ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΠΟ ΠΑΛΑΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΜΑΡΤΥΡΑ» ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΗ ΜΟΙΡΑ ΝΕΑΡΗΣ ΕΒΡΑΙΟΠΟΥΛΑΣ
- Πληροφορίες
Της Σοφίας Παπαδοπούλου
Το πολυκαιρισμένο βιβλίο γαλλικής γραμματικής που εντόπισε ανάμεσα σε μια στοίβα με παλιά σχολικά εγχειρίδια ο ιστορικός Λεόν Σαλτιέλ σε παλαιοπωλείο της Θεσσαλονίκης δεν είχε μόνο ενδιαφέρουσα προέλευση -τον φημισμένο γαλλικό εκδοτικό οίκο Armand Colin με έδρα το Παρίσι- αλλά έκρυβε και την τραγική ιστορία της ιδιοκτήτριάς του, μιας νεαρής Εβραιοπούλας που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει εξαιτίας του ναζιστικού μένους. Ήταν το όνομα Laure Pitchon (Λορ Πιτσόν), γραμμένο επιμελώς με μολύβι, εν είδει υπογραφής, στην πίσω πλευρά του εξωφύλλου, αυτό που κίνησε το ενδιαφέρον του Θεσσαλονικού ιστορικού, ο οποίος επιμένει να δίνει ζωή (όνομα και ταυτότητα) στα αντικείμενα που ανακαλύπτει σε παλαιοπωλεία και παζάρια παλαιών αντικειμένων, εντός κι εκτός συνόρων.
- Πληροφορίες
ΑΥΓΗ 31.1.2021, Συνέντευξη στην Πόλυ Κρημνιώτη
«Η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, η έγνοια της μίας για την άλλη ήταν ένας παράγοντας καθοριστικός στην επιβίωση στα στρατόπεδα»
"Η μνήμη του Ολοκαυτώματος γίνεται αντιληπτή ως ασπίδα όχι μόνο ενάντια στον αντισημιτισμό αλλά και σε κάθε είδους ξενοφοβία, ρατσισμό, ολοκληρωτική ιδεολογία" λέει η Οντέτ Βαρών - Βασάρ. Η γνωστή ιστορικός και μεταφράστρια, από τις πρώτες που μελέτησαν και τροφοδότησαν την ιστορική γνώση για τη γενοκτονία των Εβραίων, τη στρατοπεδική λογοτεχνία, την ταυτότητα των σεφαραδιτών Εβραίων, τη μνήμη του Ολοκαυτώματος, φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο αυτή τη μνήμη μέσα από μια σπουδαία γυναίκα που βίωσε την κόλαση του Άουσβιτς - Μπιρκενάου και κατόρθωσε να μετατρέψει το τραύμα σε δύναμη φωνής και δράσης προκειμένου αυτή η μνήμη να παραμείνει ζωντανή και να μεταδοθεί στις νεότερες γενιές.
Με την επανέκδοση της μαρτυρίας "Μπέρυ Ναχμίας: Κραυγή για το αύριο" (εκδ. Αλεξάνδρεια), στην οποία συμπεριλαμβάνεται η επιστημονική τεκμηρίωση μέσω του επιμέτρου της, η Οντέτ Βαρών - Βασάρ "συνομιλεί" με τη θεία της, αλλά δεν μετατρέπει αυτόν τον διάλογο σε οικογενειακή υπόθεση. Τουναντίον. Φωτίζει κι άλλες πτυχές. "Ελπίζω ότι έχω εντάξει την Μπέρυ στην Ιστορία της μνήμης του Ολοκαυτώματος στην Ελλάδα, ως μια εμβληματική μορφή" λέει γι' αυτή τη γυναίκα, από τις πρώτες και ελάχιστες που έγραψαν για την εμπειρία τους, εντάσσοντας τον αναγνώστη και στον γυναικείο κόσμο του στρατοπέδου. Εκεί όπου "οι γυναίκες πλήττονται στον πυρήνα της θηλυκότητάς τους".
- Πληροφορίες
Ο αντισημιτισμός είναι αρρώστια της κοινωνίας μας και δυστυχώς υφίσταται ακόμη και σήμερα 76 χρόνια μετά και εκδηλώνεται πότε με τη ρητορική πότε με τη βία αλλά συχνά παρουσιάζεται και με τη μορφή ενός «αστείου», μιας νοοτροπίας, μιας καχυποψίας για τα πράγματα. Την επισήμανση αυτή έκανε μιλώντας στο πρώτο πρόγραμμα και τον Θάνο Σιαφάκα ο εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου στα Ηνωμένα Έθνη Λεόν Σαλτιέλ.
Ο κ. Σαλτιέλ μίλησε για τον ασύλληπτο αριθμό των 6 εκατ. θυμάτων που οδηγήθηκε χωρίς απολύτως καμία διάκριση σε μαρτυρικό θάνατο τονίζοντας ότι ακόμη και σήμερα ένας στους τέσσερις εβραίους υφίσταται μόνον αντισημιτική ρητορική αλλά και φυσική βία και αυτό μόνο στην Ευρώπη. Φανταστείτε τι συμβαίνει και σε άλλα μέρη του κόσμου, υπογράμμισε ο εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου. Το αντίδοτο σε όλα αυτά παραμένει η εκπαίδευση και η παιδεία, όμως και αυτό απαιτεί χρόνο κατέληξε στη συνέντευξη του ο κ. Σαλτιέλ.
- Πληροφορίες
Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου, Liberal, 28.1.2021
Με αφορμή τη χθεσινή Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, πρέπει να σημειώσουμε με αισιοδοξία, ότι σημαντικό ποσοστό των πολιτών στη χώρα μας, έχει αφήσει πίσω του, τα θλιβερά στερεότυπα και τις προκαταλήψεις του αντισημιτισμού και της εβραιοφοβίας. Στερεότυπα, που ήταν διάχυτα στην κοινωνία για πολλά χρόνια, σε όλο το φάσμα της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και θρησκευτικής ζωής του τόπου.
Αν ήσουν «προοδευτικός» και αριστερός, έπρεπε αυτόματα να στέκεσαι στο πλευρό του αραβικού κόσμου, στο πλάι της Αλ Φατάχ, να φοράς μαντήλα του Αραφάτ και να υπερασπίζεσαι όλες τις θέσεις των Παλαιστινίων κατά του Ισραήλ. Και ενδόμυχα να χαίρεσαι για την κατάρρευση των δίδυμων πύργων.
Περισσότερα: ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
- Πληροφορίες
Του Μίνου Μωυσή*
Το 2005 ο ΟΗΕ αναγνώρισε την 27η Ιανουαρίου ως την παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος. Είναι η ημέρα που ο Ερυθρός Στρατός το 1945 απελευθέρωσε το Άουσβιτς, η ημέρα που έπεσε το πρώτο φως πάνω στο πιο φρικαλέο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Για σχεδόν σαράντα χρόνια μετά, ένα πέπλο σιωπής είχε απλωθεί στον κόσμο σχετικά με το Ολοκαύτωμα. Οι ελάχιστοι επιζώντες κράτησαν για δεκαετίες σφραγισμένα τα χείλη τους, σε μια προσπάθεια να οργανώσουν τις ζωές τους, να επουλώσουν τα τραύματά τους, να συμφιλιωθούν με την απώλεια παιδιών, συζύγων, γονιών, συγγενών, φίλων, ίσως και να ξεχάσουν. Όταν η χρονική απόσταση άρχισε να μαλακώνει τον πόνο, όταν πασίγνωστοι δημιουργοί και σκηνοθέτες της επόμενης γενιάς πήραν τη σκυτάλη, οι μνήμες ξύπνησαν, οι μαρτυρίες ξεχείλισαν και έγιναν εκατοντάδες ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, αφιερώματα, βιβλία, χιλιάδες βιβλία, αλλά και έρευνα και τεκμηρίωση από επιστήμονες. Και μουσεία, που μέσα τους οι προσωπικές μνήμες, οι εικόνες και τα τεκμήρια βρήκαν ζωτικό χώρο για να αποτυπώσουν την ιστορία που ο κόσμος θα προτιμούσε μάλλον να ξεχαστεί.
Περισσότερα: Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ, ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ
