Ένα 10ήμερο διαδικτυακών εκδηλώσεων
εν όψει της Ελληνικής Προεδρίας της Διεθνούς Συμμαχίας για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος (IHRA)
Ο οργανισμός του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στο Λος Αντζελες των ΗΠΑ, το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, το Ελληνικό Προξενείο στο Λος Αντζελες, η Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αμερικής, το Κέντρο Εβραϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (UCLA) και το Κέντρο Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, με αφορμή την επικείμενη ανάληψη της Προεδρίας του IHRA από την Ελλάδα, διοργανώνουν ένα πλούσιο δεκαήμερο διαδικτυακών εκδηλώσεων –με δωρεάν παρακολούθηση- αφιερωμένων στους Έλληνες Εβραίους, την ιστορία και την παράδοσή τους.
Με τίτλο «HERITAGE AND MEMORY: A FOCUS ON JEWISH GREECE THROUGH CINEMA», από τις 27 Ιανουαρίου 2021 –Διεθνή Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος- έως τις 6 Φεβρουαρίου 2021, το φεστιβάλ περιλαμβάνει προβολές ταινιών και ντοκυμαντέρ, διαλέξεις και μία βιβλιοπαρουσίαση.
Το WJC συνεχίζει και φέτος την εκστρατεία #WE REMEMBER.
Το φετινό μήνυμα είναι: «ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»
Γιατί είναι σημαντικό να θυμηθούμε το Ολοκαύτωμα το 2021; Καθώς αντιμετωπίζουμε την πανδημία του κορωνοϊού, έχουμε διαπιστώσει αύξηση στις ρατσιστικές ιδεολογίες και στις εκδηλώσεις μίσους σε όλον τον κόσμο, καθώς και στις θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες πολύ συχνά εμπλέκουν τους Εβραίους, αλλά και άλλες μειονότητες. Αυτά τα γεγονότα είναι συνταρακτικά για όλους, ίσως και τρομακτικά.
Το Ολοκαύτωμα – η γενοκτονία των 6 εκατομμυρίων Εβραίων και η εξόντωση εκατομμυρίων άλλων, δεν προέκυψε από το πουθενά. Ήταν το αποτέλεσμα ανεξέλεγκτου μίσους και συλλογικής σιωπής. Μαθαίνοντας από αυτή την τραγική ιστορία, μπορούμε να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον.
Διαδώστε το μήνυμα, λάβετε μέρος σ΄ αυτήν την παγκόσμια εκστρατεία και γίνετε κι εσείς ενεργός πυρήνας της διατήρησης της μνήμης των 6 εκατομμυρίων Εβραίων της Ευρώπης που εξοντώθηκαν στο Ολοκαύτωμα.
Ο οργανισμός International March of the Living διοργανώνει σειρά ομιλιών επιζώντων του Ολοκαυτώματος με τίτλο «Living Survivor», οι οποίες πραγματοποιούνται σε συνεργασία με το Fundacion Amigos de Yad Vashem Panama- EMET και τον οργανισμό March of the Living Toronto.
Την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2020 έγινε η ομιλία της Mania Hudy, από τον Καναδά, σε μια εμπνευσμένη συνέντευξη από την Dalia Mizrachi, εκπαιδευτικό και ενεργό μέλος του Fundacion Amigos de Yad Vashem Panama – ΕΜΕΤ.
Όσοι δεν καταφέραν να παρακολουθήσουν την ομιλία της Mania Hudy, μπορούν να την δουν ΕΔΩ
Η ιστορία της Mania Hudy παρουσιάζει πολλές διακυμάνσεις.
Περισσότερα: «ΟΤΑΝ ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΕΣΑΙ ΕΝΑΝ ΜΑΡΤΥΡΑ, ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ», ΕΛΙ ΒΙΖΕΛ
Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδας εκφράζει τη βαθιά θλίψη του Ελληνικού Εβραϊσμού, γιατί με το θάνατο της Εσθήρ Κοέν, έσβησε μια ακόμη ζωντανή φωνή της μνήμης που αφύπνιζε την ανθρωπότητα ενάντια στο ρατσισμό, ενάντια στον αντισημιτισμό, ενάντια στην αδιαφορία, ενάντια στη λήθη του Ολοκαυτώματος.
Η Εσθήρ Κοέν, με τον αριθμό 77102, μία από τις τελευταίες Γιαννιώτισσες επιζήσασες του Άουσβιτς, έφυγε από τη ζωή την 1η Δεκεμβρίου 2020, σε ηλικία 96 ετών. Η τραγική μαρτυρία της για τις συνθήκες εκτοπισμού της μαζί με τους 1.850 Εβραίους των Ιωαννίνων, για την απανθρωπιά που βίωσε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης και θανάτου Μπίργκενάου και την περιπετειώδη επιβίωση και επιστροφή της στα Γιάννενα, έγινε ευρύτερα γνωστή το 2014, όταν ο τότε Πρόεδρος της Γερμανίας Γ. Γκάουκ, κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Ελλάδα και στα Ιωάννινα, υποκλίθηκε μπροστά της και ζήτησε συγνώμη εκ μέρους της χώρας του για τα δεινά που υπέστη εκείνη και οι Έλληνες Εβραίοι.
Περισσότερα: ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΚΙΣΕ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΓΙΑΝΝΙΩΤΟΕΒΡΑΙΑΣ ΕΠΙΖΗΣΑΣΑΣ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΕΣΘΗΡ ΚΟΕΝ
Στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των νεοσύστατων κρατών-εθνών στην Βαλκανική χερσόνησο για την προσάρτηση όλο και μεγαλύτερων εκτάσεων με τη βίαιη απόσπαση αυτών από το σώμα της πρώην κοινωνικής-πολιτικής οντότητας στην οποία ανήκαν, δηλαδή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Ελλάδα κατάφερε να αντικρούσει στον Δεύτερο Βαλκανικό πόλεμο την Βουλγαρία και να φέρει υπό την κατοχή της την Θεσσαλονίκη, καθώς και μεγάλο κομμάτι της Μακεδονίας.
Οι νέες αυτές περιοχές που κατακτήθηκαν και προσαρτήθηκαν στο ελληνικό κράτος δεν ήταν γεωγραφικές οντότητες άδειες από μη «ομογενείς» πληθυσμούς, αλλά αντιθέτως ήταν περιοχές γεμάτες με κοινότητες που κατά την συντριπτική τους πλειοψηφία ανήκαν σε διαφορετικά κοινωνικά σχήματα με διαφορετικά εθνικά, γλωσσικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά. Το καινούργιο καθεστώς, στο οποίο όλοι αυτοί οι πληθυσμοί εντάχθηκαν, ήταν η Ελλάδα του εθνικιστικού δόγματος «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», αλλά και της εθνικιστικής βενιζελικής ιδέας της Μεγάλης Ελλάδας «των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών». Αυτή η ιδέα θα είχε τρομακτικές επιπτώσεις για όλους αυτούς τους ανθρώπους από όλα αυτά τα διαφορετικά υπόβαθρα, που το νεόκοπο καθεστώς θα πιέζει συνεχώς να τετραγωνίσουν τον κύκλο.
Μια από αυτές τις κοινότητες, τα μέλη της οποίας βρέθηκαν να είναι «νέοι πολίτες» του νέου έθνους-κράτους, ήταν και η τεράστια εβραϊκή σεφαραδίτικη κοινότητα της Θεσσαλονίκης. Ο σύντομος βίος της – 30 χρόνια – από την προσάρτηση της πόλης στο ελληνικό κράτος το 1913 έως τις εκτοπίσεις των Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο στρατόπεδο μαζικής εξόντωσης του Άουσβιτς το 1943, θα καταγραφεί ως μια από τις πιο μελανές σελίδες αυτού του κράτους, που για σειρά δεκαετιών θα θαφτεί στη σιωπή.