Στη διάρκεια των ιερότερων ημερών της Ιουδαϊκής θρησκείας, αντικρύσαμε με θλίψη και αγανάκτηση τα επαίσχυντα συνθήματα μίσους στους τοίχους του Εβραϊκού νεκροταφείου Αθηνών. Υπενθυμίζουν σε όλους μας, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής ή θρησκείας, ότι το τέρας του ναζισμού δεν εξαφανίστηκε με το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ούτε με την καταδίκη των ηγετών του Τρίτου Ράιχ. Οι νοσταλγοί τους στην Ευρώπη, αλλά δυστυχώς και στην Ελλάδα, επιχειρούν να επανέλθουν και να καταλύσουν κάθε αξία ανθρωπιάς, βεβηλώνοντας ακόμη και τον τόπο αιώνιας ανάπαυσης μελών της Κοινότητάς μας.
Ταυτόχρονα, όμως, εκφράζουμε την ικανοποίησή μας που ο Δήμαρχος της Αθήνας, κ. Κώστας Μπακογιάννης, έσπευσε άμεσα να καταδικάσει το γεγονός και να ενεργήσει ώστε οι υπηρεσίες του Δήμου να διαγράψουν άμεσα τα συνθήματα που προσβάλλουν τον πολιτισμό της πόλης μας, ενώ μεταφέρουμε και τις ευχαριστίες μας για την άμεση ανταπόκριση στη Διοίκηση του Γ' Νεκροταφείου Νίκαιας. Ελπίζουμε ότι οι υπεύθυνοι αυτής της ανήθικης πράξης σύντομα θα συλληφθούν και θα παραπεμφθούν στη Δικαιοσύνη.
Εάν θέλουμε στη χώρα μας να επικρατήσει το πνεύμα της αλληλεγγύης, το πνεύμα του σεβασμού στη διαφορετικότητα και οι αρχές της Δημοκρατίας και της ελευθερίας, τότε ο ναζισμός δεν έχει, και δεν πρέπει να έχει θέση στη κοινωνία μας.
Το Κοινοτικό Συμβούλιο της Ι.Κ. Αθηνών
Η Περιφέρεια Αττικής και η Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών, τιμώντας την Ημέρα Μνήμης Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος συνδιοργάνωσαν τη Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2020, το μεν πρωί κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο Ολοκαυτώματος στη συμβολή Ερμού και Ευβούλου παρουσία των Αρχών και επισήμων, το δε απόγευμα κεντρική εκδήλωση στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Φέτος συμπληρώθηκαν 75 χρόνια από την απελευθέρωση του στρατοπέδου του Άουσβιτς από τις συμμαχικές δυνάμεις. Οι ελάχιστοι που επιβίωσαν του πιο φρικιαστικού μαζικού εγκλήματος της ιστορίας, έζησαν με τους εφιάλτες τους, κουβάλησαν όμως για δεκαετίες στην πλάτη τους και το βάρος της προσωπικής μαρτυρίας, την ευθύνη της μνήμης. Και το φορτίο αυτό ήταν εξίσου ασήκωτο και βασανιστικό. Αλλά το άντεξαν, γιατί ο κόσμος έπρεπε να μάθει και η ιστορία να γραφεί.
Η απογευματινή εκδήλωση ήταν αφιερωμένη σ’ αυτήν την ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ. Στόχος της ήταν να συμβολίσει τη συνέχισή της και το χρέος για τη διατήρησή της τώρα που σταδιακά αποκόπτεται από τη ζωντανή προσωπική μαρτυρία και γίνεται έργο και καθήκον της νέας γενιάς.
της Μαργαρίτας Πουρνάρα
Η χώρα μας είχε ακμαίο εβραϊκό στοιχείο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ρωμανιώτες που ήρθαν από τον καιρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου και Σεφαραδίτες που ρίζωσαν στα μέρη μας μετά το 1492. Το 86% του πληθυσμού αυτού εξοντώθηκε από τους ναζί. Εξι συνολικά εκατομμύρια άνθρωποι από την Ευρώπη άφησαν την τελευταία τους πνοή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε μια αριστοτεχνικά οργανωμένη βιομηχανία θανάτου. Αλίμονο αν τώρα που οι τελευταίοι επιζώντες φεύγουν από τη ζωή θεωρήσουμε ότι η υπόθεση της μνήμης δεν μας αφορά προσωπικά ή εθνικά. Τότε βάζουμε συνειδητά το λιθαράκι μας να ξαναζήσει ο κόσμος στο μέλλον κάτι εξίσου φρικτό.
Σε μια λιτή εκδήλωση στη Συναγωγή Αθηνών, την Κυριακή 5.5.2019, πραγματοποιήθηκε η επιμνημόσυνη δέηση για την Ημέρα Πένθους των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, παρουσία 350 μελών της εβραϊκής κοινότητας και της πρέσβεως του Ισραήλ Ιρίτ Μπεν Αμπα. Ηταν ιδιαίτερα συγκινητικό το γεγονός ότι ενεργό ρόλο στην εκδήλωση αυτή είχε η νεολαία. Πολλά από τα παιδιά, μάλιστα, είχαν ζωγραφίσει πέτρες, οι οποίες εναποτέθηκαν μαζί με κεριά στο μνημείο του Ολοκαυτώματος, κοντά στην οδό Μελιδώνη.
Για τον εορτασμό του Πέσαχ, του Εβραϊκού Πάσχα, η Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών διοργάνωσε το παραδοσιακό τραπέζι, το Σέδερ, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, το Σάββατο 20 Απριλίου 2019.
Η ηγεσία του Υπουργείου, που παραχώρησε ευγενικά την αίθουσα, εκπροσωπήθηκε από τον Υπουργό κ. Κώστα Γαβρόγλου και τον Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων κ. Γιώργο Καλαντζή. Στο τραπέζι του Πέσαχ παρακάθησε επίσης ο Αρχιμανδρίτης Διονύσιος, εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου. Σχεδόν 350 μέλη της Κοινότητας, υπό τις οδηγίες του Ραββίνου Αθηνών κ. Γκαμπριέλ Νεγρίν, διάβασαν και τραγούδησαν την Αγκαντά, την εξιστόρηση της εξόδου από την Αίγυπτο, που μνημονεύει η γιορτή του Πέσαχ.
Περισσότερα: Η ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΟΡΤΑΣΕ ΤΟ ΠΕΣΣΑΧ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Η Περιφέρεια Αττικής και η Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών, τιμώντας την Ημέρα Μνήμης Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος συνδιοργάνωσαν τη Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019, το μεν πρωί κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο Ολοκαυτώματος στη συμβολή Ερμού και Ευβούλου παρουσία των Αρχών και επισήμων, το δε απόγευμα κεντρική εκδήλωση στο ΘΕΑΤΡΟΝ Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος.
Η κυρίως εκδήλωση ξεκίνησε με την ερμηνεία του τραγουδιού «Ένα κίτρινο Άστρο» από το θεατρικό έργο «Μάλα», με θέμα το Ολοκαύτωμα από μία νεαρή μαθήτρια. Ακολούθησε το άναμμα των κεριών της επτάφωτης λυχνίας από εγγόνια και δισέγγονα επιζώντων του Ολοκαυτώματος προκειμένου να τιμηθούν οι επιζώντες Όμηροι των Στρατοπέδων Συγκέντρωσης. Σήμερα ζουν στην Αθήνα 12 επιζώντες και εξ αυτών 3 μας τίμησαν με την παρουσία τους.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Ιστορικός-Ερευνητής και συγγραφέας του λευκώματος «Άουσβιτς-Έλληνες, Αριθμός Μελλοθανάτου» κ. Γιώργος Πηλιχός, ο οποίος τον Δεκέμβριο του 2018 τιμήθηκε από το Yad Vashem για την προσφορά του στη μελέτη του Ολοκαυτώματος των Ελλήνων Εβραίων του Άουσβιτς μέσω του βιβλίου του. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στην εξέγερση των Ζόντερκομαντο (έτσι αποκαλούνταν οι κρατούμενοι που απομακρύνανε τα πτώματα από τους θαλάμους αερίων και στην συνέχεια τα καίγανε στα κρεματόρια) στις 7 Οκτωβρίου 1994, στο Άουσβιτς, πολλοί εκ των οποίων ήταν Έλληνες. Η μάχη ήταν άνιση και έτσι η εξέγερση κατεστάλη από τους Γερμανούς αφήνοντας πίσω της πολλά θύματα. Οι Πολωνοί κρατούμενοι, μόλις συνάντησαν τον Έλληνα συγκρατούμενό τους Λεών Περαχιά, του είπαν: «Ένα μεγάλο εύγε στους Γραικούς που κάνανε αυτό που κανείς δεν τόλμησε να κάνει τόσα χρόνια. Πήγαν να κάνουν επανάσταση στα κρεματόρια, ανατινάξανε ένα κρεματόριο, αλλά προδόθηκαν. Όταν τους στήσανε στον τοίχο και τους θέριζαν τα πολυβόλα, ακούσαμε που τραγουδούσαν. Ένας Γραικός που βρέθηκε κοντά μας, μας είπε ότι ψάλλουν τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Τι μεγαλείο ψυχής, η τελευταία σκέψη τους και η τελευταία τους πνοή ήταν στην Ελλάδα». «Όταν μου το λέγανε», συμπληρώνει ο Λεών Περαχιά, «δεν μπορούσα να κρατήσω τα δάκρυά μου, τόσο μεγάλη ήταν η συγκίνησή μου. Ένιωθαν Έλληνες και πεθάνανε σαν Έλληνες».