Ο έφορος του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης, Δρ. Ευάγγελος Χεκίμογλου, γράφει στην εφημερίδα LIFO (16.4.20) για την πλούσια ιστορία ενός «ταπεινού» υλικού από τη συλλογή του μουσείου.

Η οικογένεια Αλλατίνι υπήρξε σημαντική τόσο για τον πλούτο τον οποίον απέκτησε όσο και για το φιλανθρωπικό της έργο. Οι απαρχές της στη Θεσσαλονίκη τοποθετούνται στη διάρκεια του 18ου αιώνα, όταν ισχυρές εμπορικές επιχειρήσεις του Λιβόρνο επέκτειναν τη δραστηριότητά τους στην Ανατολή. Ήταν, κατά την εβραιοϊσπανική έκφραση, οι «Φράνκος», που, εκμεταλλευόμενοι την ευρωπαϊκή τους υπηκοότητα έναντι των ντόπιων επιχειρηματιών, γρήγορα κυριάρχησαν στο εμπόριο της Θεσσαλονίκης. Με τον γάμο του Λάζαρου Αλλατίνι (1776-1834) και της Άννας Μορπούργο (1783-1867) οι δύο ισχυρότερες οικογένειες «Φράνκος» της Θεσσαλονίκης ενώθηκαν. Από τα επτά παιδιά του ζεύγους ξεκίνησαν ισάριθμοι κλάδοι. Περιλάμβαναν τις οικογένειες Φερνάντεζ, Μισραχή, Μπλοχ (Ντασό) και Γκαλούλα, με πολλούς συνδυασμούς επιγαμιών μεταξύ τους. 

Το Σάββατο 16 Μαΐου 2020 απεβίωσε η Ρόζα Ασσέρ, η οποία υπήρξε «κρυμμένο παιδί» της Κατοχής, για να αποφύγει τον εκτοπισμό της στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης. 

O Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Προώθηση του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής, Μαργαρίτης Σχοινάς αποχαιρέτισε με τον δικό του τρόπο την Ρόζα Ασσέρ μέσω μιας δημοσίευσής του στο Twitter.

Το μήνυμα του Μαργαρίτη Σχοινά:«Ένα συγκινητικό, τελευταίο αντίο στη Ροζίνα Ασσέρ Πάρδο. Όλο και λιγότεροι εκείνοι που απομένουν να μοιράζονται προσωπικές μαρτυρίες της φρίκης του Ολοκαυτώματος. Χρέος όλων μας να διασφαλίσουμε ότι οι ιστορίες τους θα παραμείνουν πάντα ζωντανές, ανεξίτηλες στη συλλογική μνήμη». 

Η Ρόζα Ασσέρ μεταπολεμικά ανέπτυξε πλούσια δράση καταγράφοντας, εκδίδοντας και εξιστορώντας τα βιώματά της, αγωνιζόμενη πάντα κατά της λήθης και της άρνησης  του Ολοκαυτώματος με γνώμονα την παιδεία των επόμενων γενεών. Η Ρόζα Ασσέρ, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και υπήρξε υπόδειγμα εβραίας γυναίκας, συζύγου, μητέρας και γιαγιάς, με προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, ενώ πρωταγωνίστησε στην ίδρυση γυναικείων εβραϊκών οργανώσεων στις οποίες συμμετείχε ενεργά επί σειρά ετών.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΙΣΕ

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΕΜΕ

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΘΗΝΩΝ

Δελτίο Τύπου Ι.Κ. Θεσσαλονίκης, 18.5.2020: Η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη της για το θάνατο της Θεσσαλονικιάς επιζήσασας του Ολοκαυτώματος Ροζίνα Ασσέρ Πάρδο και απευθύνει τα ειλικρινή της συλλυπητήρια στους οικείους της.

Τη διαβεβαίωση προς τον δήμαρχο Μωυσή Ελισάφ ότι στο εξής θα είναι μόνιμοι πρεσβευτές της πόλης των Ιωαννίνων έδωσαν δεκάδες ελληνοεβραίοι μεταξύ αυτών και γιαννιωτοεβραίοι που διαμένουν μόνιμα στο Ισραήλ στη συνάντηση που είχαν την Τρίτη 11.2.2020 στο Τελ Αβίβ.

Στην εκδήλωση εκτυλίχθηκαν συγκινητικές στιγμές, καθώς οι περισσότεροι από τους ελληνοεβραίους που κατάγονται από τα Γιάννενα δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ την πόλη την οποία γνωρίζουν μόνον μέσα από αφηγήσεις των μεγαλύτερων και των προγόνων τους και ένας από τους στόχους που έχουν είναι να την επισκεφθούν το συντομότερο.

Στην συνάντηση που έγινε στο Πολιτιστικό Κέντρο Ρεκανάτι παραβρέθηκαν περισσότεροι από 300 ελληνοεβραίοι. Ο δήμαρχος Ιωαννίνων παρουσίασε την πόλη και την ιστορία της και συζήτησε μαζί τους για τους τρόπους που μπορούν να βοηθήσουν στην εξωστρέφεια των Ιωαννίνων.

Του Δημήτρη Ν. Κασαπίδη, Δρος Ιστορίας στο Παν/μιο Γιοχάνεσμπουργκ.

Η πρώτη εγκατάσταση σε μόνιμη βάση Ισραηλιτών στη Ξάνθη και την ευρύτερη περιοχή της ανάγεται στον 19^ο αιώνα και οφείλεται στο εμπόριο καπνού.

Γνωρίζουμε πως στη Γενισέα ήδη  πριν την καταστροφή της ήταν εγκαταστημένος ο Αδόλφος Βίξ, ένας πλούσιος Εβραίος καπνέμπορος από τη Καβάλα  και από την άλλη βλέπουμε στη Ξάνθη έναν άλλο επίσης καπνέμπορο τον Ααρών Μωυσή να αναγείρει ένα μεγαλόπρεπο αρχοντικό στα τέλη της δεκαετίας του 1840, αλλά και το χάνι του Μωυσή δίπλα.

Πρόκειται για το αρχοντικό στο οποίο στεγαζόταν μέχρι πρόσφατα το Δημαρχείο της πόλης μας. Οι πρώτοι Εβραίου που γεννιούνται στη Ξάνθη το 1873, το 1881 αλλά και το 1887-8 ανήκουν  αντίστοιχα στις οικογένειες Μαγρίζο,  Αντάντο  Μπέλλο και Κοέν. Αυτό μας επιτρέπει με βεβαιότητα να υποθέσουμε ότι τα μέλη των οικογενειών αυτών είχαν εγκατασταθεί στην πόλη πριν από την εποχή αυτή.

Λίγα χρόνια αργότερα το 1894 ένα άλλο  επιφανές μέλος της  Ισραηλιτικής κοινότητας, ο εκ Σερρών ορμώμενος φαρμακοποιός, καπνέμπορος και ασφαλιστής Ισάακ Δανιέλ αναγείρει μεγαλοπρεπές αρχοντικό στην πόλη  γνωστό ως μεγάλο σπίτι (Grand maison), έναντι της εκκλησίας του Αγίου Βλασίου  στο οποίο  στεγάζεται σήμερα ο πολυχώρος σκέψης και πολιτισμού Μάνος Χατζηδάκις.