76 χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα του Ιουνίου του 1944 συνεχίζουμε να θυμόμαστε, αναφέρει σε δήλωσή του ο βουλευτής Αλέξανδρος Αυλωνίτης.

Αναλυτικά, αναφέρει τα εξής: «Τον Σεπτέμβριο του 1943 οι Γερμανοί κατέλαβαν την Κέρκυρα και παρά τη διαφαινόμενη τελική τους ήττα φόρτωσαν μεταξύ 11 και 15 Ιουνίου του 1944, με τη βοήθεια Ελλήνων συνεργατών τους, τα εννέα δέκατα των Κερκυραίων Εβραίων (δηλαδή περίπου 1.800 άνδρες, γυναίκες και παιδιά) σε τρία πλοία με σκοπό να τους εκτοπίσουν μέσω Πάτρας, Πειραιά και Αθήνας στο Άουσβιτς, όπου και οι περισσότεροι από αυτούς δολοφονήθηκαν ή πέθαναν από τις κακουχίες.

Λίγοι μόνο από αυτούς επέζησαν, συμπεριλαμβανομένων των κρατουμένων από το παράρτημα του στρατοπέδου συγκέντρωσης Hailfingen-Tailfingen. Οι περισσότεροι από αυτούς, ούτε καν 200 επιζώντες, επέστρεψαν στην Κέρκυρα μόνο για μικρό χρονικό διάστημα και μετοίκησαν στη συνέχεια, σε άλλες χώρες.

Το μπλογκ “The Librarians”, της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Ισραήλ, που διασώζει πλούσιο και σπάνιο υλικό από την εβραϊκή διασπορά, με την ευκαιρία του Σαβουότ, δημοσίευσε αφιέρωμα στη λαογραφία και τα πατροπαράδοτα έθιμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης για τη γιορτή του θερισμού και της παράδοσης του Νόμου.“Torah, Raki and Yogurt: Shavuot on the Aegean Sea – A Nostalgic celebration with the Jews of Saloniki”, του Zack Rothbart, 26.5.2020

Πηγή: Blog “The Librarians”, NLI, 26.5.2020

Οι Εβραίοι της Ρόδου καταγράφονται το 1480 ως ένθερμοι υπερασπιστές της πόλης εναντίον των Τούρκων. ​

​Ιστορική Αναδρομή

Η εγκατάσταση των Εβραίων στη Ρόδο, που αναφέρεται για πρώτη φορά στο βιβλίο των Μακκαβαίων τοποθετείται χρονικά στο 2ο αιώνα π.Χ.

Η Ρόδος έχει διατηρήσει, για πολλούς αιώνες, αναλλοίωτα τα στοιχεία της εβραϊκής παρουσίας. Στα στενά, αψιδωτά, πλακόστρωτα μεσαιωνικά δρομάκια της συνοικίας «Τζουδερία» διατηρούνται μέχρι σήμερα εβραϊκά σύμβολα. Τους Εβραίους της Ρόδου αναφέρει ο ιστορικός Ιώσηπος, τον 1ο μ.Χ. αιώνα. Μετέπειτα ιστορικά κείμενα επιβεβαιώνουν την παρουσία τους κατά τον 12ο μ.Χ. αιώνα. Ο Ραβίνος περιηγητής Βενιαμίν, από την Τουδέλα της Ισπανίας, επισκέφτηκε το νησί το 1116 και αναφέρει στο «Οδοιπορικό» ότι βρήκε εκεί 400 έως 500 Εβραίους. Ο αριθμός τους αυξήθηκε σημαντικά όταν σ΄ αυτούς προστέθηκαν, το 1280, Εβραίοι από την Αραγονία.

Ένας Ιταλός Ραβίνος περιηγητής, ο οποίος επισκέφτηκε τη Ρόδο το 1467, έγραψε σε γράμμα του, που διασώζεται στη Φλωρεντία «Ποτέ δεν ξαναείδα μία εβραϊκή Κοινότητα, όπου όλοι, από τον μεγαλύτερο ως και τον μικρότερο, είναι τόσο έξυπνοι….. έχουν μακριά μαλλιά και μοιάζουν με πρίγκιπες. Οι ηγέτες των Ιπποτών της Ρόδου επισκέπτονται τακτικά τα εβραϊκά σπίτια για να θαυμάσουν τις χειροτεχνίες των υπέροχων κεντημάτων.

Ο έφορος του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης, Δρ. Ευάγγελος Χεκίμογλου, γράφει στην εφημερίδα LIFO (16.4.20) για την πλούσια ιστορία ενός «ταπεινού» υλικού από τη συλλογή του μουσείου.

Η οικογένεια Αλλατίνι υπήρξε σημαντική τόσο για τον πλούτο τον οποίον απέκτησε όσο και για το φιλανθρωπικό της έργο. Οι απαρχές της στη Θεσσαλονίκη τοποθετούνται στη διάρκεια του 18ου αιώνα, όταν ισχυρές εμπορικές επιχειρήσεις του Λιβόρνο επέκτειναν τη δραστηριότητά τους στην Ανατολή. Ήταν, κατά την εβραιοϊσπανική έκφραση, οι «Φράνκος», που, εκμεταλλευόμενοι την ευρωπαϊκή τους υπηκοότητα έναντι των ντόπιων επιχειρηματιών, γρήγορα κυριάρχησαν στο εμπόριο της Θεσσαλονίκης. Με τον γάμο του Λάζαρου Αλλατίνι (1776-1834) και της Άννας Μορπούργο (1783-1867) οι δύο ισχυρότερες οικογένειες «Φράνκος» της Θεσσαλονίκης ενώθηκαν. Από τα επτά παιδιά του ζεύγους ξεκίνησαν ισάριθμοι κλάδοι. Περιλάμβαναν τις οικογένειες Φερνάντεζ, Μισραχή, Μπλοχ (Ντασό) και Γκαλούλα, με πολλούς συνδυασμούς επιγαμιών μεταξύ τους.