύτερο φιλοτεχνημένο από τον Καθηγητή Ξενή Σαχίνη έργο για τους Εβραίους φοιτητές του ΑΠΘ στην είσοδο της Αίθουσας Τελετών. Έχουμε επίσης τη χαρά να διαθέτουμε διδάσκοντες υψηλού επιστημονικού κύρους που διοχετεύουν την ενεργητικότητά τους στη διδασκαλία αντικειμένων σχετικών με τον ελληνικό εβραϊσμό, τον αντισημιτισμό, το Ολοκαύτωμα και την Εβραϊκή Κοινότητα της Θεσσαλονίκης».