Πληροφορίες

Δημιουργήθηκε : 13 Ιανουαρίου 2017

Του Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ*

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 12.1.2017: Η απόφαση, που από πολλούς ερμηνεύθηκε απλά ως μια καταδίκη του Ισραήλ για τους οικισμούς στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη και στην Ιερουσαλήμ, υπονομεύει όλα τα υπάρχοντα σχέδια ειρήνευσης μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Γιατί; Γιατί στην ουσία υπονομεύεται η απόφαση 242/11.1967 του Συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ, που όριζε με σαφήνεια το δικαίωμα όλων των κρατών να ζουν ειρηνικά «σε ασφαλή και αναγνωρισμένα σύνορα» και καλούσε το Ισραήλ να υποχωρήσει «από κατεχόμενα εδάφη». Στην απόφαση 242, δεν υπάρχει η διατύπωση «από όλα τα κατεχόμενα» ούτε «από τα κατεχόμενα εδάφη», που κατέλαβε το Ισραήλ κατά τη διάρκεια του πολέμου των έξι ημερών, τον Ιούνιο του 1967. Η διεθνής κοινότητα είχε από τότε αναγνωρίσει την ανάγκη «των ασφαλών και αναγνωρισμένων συνόρων του Ισραήλ», που είχε υποστεί την επίθεση 4 αραβικών στρατών και για το λόγο αυτό δεν επέβαλλε την ολική αποχώρησή του στις γραμμές προ της 5^ης Ιουνίου 1967. Το κατάλαβε ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Ανουάρ Σαντάτ, και με βάση αυτή την απόφαση υπέγραψε τη συνθήκη ειρήνης με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μεναχέμ Μπέγκιν, το κατάλαβε ο Βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν και υπέγραψε τη συνθήκη ειρήνης με τον Ιτσχάκ Ράμπιν, το κατάλαβε ο Γιάσερ Αραφάτ και υπέγραψε τις συμφωνίες του Οσλο οι οποίες προβλέπουν την ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στη Δυτική όχθη δίπλα στο κράτος του Ισραήλ με ασφαλή σύνορα.

Περισσότερα: Η ΑΠΟΦΑΣΗ 2334/23.12.16 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΗΕ

Πληροφορίες

Δημιουργήθηκε : 11 Ιανουαρίου 2017

Οδοιπορικό του Βίκτωρα Ισαάκ Ελιέζερ στο Ισραήλ, τον  Δεκέμβριο 2016 με αφορμή τη συμμετοχή του στο Jewish Media Summit. Το άρθρο, που δημοσιεύθηκε στην Huffington Post (10.1.2017) και αναδημοσιεύεται παρακάτω, προσεγγίζει πολύπλευρα και σε βάθος πολιτικά ζητήματα και την ιστορία τους, τη σύγχρονη ισραηλινή κοινωνία, και αναλύει τις «μεγάλες αντιθέσεις, αλλά και τις μεγάλες προκλήσεις που σε συνδυασμό με μια ιστορία αγγίζει τις ευαισθησίες των δύο τρίτων της οικουμένης», όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει στον πρόλογό του ο Β.Ι.Ελιέζερ.

Όσες φορές επισκέπτεται κανείς το Ισραήλ, επιστρέφει πάντα με τα ίδια ερωτηματικά! Πώς είναι δυνατόν να συνυπάρχουν στην ίδια κοινωνία άνθρωποι με τόσο βαθιές πολιτισμικές, θρησκευτικές, κοινωνικές και πολιτικές διαφορές και να δημιουργούν ταυτόχρονα ένα κράτος, το οποίο με απλά λόγια αναπτύσσεται οικονομικά, παρά τις τεράστιες δαπάνες για την αμυντική θωράκιση της χώρας. Οι επενδύσεις στην έρευνα και την υψηλή τεχνολογία δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, στη βιομηχανία, στην υγεία και στην πράσινη ανάπτυξη.

Μήπως ο πόλεμος τελείωσε; Μήπως το Ισραήλ δεν κινδυνεύει πλέον; Μήπως η τρομοκρατία έπαψε να απειλεί τους Ισραηλινούς; Ή μήπως Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι αποφάσισαν ξάφνου ότι το μίσος δεν ωφελεί κανέναν; Μήπως οι Ορθόδοξοι Χαριντίμ Εβραίοι συνθηκολόγησαν με τους κοσμικούς; Δυστυχώς οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι αρνητικές.
Το Ισραήλ συνεχίζει να είναι το κράτος των μεγάλων αντιθέσεων αλλά και των μεγάλων προκλήσεων που σε συνδυασμό με μια ιστορία που αγγίζει τις ευαισθησίες των δύο τρίτων της οικουμένης, είναι στο κέντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος παρά το γεγονός ότι ο πληθυσμός του δεν αποτελεί παρά το 0,12% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Πώς όμως αντιμετωπίζονται αυτά τα προβλήματα; Υπάρχει άραγε μια ενιαία απάντηση, ή έστω έχει διαμορφωθεί κάποιο κοινωνικό ή πολιτικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα μπορούσε να θεμελιωθεί η επίλυση τους;

Περισσότερα: ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΣΤΗ ΓΑΖΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΝΤΕΡΟΤ, ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 2016

Πληροφορίες

Δημιουργήθηκε : 08 Δεκεμβρίου 2016

Με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τη Διακήρυξη ΜΠΑΛΦΟΥΡ (1917 – 2017) εβραϊκοί οργανισμοί της Βρετανίας εγκαινίασαν τον θεματικό ιστότοπο «BALFOUR 100».

Πρόκειται για μία από τις πρωτοβουλίες ενός γενικότερου πλαισίου δραστηριοτήτων που θα προβάλλουν την ιστορική σημασία και την επίδραση της Διακήρυξης του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών Λόρδου Μπάλφουρ στη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ.

Περιηγηθείτε εδώ στο Balfour 100.

Πληροφορίες

Δημιουργήθηκε : 20 Οκτωβρίου 2016

Το παρακάτω άρθρο του προέδρου του Παγκοσμίου Εβραϊκού Συνεδρίου (WJC) κ. Ronald S. Lauder, με τίτλο «Μία Προσβολή», δημοσιεύθηκε στη γερμανική εφημερίδα "Die Zeit" (20.10.2016):

Τα Ηνωμένα Έθνη δεν μπορούν να σβήσουν την εβραϊκή ιστορία.

Την προηγούμενη εβδομάδα η ΟΥΝΕΣΚΟ, το Εκπαιδευτικό, Επιστημονικό και Πολιτιστικό Όργανο του ΟΗΕ του οποίου ο σκοπός είναι να προστατεύει την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, προσπάθησε να κάνει ακριβώς αυτό.

Το Εκτελεστικό Συμβούλιο της ΟΥΝΕΣΚΟ υιοθέτησε ψήφισμα με το οποίο αγνοείται πλήρως η σύνδεση του Ιουδαϊσμού με το ιερότερο μνημείο του, το Δυτικό Τείχος ή Τείχος των Δακρύων. Αναφέρεται (στην απόφαση) ως «Τζαμί Αλ-Ακσά / Αλ-Χαράμ Αλ-Σαρίφ και τα περίχωρά του».

Η πλατεία μπροστά από το Δυτικό Τείχος, όπου χιλιάδες Εβραίοι προσεύχονται καθημερινά, αναφέρεται ως «Πλατεία Αλ-Μπουράκ». Το ψήφισμα κατηγορεί επίσης το Ισραήλ, το οποίο αναφέρεται ως «δύναμη κατοχής», για έναν αριθμό υποτιθέμενων «επιθέσεων» στην Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, αλλά και σε άλλους Ισλαμικούς τόπους λατρείας.

Για τον εβραϊκό λαό, το Δυτικό Τείχος είναι ένας ιερός χώρος στο χώμα του οποίου είναι σπαρμένες η μνήμη, η παράδοση και η πίστη. Τρεις χιλιάδες χρόνια πριν, ήταν ο Βασιλιάς Δαυίδ που όρισε την Ιερουσαλήμ ως πρώτη πρωτεύουσα του εβραϊκού λαού.                 

Με άλλα λόγια το Δυτικό Τείχος ήταν ήδη ο ιερότερος χώρος για τον Ιουδαϊσμό αρκετά χρόνια πριν την ίδρυση του Χριστιανισμού ή του Ισλαμισμού. Η άρνηση του δεσμού του Εβραϊσμού με τον συγκεκριμένο χώρο μπορεί συνεπώς να παρομοιαστεί με την άρνηση του Ολοκαυτώματος. Αυτή είναι μια αντισημιτική πράξη.

Περισσότερα: ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ WJC ΣΤΗΝ DIE ZEIT ΓΙΑ ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ UNESCO ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Πληροφορίες

Δημιουργήθηκε : 20 Οκτωβρίου 2016

«Φαντάσου να παίρνουν το Άγαλμα της Ελευθερίας από τους Αμερικανούς, ή το Κολοσσαίο από τους Ρωμαίους, τον Πύργο του Αϊφελ από τους Γάλλους, το Σινικό Τείχος από τους Κινέζους ή τις Πυραμίδες από τους Αιγυπτίους!… Στις 13 Οκτωβρίου 2016 ο ΟΗΕ πέρασε ψήφισμα να πάρουν το Όρος του Ναού και το Τείχος των Δακρύων από τον εβραϊκό λαό». Με αυτά τα λόγια ξεκινά το βίντεο με τίτλο «Πού στην ευχή πήγε η UNESCO;!», που ανέβασε ο Ισραηλινός πολιτικός και διπλωμάτης Ντάνυ Αγιαλόν, στο κανάλι του στο You Tube «Truth about Israel».

Στα μόλις 60 δευτερόλεπτα της διάρκειάς του -μέσα από τους τολμηρούς παραλληλισμούς των εμβληματικών μνημείων που εξανεμίζονται- το βίντεο συνοψίζει το νόημα της πρόσφατης απόφασης της UNESCO για την Ιερουσαλήμ. ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ.

* Διαβάστε σχετικά τη ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΣΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΕΝ. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΗΣ ΟΥΝΕΣΚΟ

Πληροφορίες

Δημιουργήθηκε : 06 Ιουνίου 2016

Η Ισραηλινή συγγραφέας Ορλι Κάστελ-Μπλουμ επισκέφθηκε πρόσφατα την Ελλάδα συμμετέχοντας στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου 2016, στη Θεσσαλονίκη, και σε λογοτεχνική εκδήλωση στην Αθήνα.

Στο παρακάτω δοκίμιό της, που δημοσιεύθηκε στα «Χρονικά», τ. 245 (Ιαν.-Ιούν. 2016, σ. 33), η συγγραφέας περιγράφει τις αγωνίες μιας γυναίκας και μητέρας που προσπαθεί, παρ’ όλες τις δυσκολίες και τους κινδύνους –ενίοτε κινδύνους ζωής- να διατηρήσει την ισορροπία της και να ζήσει ζωή φυσιολογική. Το κείμενο γράφτηκε το 2002. Ως συγκλονιστική καταγγελία της τρομοκρατίας, θα μπορούσε να είχε γραφτεί μόλις χθες. Η μετάφραση του δοκιμίου έγινε από τον ιστορικό και συγγραφέα Ιακώβ Σιμπή.

Σημείωση του μεταφραστή: Χαρακτηριστική είναι η σημείωση του Ιακώβ Σιμπή που διάβασε το κείμενο ύστερα από 13 χρόνια. Μας έγραψε:

«Πέρασαν χρόνια από τότε που το κείμενο γράφτηκε και μεταφράστηκε. Το ξαναδιάβασα σήμερα και έψαξα να βρω αν από τότε κάτι άλλαξε. Το Ισραήλ. Οι φόβοι. Ακόμα και υπαρξιακοί φόβοι.

Από τον πατέρα μου άκουσα πολλές φορές και αργότερα το διάβασα και το ξαναδιάβασα πως μια χριστιανή μάνα ευχόταν το παιδί της να μεγαλώσει και να ευτυχήσει. Μια Εβραία μάνα πάντα αναρωτιόταν: θα ζήσει άραγε το παιδί μου να μεγαλώσει και να ευτυχήσει;

Είναι τώρα περίπου 70 χρόνια που υπάρχει το Ισραήλ και αυτός ο υπαρξιακός φόβος, αυτό το υπαρξιακό ερώτημα εξακολουθεί να αιωρείται πάνω μας.

Δεν πιστεύω πως υπάρχει μια προδιαγεγραμμένη μοίρα για κανέναν. Πιστεύω όμως ότι μια τέτοια μακρόχρονη ιστορία φόβων και θανάτου δεν ανατρέπεται από την μια μέρα στην άλλην και ούτε φτάνουν 70 χρόνια για να αλλάξει. Έτσι πιθανό να περιμένουμε πολλά ακόμα χρόνια μέχρι ο λαός μας "ήκατε εις την κατάπαυσιν και εις την κληρονομίαν...", όπως γράφει στο Δευτερονόμιο 12, 9 - δηλ. μέχρι ο λαός να φτάσει στην κατάσταση που όλες οι επιθυμίες του πραγματοποιήθηκαν».  

Περισσότερα: ΟΡΛΙ ΚΑΣΤΕΛ-ΜΠΛΟΥΜ: Ο ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΚΟΠΙΑ