Τη δραστήρια ομάδα του Μουσικού Σχολείου Πρέβεζας, η οποία εκπονεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Η χαμένη Εβραϊκή κοινότητα της Πρέβεζας. Τοπική Ιστορία και κοινωνική ενσυναίσθηση», δέχθηκε στο γραφείο του ο Δήμαρχος Πρέβεζας κ. Νίκος Γεωργάκος.

Τον συντονισμό του προγράμματος έχει η εκπαιδευτικός του κα Αθηνά Θεοδόση, ενώ συμμετέχουν οι εκπαιδευτικοί κα Αφροδίτη Κοσμά και κα Μαρίνα Γαργάλα, καθώς και ομάδα μαθητών και μαθητριών του Μουσικού Σχολείου.
Στόχοι είναι οι συμμετέχοντες και οι συμμετέχουσες, να γνωρίσουν την τοπική ιστορία αναφορικά με την παρουσία των Εβραίων στην Πρέβεζα (με έμφαση στη μικροϊστορία), να κατανοήσουν τους όρους της διαπολιτισμικής συνύπαρξης και να «υιοθετήσουν» τις αρχές που αφορούν στην αποδοχή της θρησκευτικής και πολιτισμικής διαφορετικότητας.

Στο πλαίσιο της εκπόνησης του προγράμματος η ομάδα εργασίας πραγματοποίησε περιήγηση στα σημεία που σχετίζονται με την ιστορία της εβραϊκής κοινότητας, δηλαδή εκεί όπου κάποτε βρίσκονταν η Συναγωγή, το Εβραϊκό σχολείο, το Εβραϊκό νεκροταφείο, τα καταστήματα και τα σπίτια των Εβραίων συμπολιτών μας.

Την Κυριακή 13 Μαρτίου 2022 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 23^ο  τακτικό συνέδριο του ΟΠΑΙΕ και οι εκλογές για ανάδειξη νέου Δ.Σ.

Στο συνέδριο συμμετείχαν 13 αντιπρόσωποι από τις 8 εν ενεργεία Κοινότητες, οι αναπληρωτές τους, μέλη του Δ.Σ. του ΚΙΣΕ και ο διευθυντής, μέλη του Δ.Σ και της Γ.Σ. της Ι.Κ. Αθηνών, η  κα Παπαδοπούλου, νομική σύμβουλος και το απερχόμενο Δ.Σ. του ΟΠΑΙΕ, καθώς και  οι νέοι υποψήφιοι. 

Ο ραβίνος Αθηνών Γκαμπριέλ Νεγρίν προσευχήθηκε για την καλή διεξαγωγή των εργασιών και την καλή συνεργασία όλων όσων ασχολούνται με τα κοινά ώστε να λαμβάνονται αποφάσεις και να γίνονται ενέργειες για το καλό του εβραϊσμού.

Του Βασίλη Ριτζαλέου*

Γκόρνα Τζουμαγιά, 17 Μαρτίου 1943.

Στον αγαπημένο μου αδερφό Νισήμ,

Νισήμ, θέλουμε να ξέρεις πως είμαστε σε καλή κατάσταση από άποψη υγείας. Ευχόμαστε το ίδιο για σένα. Έφτασα εδώ από [το Πιρίν] και τους συνάντησα όλους στην Γκόρνα Τζουμαγιά.

Δεν σου γράψαμε νωρίτερα γιατί δεν γνωρίζουμε πότε θα φύγουμε. Μας λένε συνεχώς να ετοιμαστούμε για ένα μακρύ ταξίδι.

Νισήμ, πρέπει να ξέρεις πως μας μεταφέρουν σε στρατόπεδα χωρίς ψωμί, χωρίς τίποτε, και υποφέρουμε σε μεγάλο βαθμό από την έλλειψη ψωμιού και άλλων πραγμάτων. Μας δίνουν μόλις 300 γραμ. ψωμιού καθημερινά και τσορμπά (σ.σ. σούπα). Δεν μας επιτρέπουν να αγοράσουμε οτιδήποτε. Αν έρθεις να μας συναντήσεις, προμηθεύσου ψωμί και άλλα πράγματα. Αγόρασε τρόφιμα με τα χρήματα που έχεις.

Αν είσαι με τον Τζακ, τον γιο της Λέας, πες του πως είμαστε με την οικογένεια και πρέπει να κάνει ό,τι και εσύ.

Δεν έχω να γράψω κάτι άλλο. Στέλνουμε αγκαλιές και φιλιά σε όλους σας.

(υπογραφή) Α. Καμπελή.

Νισήμ, θα είναι καλύτερα να μην μετακινηθείς από το μέρος που είσαι τώρα.

Αλμπέρτος

Δώσε χαιρετίσματα στον Σαμουήλ Λεβή και πες του πως όλοι είναι καλά και δεν πρέπει να ανησυχεί για αυτούς.

Η συγκινητική επιστολή, γραμμένη στην ισπανοεβραϊκή γλώσσα (τα λαδίνο ή ισπανικά όπως έλεγαν τότε), στάλθηκε από τον Καβαλιώτη Εβραίο Αλμπέρτο Καμπελή στον αδερφό του Νισήμ στις 17 Μαρτίου 1943. Είναι ίσως η τελευταία γραπτή μαρτυρία των Καβαλιωτών Εβραίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 29.12.2021. Υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες που χαρακτηρίζουν ολόκληρες εποχές. Εμβληματική, π.χ., είναι η αποτύπωση του ισπανικού εμφυλίου από τον Ρόμπερτ Κάπα που δείχνει έναν στρατιώτη να γέρνει προς τα πίσω με τα χέρια ανοιχτά, αφού μόλις έχει χτυπηθεί από σφαίρα. Εμβληματικές επίσης είναι οι φωτογραφίες των Εβραίων ομήρων στην Πλατεία Ελευθερίας, «εκεί όπου το μαύρο Σάββατο της 11ης Ιουλίου του 1942 οι Γερμανοί κατακτητές διαπόμπευσαν 9.000 Εβραίους της Θεσσαλονίκης και έθεταν σε εφαρμογή το σχέδιο της “Τελικής Λύσης” που προκάλεσε τον εκτοπισμό και την εξόντωση 45.000 Θεσσαλονικέων Εβραίων» (Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, 27.12.2021).

Αυτές οι φωτογραφίες μπορεί να μην είχαν μεγάλη πέραση στην Ελλάδα –δεν υπήρχαν, και ίσως να μην υπάρχουν ακόμη, σε σχολικά εγχειρίδια–, αλλά είναι το πρώτο πράγμα που βλέπει κάποιος όταν επισκεφθεί το Μουσείο του Ολοκαυτώματος στο Βερολίνο, στην Ουάσιγκτον και αλλαχού. Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Ζέρβας, ως προϊόν της ημετέρας παιδείας (της δικής μας γενιάς: γεννήθηκε το 1964, άρα τελειώσαμε το ίδιο σχολειό), δεν κατανοεί τον πλούτο που θέλει να θάψει ασφαλτοστρώνοντας τη μνήμη, για να λειτουργήσει ένα (έστω) προσωρινό πάρκινγκ.