«Χάρη σ' αυτούς τους ανθρώπους είμαστε εμείς εδώ. Χάρη σ' αυτούς έχω οικογένεια, έχω εγγόνια και δισέγγονα. Αν δεν υπήρχαν αυτοί, δεν θα υπήρχα κι εγώ...». Η Ρασέλ Δανιήλ απλώνει τα μακριά λεπτά της χέρια για να σφιχταγκαλιάσει τη 18χρονη Ελένη, που μπορεί να γνώρισε μόλις μια ημέρα πριν, αλλά την αισθάνεται ήδη οικογένειά της, κι αυτό γιατί ο προπάππους της νεαρής Βεροιώτισσας ήταν αυτός που έβαλε το δικό του ξεχωριστό λιθαράκι στη σωτηρία της οικογένειας της Ρασέλ από το ναζιστικό μένος, την ταραγμένη περίοδο του πολέμου.
Οι δυο τους στέκονται αγκαλιασμένες λίγα μέτρα μακριά από τον χώρο του παλιού εβραϊκού νεκροταφείου της Βέροιας, εκεί όπου έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου για τα 460 μέλη της εβραϊκής κοινότητας της πόλης, που οδηγήθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, παρουσία πλήθος κόσμου, επιζώντων της θηριωδίας αλλά και απογόνων ανθρώπων που μαρτύρησαν στο Ολοκαύτωμα.
«Την πρώτη φορά που αντίκρισα αυτό το μέρος, έβρεχε. Ήρθα να βρω τα μνήματα των παππούδων μου και δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα. Ένιωσα να βρέχομαι κι εγώ μέσα μου...», αφηγείται στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η 80χρονη, η οποία ήταν μόλις τεσσάρων ετών, όταν μαζί με την οικογένειά της εγκατέλειψαν το σπίτι τους προκειμένου να σωθούν.
Στις 14 Οκτωβρίου του 1942 τα μέλη της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού συνεδρίασαν στη Γενεύη για να αποφασίσουν αν θα δώσουν στη δημοσιότητα όλα όσα είχαν μάθει για το Άουσβιτς και τα φρικιαστικά σχέδια των Ναζί για την εξόντωση των Εβραίων και των άλλων κρατουμένων στο διαβόητο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Δύο ώρες αργότερα σχεδόν ομόφωνα αποφάσισαν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό, όπως έκαναν και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η βρετανική κυβέρνηση και το Βατικανό, παρά τα στοιχεία που είχαν στη διάθεσή τους για τις μαζικές δολοφονίες που διέπρατταν οι Ναζί σ’ ολόκληρη την κατεχόμενη από τα στρατεύματα του Γ΄Ράιχ Ευρώπη. Επικαλέστηκαν διάφορους λόγους γι’ αυτή την ντροπιαστική σιωπή: από τους φόβους αντιποίνων από τους Ναζί κατά αιχμαλώτων από τα συμμαχικά στρατεύματα, μέχρι την ανάγκη να εστιαστούν οι προσπάθειες σε στρατιωτικούς στόχους και να τελειώνει μια ώρα αρχύτερα ο Πόλεμος. Ακόμη κι όταν ο Βρετανός υπουργός Πολέμου Άντονι Ήντεν μίλησε στη Βουλή των Κοινοτήτων για τα εγκλήματα των Ναζί στο Άουσβιτς κι αλλού δεν αναλήφθηκε δράση.
Το θέμα αναφορικά με το ποιος γνώριζε τι και πότε για το Ολοκαύτωμα έχει απασχολήσει αναρίθμητα βιβλία, άρθρα και ρεπορτάζ, αλλά ένα νέο βιβλίο με τον τίτλο "The Volunteer" («Ο Εθελοντής») ενός πρώην πολεμικού ανταποκριτή της Washington Post, του Τζακ Φεργουέδερ, έρχεται να αποκαλύψει ξεχασμένο υλικό για τις πρώτες μέρες του Άουσβιτς, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο διέρρεαν πληροφορίες για τη φρίκη στο διαβόητο στρατόπεδο συγκέντρωσης από τις πρώτες μέρες της σύστασής του το 1940.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΤΑ ΝΕΑ», 23.7.2019, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΜΑΝΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗ:
«Αυτός που βεβηλώνει έναν τόπο μνήμης του μαρτυρίου επιθυμεί την αναβίωση της εγκληματικής παραφοράς του ναζισμού, λέει σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» για τις βεβηλώσεις μνημείων του Ολοκαυτώματος που παρατηρούνται και στην Ελλάδα ο ειδικός γραμματέας Θρησκευτικής και Πολιτιστικής Διπλωματίας και ειδικός απεσταλμένος για την Καταπολέμηση του Αντισημιτισμού και την Προάσπιση της Μνήμης του Ολοκαυτώματος στο υπουργείο Εξωτερικών Ευστάθιος Λιανός - Λιάντης. Όπως τονίζει, η Διεθνής Συμμαχία για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος -η οποία ανατέθηκε στην Ελλάδα για το 2021- εκπαιδεύει τους πολίτες στη γνώση του Ολοκαυτώματος με στόχο την αποτροπή εγκλημάτων μαζικής βίας.
Η προεδρία της Διεθνούς Συμμαχίας για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος ανατέθηκε στην Ελλάδα για το 2021. Πόσο σημαντικό είναι;
Η απόφαση της ανάθεσης από την Ολομέλεια της Συμμαχίας αντανακλά την εφαρμογή μιας συνεπούς και διαχρονικής εθνικής στρατηγικής από μέρους της Ελληνικής Δημοκρατίας αναφορικά με τα ζητήματα της καταπολέμησης του αντισημιτισμού και της προάσπισης της μνήμης του Ολοκαυτώματος. Η άσκηση της ενιαύσιος προεδρίας το 2021 θα φέρει τη χώρα μας στο επίκεντρο διαχείρισης αυτών των θεμάτων. Έχουμε ήδη σκιαγραφήσει στους εταίρους μας το σχέδιο της ελληνικής προεδρίας, που εκτός από τις πάγιες υποχρεώσεις θα ευρύνεται με ακαδημαϊκές, πολιτιστικές, εκπαιδευτικές δράσεις σε πόλεις της Ελλάδας με σημαντική εβραϊκή ιστορία. Η θετική συμβολή της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διεθνή Συμμαχία και η άρτια κατάρτιση του δυναμικού της συνέβαλαν ώστε σήμερα να είμαστε στον πυρήνα των κρατών που μάχονται τον αντισημιτισμό και έχουν αποφασιστικό λόγο στην κατάρτιση και την εφαρμογή νομοθετικών και μορφωτικών προτάσεων.
Περισσότερα: ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΛΙΑΝΟΣ – ΛΙΑΝΤΗΣ: «Εθνική τραγωδία των Ελλήνων το Ολοκαύτωμα»
ΤΑ ΝΕΑ, 19.7.2019, του Γιώργου Ζαχαριάδη: Ο Βίκτωρ Χασσόν, ένας από τους τρείς τελευταίους Εβραίους επιζώντες της Ρόδου, που υπέστη απίστευτα βασανιστήρια αλλά κατόρθωσε να γλιτώσει, σήμερα, 75 χρόνια μετά, θυμάται τον αφανισμό της οικογένειάς του και των εκατοντάδων συμπολιτών του που εκτοπίστηκαν από το νησί, τον Ιούλιο του 1944, και βρήκαν τραγικό θάνατο στο Άουσβιτς. Σήμερα, ο 92χρονος Βίκτωρ Χασσόν ζει στις Βρυξέλλες και κάθε χρόνο επισκέπτεται τη γενέτειρά του, τη Ρόδο. Διαβάστε εδώ το άρθρο.
Το άγχος της επιβίωσης από το Ολοκαύτωμα έχει μακροπρόθεσμα μόνιμες αρνητικές επιπτώσεις στη δομή του εγκεφάλου των επιζώντων, καθώς επίσης πιθανώς στα παιδιά και στα εγγόνια τους, σύμφωνα με μια νέα τσεχική επιστημονική έρευνα.
Η νέα έρευνα, που παρουσιάστηκε στο 5ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Νευρολογίας στο Όσλο την Κυριακή, αναδεικνύει ότι η επιβίωση από το Ολοκαύτωμα έχει συναισθηματικές και βιολογικές επιπτώσεις που διαπερνούν τη ζωή των επιζώντων. Εξαιτίας της μείωσης της φαιάς ουσίας τους επηρεάζονται τα μέρη του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνα για την ανταπόκριση στο στρες, τη μνήμη, τα κίνητρα, τη μάθηση και τη συμπεριφορά.
Οι ερευνητές υπέβαλαν σε μαγνητική τομογραφία 56 άτομα με μέσο όρο ηλικίας τα 79-80 έτη, οι μισοί από τους οποίους ήσαν επιζώντες του Ολοκαυτώματος, ενώ οι υπόλοιποι δεν είχαν καμία εμπειρία από αυτό, ούτε προσωπική, ούτε οικογενειακή.
Περισσότερα: ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΟΣΩΝ ΕΠΕΖΗΣΑΝ