Στην εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", στις 25.10.2015, δημοσιεύτηκε το παρακάτω άρθρο του Νίκου Βατόπουλου για την ιστορία της οικογένειεας Γιουσουρούμ που το όνομά της έγινε με τα χρόνια συνώνυμο του παλαιοπωλείου. 

Οι ιστορίες της Αθήνας και των ανθρώπων της είναι αναρίθμητες. Πολλές από αυτές ξεθωριάζουν, λανθάνουν ή λησμονούνται. Αλλες αναφύονται σε κύκλους χρόνου και γίνονται και πάλι ίχνη, και από θραύσματα γίνονται αφηγήσεις. Η περίπτωση της οικογένειας Γιουσουρούμ είναι ένα αθηναϊκό παραμύθι, γοητευτικό όσο και μακρινό, αλλά ταυτόχρονα νωπό, καθημερινό και αληθινό όσο και η κληρονομιά του οικογενειακού ονόματος στην καθομιλουμένη. Πριν από λίγες ημέρες, η Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών τίμησε ως μεγάλο ευεργέτη της τον κ. Μωυσή (Μωύς) Γιουσουρούμ, ετών 95, ο οποίος επί σειρά δεκαετιών προσέφερε εθελοντικά. Το όνομά του δόθηκε στον αίθριο χώρο της συναγωγής και η δημόσια αυτή εκδήλωση τιμής στάθηκε η αφορμή για να συνταχθεί η ιστορία της οικογενείας Γιουσουρούμ με ερευνητική δουλειά στα αρχεία, με πρωτοβουλία του Εβραϊκού Μουσείου στην Αθήνα και της εβραϊκής κοινότητας.

Στην εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", στις 27.09.2015, δημοσιεύτηκε το παρακάτω άρθρο του Αχιλλέα Παπαρσένου το οποίο αναφέρεται  στο βιβλίο του Deno Seder με τίτλο "Miracle at Zakynthos" στο οποίο περιγράφεται η συγκλονιστική ιστορία διάσωσης όλων των μελών της Ισραηλιτικής Κοινότητας Ζακύνθου. 

H μόνη εβραϊκή κοινότητα στην Ελλάδα που διασώθηκε στην ολότητά της από την εξόντωση των ναζί στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ήταν αυτή της Ζακύνθου, η οποία αριθμούσε 275 μέλη. Την απίστευτη ιστορία της διάσωσής της αφηγείται ο Deno Seder, συγγραφέας που ζεί στην Ουάσιγκτον, βασιζόμενος σε αρχειακό υλικό και προσωπικές μαρτυρίες επιζώντων. Ο συγγραφέας τοποθετεί τη Ζάκυνθο στο ιστορικό πλαίσιο της εβραϊκής παρουσίας στην Ελλάδα, της αντίστασης στην ιταλική και γερμανική κατοχή, της ναζιστικής θηριωδίας και του εβραϊκού Ολοκαυτώματος στην Ευρώπη. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του αναδεικνύεται η γενναιότητα δύο επιφανών ανδρών της Ζακύνθου, του μητροπολίτη Χρυσοστόμου και του δημάρχου Λουκά Καρρέρ, αλλά και του συνόλου των κατοίκων του νησιού, που απέτρεψαν την εκτόπιση των Εβραίων συμπατριωτών τους και το βέβαιο θάνατό τους στα κρεματόρια των ναζί. Για τον συγγραφέα «το θαύμα της Ζακύνθου», ένα μοναδικό επίτευγμα στα χρονικά της κατεχόμενης Ευρώπης, δεν ήταν αποτέλεσμα θεϊκής παρέμβασης, αλλά το προϊόν ανθρώπινου θάρρους και αλληλεγγύης, όταν η θρησκευτική και πολιτική ηγεσία του νησιού, καθώς και οι 42.000 κάτοικοί του, ως άλλοι «καλοί Σαμαρείτες», με κίνδυνο της ζωής τους αρνήθηκαν να καταδώσουν τους Εβραίους συμπατριώτες τους, που συμβίωναν αρμονικά μαζί τους επί αιώνες, τους έκρυψαν στα σπίτια τους ή τους φυγάδευσαν στα βουνά.

Η ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα των  Ελλήνων Εβραίων παρουσιάζονται σε βίντεο μικρού μήκους που δημιουργήθηκε από την American Jewish Join t Distribution.  

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ το βίντεο.  

LIFO, 2.2.2015: «Πώς είναι η ζωή για τους νεαρούς Εβραίους συμπολίτες μας;». Με αυτόν τον τίτλο και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη Συναγωγή Αθηνών, αλλά και ενδιαφέρουσες δηλώσεις του Ραββίνου Αθηνών και νεαρών Εβραίων, το παρακάτω ρεπορτάζ του Θοδωρή Αντωνόπουλου στο LIFO θίγει τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι νέοι Έλληνες Εβραίοι:

Δύο νέοι συμπολίτες μας εβραϊκής καταγωγής και ο ραββίνος της Αθήνας μιλούν στη Lifo με αφορμή τις εκδηλώσεις για τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.

Εβραίοι της Ελλάδας. Μια «γνωστή-άγνωστη» κοινότητα με έντονη παρουσία στον ελλαδικό χώρο ήδη από τον 3ο αιώνα π. Χ., καθώς φανερώνουν αρχαιολογικές μαρτυρίες μέχρι την Κατοχή, οπότε τα ναζιστικά πογκρόμ την οδήγησαν στο χείλος της εξαφάνισης. Πολλοί Ελληνοεβραίοι διακρίθηκαν στο εμπόριο, τις τέχνες, τα γράμματα, την πολιτική, σε «εθνικούς» αλλά και κοινωνικούς αγώνες. Ολιγάριθμη σήμερα αλλά δραστήρια, ανοικτή προς τα έξω, η ισραηλιτική κοινότητα δεν αντιμετωπίζει πια διωγμούς και έντονες διακρίσεις, εξακολουθεί όμως να συκοφαντείται από τον ρατσιστικό λόγο στις διάφορες μορφές του, με τα μνημεία της να υφίστανται ενίοτε βανδαλισμούς από φασιστοειδή. Αισιοδοξεί, ωστόσο, για το μέλλον κι επιθυμεί – ιδιαίτερα τα νεότερα μέλη της – να «ανοιχτεί» περαιτέρω προς τα έξω και να συμμετέχει πιο ενεργά στο κοινωνικό γίγνεσθαι, προωθώντας έτσι τη συνεργασία, τον διάλογο και την αλληλοκατανόηση.