Δύο μπρούτζινες χειροποίητες κορδέλες 10X50 εκ., μία στην Καλαμαριά (στο ύψος της Εθνικής Αντιστάσεως) και άλλη μία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (γωνία Βελισσαρίου με Αγίας Τριάδος) υπενθυμίζουν από σήμερα το σημείο που ξεκίνησε ο εμπρησμός του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ της Θεσσαλονίκης αλλά και το στρατηγείο όπου δίνονταν οι εντολές για την εξόντωση της Εβραϊκής Κοινότητας της πόλης 76 χρόνια πριν.
Παράλληλα, τις τελευταίες μέρες ολοκληρώθηκε η τοποθέτηση και άλλων 68 χειροποίητων μπρούτζινων λίθων μνήμης στην είσοδο του 1ου Γυμνασίου Αρρένων Θεσσαλονίκης πλάι στις 81 που τοποθετήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2015 στην μνήμη των Εβραιόπουλων που εκτοπίσθηκαν και εξοντώθηκαν στο Άουσβιτς. Τα αποκαλυπτήρια θα γίνουν από τον Γερμανό πρόξενο Walter Stechel, τον πρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Δαυίδ Σαλτιέλ, τον Γερμανό δημιουργό-καλλιτέχνη Gunter Demnig και τον εμπνευστή της ιδέας, Απόστολο Δερεκλή το Σάββατο 1η Ιουνίου 2019.
Ο Θεσσαλονικιός επιχειρηματίας κ. Δερεκλής έχοντας φοιτήσει στο 1ο Γυμνάσιο Αρρένων είχε την περιέργεια όπως είπε στο ethnos.gr να μάθει μαζί με έναν ακόμη απόφοιτο του σχολείου τί απέγιναν τα Εβραιόπουλα που φοίτησαν στο σχολείο του αλλά και πόσα από αυτά χάθηκαν στο Άουσβιτς.
Στις 21 Μαΐου 2019 δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα www.makthes.gr το ακόλουθο άρθρο «Είμαι Έλληνας, Εβραίος και υποψήφιος» του Λεβή Μπενουζίλιο* για την υποψηφιότητά του για το Δήμο Θεσσαλονίκης:
«Είμαι Έλληνας Εβραίος. Έχω ταξιδέψει αρκετά και θα ήθελα να γνωρίσω ακόμη περισσότερους τόπους. Ωστόσο, δεν θα μπορούσα να ζήσω αλλού εκτός από τη Θεσσαλονίκη.
Η Θεσσαλονίκη με υποδέχθηκε το 1492 όταν έφυγα διωγμένος από τον Φερδινάνδο και την Ισαβέλλα. Διέπρεψα, αναδείχθηκα και ανέδειξα την πόλη μου, όλους αυτούς τους αιώνες. Επιπλέον κυνηγήθηκα κατά καιρούς. Θέλω μια πόλη ανοιχτή, φιλόξενη, που θα δίνει κίνητρα στους ανθρώπους. Ως γόνος προσφύγων, έστω και από τους παλαιότερους στην πόλη, θα ήθελα να σταθώ σε αυτό το θέμα.
Είναι Γάλλος ο Ζιντάν; Αμερικάνος ο Μάικλ Τζόρνταν; Έλληνας ο Αντετονκούμπο; Ασφαλώς και είναι! Δεν χάνεις την ελληνική σου ταυτότητα εντάσσοντας τους πρόσφυγες. Ούτε χάνεις δουλειές. Αντίθετα η ανάπτυξη, στην οποίαν μπορούν να συμβάλλουν αν τους αξιοποιήσεις σωστά, μπορεί να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας.
Περισσότερα: ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΛΕΒΗ ΜΠΕΝΟΥΖΙΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ για το ΔΗΜΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Τιμώντας την επέτειο των 76 χρόνων από τα τραγικά γεγονότα, ομιλητές και παρευρισκόμενοι εξέφρασαν την ανάγκη να εφαρμοστεί το «Ποτέ Ξανά».
Σε μια σεμνή τελετή πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής 5.5.2019 στη Συναγωγή Μοναστηριωτών η επιμνημόσυνη δέηση για τους 6.000.000 Εβραίους της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και οι 50.000 Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, θύματα μίας από τις πιο μαύρες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, αυτής του Ολοκαυτώματος.
Τιμώντας την επέτειο των 76 χρόνων από τα τραγικά γεγονότα, όπως άλλωστε γιορτάζεται κάθε χρόνο και στο ισραηλινό κράτος (Γιομ Α Σοά), σύσσωμοι οι ομιλητές και οι παρευρισκόμενοι εξέφρασαν την ανάγκη να εφαρμοστεί το «Ποτέ Ξανά», φράση που έχει μεγαλύτερη σημασία από ποτέ καθώς, όπως επεσήμαναν, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη υπάρχει ανησυχητική άνοδος της ακροδεξιάς και του φασισμού.
Για την Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη μίλησε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον Devin Naar, μέσα από τις ιστορίες του παππού του, αλλά και τις έρευνες που έχει κάνει. Η διάλεξη του κ. Νaar στις 15.3.2019 είχε θέμα: «Thessaloniki’s Jews and the Boundaries of the Greek Nation – Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης και τα όρια του ελληνικού Έθνους» και έγινε στην αίθουσα δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο εκδηλώσεων μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος της Θεσσαλονίκης.
Πριν ανέβει στο βήμα ο καθηγητής, τον προσφώνησε ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, Δαυίδ Σαλτιέλ αναφέροντας: «Το 2004 υποδεχθήκαμε έναν νεαρό από τις ΗΠΑ τον Devin Naar. Ο τότε φοιτητής είναι πλέον καθηγητής σεφαραδίτικων σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και μετά από 15 χρόνια βρίσκεται και πάλι στη Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη είναι τόπος καταγωγής των προγόνων του. Η παρουσία του μας τιμά».
Από την πλευρά του ο κ. Naar άρχισε την ομιλία του μιλώντας στα ισπανοεβραϊκά, τη γλώσσα που μιλούσαν οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, λέγοντας ότι αποτελεί τιμή για τον ίδιο να μιλά για την ιστορία της πόλης και στη συνέχεια μίλησε στα ελληνικά περιγράφοντας τις πρώτες του εντυπώσεις από την πρώτη του επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη.
Με μια σκέψη στο μυαλό τους, “Ποτέ ξανά”, όπως αναγράφονταν άλλωστε και στα λευκά μπαλόνια πάνω από τα κεφάλια τους, εκατοντάδες άτομα συμμετείχαν στην Πορεία Μνήμης, με αφετηρία την πλατεία Ελευθερίας, για τα 76 χρόνια από την αναχώρηση του πρώτου συρμού από τον τότε Σιδηροδρομικό Σταθμό της πόλης, με Εβραίους και Εβραίες κατοίκους Θεσσαλονίκης, για το στρατόπεδο Άουσβιτς- Μπίρκεναου.
Στο τέρμα της σιωπηλής πορείας, σε χώρο του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού, πραγματοποιήθηκε τελετή μνήμης από την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το δήμο Θεσσαλονίκης και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της πόλης και τιμήθηκαν οι επιζώντες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, Χάιντς Κούνιο και Αχιλλέας Κουκοβίνος.
“Ήθελε ψυχραιμία λιονταριού για να επιζήσεις, όχι ανθρώπου”, είπε συγκινημένος ο 100χρονος Αχιλλέας Κουκοβίνος, ο οποίος διηγήθηκε ότι ήταν στο ΕΑΜ όταν τον συνέλαβαν οι Γερμανοί και “μετά από πολύ ξύλο”, τον έστειλαν πρώτα στο στρατόπεδο Παύλου Μελά και μετά στη Γερμανία.
“Δεν υπήρχε τρόπος για να ζει άνθρωπος εκεί, ήθελε ψυχραιμία λιονταριού, όχι απλώς ανθρώπου, μεγάλη υπομονή και να μην λογαριάζεις τίποτα, έπρεπε να το αποφασίσεις ότι θα ζήσεις”.