- Πληροφορίες
Ήταν Μάρτης του 1943 όταν οι Γερμανοί στην προσπάθεια τους να αυξήσουν την κυκλοφορία των τρένων μετέφεραν από τη Θεσσαλονίκη 500 Εβραίους στο σιδηροδρομικό σταθμό της Καρυάς Δομοκού. Σκοπός τους να «κόψουν» στη μέση το βουνό προκειμένου να δημιουργήσουν μια παρακαμπτήριο γραμμή για την ταχύτερη διέλευση των τρένων.
Εργαζόμενοι για 6 μήνες κάτω από άθλιες συνθήκες όσοι κατάφεραν να επιζήσουν εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς και τάφηκαν στο σημείο εκείνο.
Ελάχιστοι ήταν αυτοί που δραπέτευσαν και κατάφεραν να σωθούν. Ένας από αυτούς ήταν και ο Σαμ Ναχμίας, ο άνθρωπος που σώθηκε από βέβαιο θάνατο χάρη στο ασφαλές καταφύγιο που του πρόσφερε μια οικογένεια από τη Λαμία. Μια άγνωστη για τους περισσότερους ιστορία που οι απόγονοι των πρωταγωνιστών της μας αποκαλύπτουν σήμερα.
Ο Σαμ Ναχμία ήταν 23 ετών όταν μεταφέρθηκε από τους Ναζί για να εργαστεί στα καταναγκαστικά έργα της Καρυάς. Ο τραυματισμός του κατά τη διάρκεια των εργασιών και η μεταφορά του στο Νοσοκομείο Λαμίας αποδείχτηκαν τελικά σωτήρια. Γνωρίζοντας ότι στην επιστροφή τον περιμένει βέβαιος θάνατος, ζήτησε βοήθεια από μία νοσοκόμα. Αυτή τον λυπήθηκε και κατέφυγε σε ένα ζαχαροπλαστείο της Λαμίας, αναζητώντας ένα καταφύγιο για το νεαρό Εβραίο.
Περισσότερα: ΠΩΣ ΔΙΕΣΩΘΗ Ο 23ΧΡΟΝΟΣ ΣΑΜ ΝΑΧΜΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΚΑΡΥΑΣ ΔΟΜΟΚΟΥ
- Πληροφορίες
Του Σταύρου Τζίμα
Τέτοιες μέρες, την άνοιξη του 1943, το πρώτο τρένο ετοιμαζόταν να φορτώσει περί τους τρεις χιλιάδες Εβραίους της Θεσσαλονίκης για το Αουσβιτς…
Θα αναχωρήσει στις 15 Μαρτίου και θα ακολουθήσουν άλλες 18 «αποστολές» μέχρις ότου ολοκληρωθεί το σχέδιο μεταφοράς και εξόντωσης στα κρεματόρια της ναζιστικής Γερμανίας του εβραϊκού στοιχείου της Θεσσαλονίκης. Σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων από τον σιδηροδρομικό σταθμό, και συγκεκριμένα σε μια βίλα της οδού Ανθέων (σημερινή Βασιλίσσης Ολγας), στήθηκε κάτω από τη «μύτη» της Γκεστάπο ένα «εργαστήριο ζωή» για τους διωκόμενους Εβραίους.
Στο κτίριο, γνωστό ως «βίλα Ολγα», όπου στεγαζόταν το ιταλικό προξενείο, άρχισε να λειτουργεί, υπό την κάλυψη του προξένου Γουέλφο Ζαμπόνι, μηχανή πλαστογράφησης εγγράφων Ελλήνων Εβραίων διά των οποίων εμφανίζονταν ως ιταλικής καταγωγής και έτσι φυγαδεύονταν στην Αθήνα γλιτώνοντας, προσωρινά τουλάχιστον, το Αουσβιτς. Μια νεαρή φοιτήτρια της Νομικής, η 20χρονη τότε Ντρίτα Τζιόμο, με μητέρα Ιταλίδα και πατέρα από τα Ζαγοροχώρια, ήταν βασικός κρίκος στην αλυσίδα ανθρωπιάς, που ξεκινούσε από τα υπόγεια του προξενείου.
Περισσότερα: ΝΤΡΙΤΑ ΤΖΙΟΜΟ: Η ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΠΟΥ ΕΖΩΖΕ ΖΩΕΣ ΕΠΙ ΚΑΤΟΧΗΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΕΓΓΡΑΦΑ
- Πληροφορίες
* Το άρθρο περιλαμβάνει τη συνέντευξη του Χαϊντς Κούνιο σε ηχητικό αρχείο.
«Το όνομά μου είναι Χάιντς Ντάριο Κούνιο, σήμερα είμαι 93». Είναι ένας από τους ελάχιστους εν ζωή Έλληνες Εβραίους που κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εκτοπίστηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης και κατάφεραν να γυρίσουν πίσω. Όταν απελευθερώθηκε από τους Αμερικανούς ζύγιζε μόλις 36 κιλά, ενώ με το ζόρι μπορούσε να σταθεί όρθιος.
Πολλοί από τους ανθρώπους που γλύτωσαν από τη γενοκτονία, απέφυγαν στα χρόνια που ακολούθησαν να μιλήσουν για τα δεινά του Ολοκαυτώματος, προσπαθώντας να ξεχάσουν, όχι όμως και ο ίδιος.
«Θα μιλώ μέχρι την τελευταία στιγμή στη ζωή μου και δε θα ξεχάσω ποτέ, ώσπου να πεθάνω», είπε στο star.gr με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος στις 27/01, o άνθρωπος ο οποίος έζησε τη φρίκη στο Άουσβιτς, ξεγέλασε τον θάνατο από ένα χαμόγελο της τύχης και πριν από δύο μήνες νίκησε τον κορωνοϊό.
Περισσότερα: ΧΑΪΝΤΣ ΚΟΥΝΙΟ: ΕΠΕΖΗΣΕ ΑΠΟ ΤO ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ, ΝΙΚΗΣΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝOΪΟ
- Πληροφορίες
Η Χρυσούλα Ελιασά, στα 97 της σήμερα, είναι μια από τις τελευταίες Ελληνίδες επιζήσασες των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Γεννημένη το 1924 στα Ιωάννινα, από τον Ισαάκ και την Σταμούλα, βίωσε τη φρίκη της ομηρίας και των κρεματορίων, χάνοντας δεκάδες δικούς της ανθρώπους. Συγγενείς και φίλους.
Το ηχητικό - αμοντάριστο - ντοκουμέντο που παραχώρησε στο Liberal η οικογένεια της κας Χρυσούλας Ελιασά αποτελεί την εξιστόρηση των γεγονότων όπως η ίδια τα έζησε και τα θυμάται.
Η αφήγησή της, πριν από λίγα χρόνια, για τον εφιάλτη από την πρώτη μέρα που βρέθηκε στα χέρια των Γερμανών κατακτητών μέχρι την απελευθέρωσή της και την επιστροφή της στην Ελλάδα, αποτελεί, πέρα από μια συγκλονιστική εξομολόγηση που βλέπει το φως της δημοσιότητας, και μια μαρτυρία ιστορικής αξίας για τις επόμενες γενιές. Για τις ναζιστικές θηριωδίες, για το Ολοκαύτωμα, για όλα αυτά που δεν πρέπει να ξαναζήσει η ανθρωπότητα.
- Πληροφορίες
Στις 13.5.2016, ο κ. Χάϊντς Κούνιο, επιζών του Ολοκαυτώματος, μίλησε για το Ολοκαύτωμα και την τραγική εμπειρία του στο Άουσβιτς, σε φοιτητές του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, στην Κομοτηνή, σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας, στα πλαίσια του μαθήματος «Διδασκαλία της ιστορίας με τη χρήση πηγών». Στην ηλεκτρονική εφημερίδα «Χρόνος» της Θράκης δημοσιεύτηκε το παρακάτω άρθρο από την ομιλία του Χάϊντς Κούνιο.
Έγραψε το βιβλίο «Έζησα το θάνατο - Το ημερολόγιο του αριθμού 109565» και συνέταξε κατάλογο με τα στοιχεία ταυτότητας δεκάδων χιλιάδων θυμάτων του Ολοκαυτώματος από τη Θεσσαλονίκη.
Είναι ο άνθρωπος που έχει στο σώμα του και την ψυχή του το Ολοκαύτωμα. Ο Χάιντς Κούνιο, ένας από τους τελευταίους επιζώντες του Ολοκαυτώματος, βρέθηκε σήμερα το μεσημέρι στην Κομοτηνή.
Στο πλαίσιο του μαθήματος «Διδασκαλία της ιστορίας με τη χρήση πηγών» φιλοξενήθηκε από το Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας, ο Χάιντς Κούνιο και μίλησε στην κάμερα του "Χ". Μην επιτρέψετε ξανά να γίνουν τα εγκλήματα του ολοκαυτώματος, ήταν το μήνυμα που έστειλε μέσω της κάμερας του "Χ" και στην δημοσιογράφο Δήμητρα Συμεωνίδου, λέγοντας ότι τα εγκλήματα έγιναν από έναν δαιμονισμένο άνθρωπο.
Περισσότερα: ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΧΑΪΝΤΣ ΚΟΥΝΙΟ ΣΕ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΡΑΚΗΣ
