Στις 2.6.2020, το Παγκόσμιο Εβραϊκό Συνέδριο (WJC) διοργάνωσε μέσω τηλεδιάσκεψης το 3ο Φόρουμ για Ειδικούς Απεσταλμένους για την Καταπολέμηση του Αντισημιτισμού, αλλά και για εκπροσώπους διεθνών Οργανισμών. Η προηγούμενη συνάντηση είχε γίνει το 2019 στο Μόναχο, όπου ο πρόεδρος του WJC Ρόναλντ Λόντερ αναφερόμενος στους συμμετέχοντες τους χαρακτήρισε ως «τους πιο σημαντικούς παράγοντες που θα βοηθήσουν τον εβραϊκό λαό στην καταπολέμηση του αντισημιτισμού».
Κατά τη διάρκεια του Φόρουμ, το οποίο συντόνισαν η εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αντιμετώπιση του αντισημιτισμού Καταρίνα Φον Σνουρμπάιν και ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος του WJC Μάραμ Στερν, ζητήθηκαν θέματα που αφορούν τη ρητορική μίσους στο διαδίκτυο και τις αντισημιτικές θεωρίες συνομωσίας, τα οποία εμφανίζουν μια εκρηκτική αύξηση το τελευταίο διάστημα, μέσω των οποίων κατηγορούνται οι εβραίοι, αλλά και άλλες μειονότητες για την πανδημία.
Κατά την έναρξη του Φόρουμ ο αντιπρόεδρος του WJC προέτρεψε τους Αξιωματούχους να παρακινήσουν τις κυβερνήσεις τους ώστε άμεσα να υιοθετηθούν και εφαρμοστούν οι Ορισμοί του IHRA του Αντισημιτισμού και της άρνησης του Ολοκαυτώματος, να θεσπιστούν νόμοι ώστε οι διαδικτυακές πλατφόρμες να αφαιρέσουν σχόλια ρητορικής μίσους και τέλος να είναι σε επικοινωνία με τους Ειδικούς Απεσταλμένους κατά του Αντισημιτισμού στην κάθε χώρα, ώστε να παρακολουθείται το θέμα του αντισημιτισμού και να αναπτύσσονται στρατηγικές για την αντιμετώπισή του.
Περισσότερα: ΤΗΛΕΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ WJC ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΥ
Του Παντελή Μπουκάλα
«Παγκόσμια διακυβέρνηση»; Μην πάει ο νους σας στο καλό. Δεν μιλάμε για μια ουτοπία όπου τα νοήμονα δίποδα συμμαχούν για να καλλιεργήσουν ισότιμα και δημοκρατικά τις ελπίδες τους για ένα ανθρωπινότερο μέλλον. Δεν μιλάμε για «το όραμα της οργανωμένης συνεργασίας μεταξύ των εθνών, που ίσως βρίσκεται κάπου στο μέσο των διεθνών τελετουργιών, ανάμεσα στην παγκόσμια κυβέρνηση και την κατάργηση της κυβέρνησης», όπως το περιέγραφε περίπου μια δεκαετία πριν ο Μαρκ Μαζάουερ στο βιβλίο «Κυβερνώντας τον κόσμο: Η ιστορία μιας ιδέας» (μτφρ. Ελένη Αστερίου, «Αλεξάνδρεια»). Αλλά ούτε για την έκτακτη συνθήκη που αναγκάζει τα έθνη να συσπειρωθούν για να αντιμετωπίσουν από κοινού μια μείζονα απειλή: την κλιματική κρίση, μια πανδημία χειρότερη της τωρινής, τη λιμοκτονία ολόκληρων λαών. Ας αφήσουμε τους εξωγήινους στο Χόλυγουντ.
Του Βίκτωρα Ισαάκ Ελιέζερ*
LIFO, 5.5.2020.- Η πανδημία του κορωνοϊού Covid19 έχει αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στην ανθρωπότητα που θρηνεί χιλιάδες νεκρούς, με εκατομμύρια ανθρώπους να μάχονται για τη ζωή τους στα νοσοκομεία και άλλοι που φέρονται ως υγιείς να παραμένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους, και δειλά – δειλά να κάνουν τα πρώτα βήματα εξόδου προς μια νέα και διαφορετική καθημερινότητα.
Πρόκειται για έναν πόλεμο που για πρώτη φορά ίσως, άνθρωποι δεν αφαιρούν ζωές συνανθρώπων τους, σώζουν ζωές…,
Στις 13 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εμπρηστική επίθεση στην εβραϊκή κοινότητα του Μονάχου. 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους – όλοι επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος. Και η υπόθεση δεν διαλευκάνθηκε ποτέ...
Όταν συνέβη μία από τις πιο σοβαρές αντισημιτικές επιθέσεις στη μεταπολεμική Γερμανία, η Σάρα Ελασάρι προετοιμαζόταν στη σοφίτα της εβραϊκής κοινότητας στο Μόναχο για τις τελευταίες εξετάσεις στη σχολή ιατρικής. Ήταν λίγο πριν τις 9 το βράδυ, 13 Φεβρουαρίου 1970. Έξω χιόνιζε – ήταν μία τυπική χειμωνιάτικη νύχτα. Ξαφνικά η Ελασάρι άρχισε να παρατηρεί τους καπνούς και την διαρκώς αυξανόμενη θερμοκρασία. «Κατάλαβα σχεδόν αμέσως ότι επρόκειτο για εμπρησμό», αναφέρει. «Ήταν Σάββατο, κανείς δεν μαγείρευε, δεν υπήρχαν αναμμένα κεριά, η συναγωγή ήταν κλειστή», θυμάται σε συνέντευξή του στην DW. Με μια τολμηρή απόδραση από το παράθυρο η νεαρή φοιτήτρια κατάφερε όμως να δραπετεύσει.
Περισσότερα: 50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ – Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
ATHENS VOICE, 29.01.2020: O Βαγγέλης Περρής γράφει για εκείνους που θεωρούν πως ο εφιάλτης του Άουσβιτς αποτελεί το κατάλληλο σκηνικό για να εκφράσουν τις πολιτικές τους αντιπάθειες.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν ακούν τη λέξη «Ολοκαύτωμα», δεν βρίσκουν λόγια για να το περιγράψουν, προσπαθούν μάταια να ερμηνεύσουν το φαινόμενο της μαζικής τρέλας που γέμισε τα τρένα με Εβραίους και άλλες μειονότητες, προκειμένου να τους οδηγήσει στους θαλάμους αερίων και στις εκτελέσεις. Υπάρχουν και κάποιοι που θεωρούν ότι ο εφιάλτης αποτελεί το κατάλληλο σκηνικό για να εκφράσουν τις πολιτικές τους αντιπάθειες. Συστήνονται ως αριστεροί, θεωρούν ότι ο τίτλος τους τροφοδοτεί με ευαισθησία και έχοντας αυτή τη σιγουριά ταυτίζονται με τη μαυρίλα του αντισημιτισμού. Ίσως να φταίνε οι κακές παρέες, ίσως το πρόβλημα να είναι πιο βαθύ. Ελπίζοντας ότι συμβαίνει το πρώτο ξετυλίγουμε το πρόσφατο κουβάρι.
Περισσότερα: Η ΜΑΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ ΚΑΙ Η ΚΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ