- Πληροφορίες
Το 1942, μεσούσης της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, ο Ισάακ Ελιέζερ ήταν μόλις 21 ετών, όταν ο πατέρας του Βίκτωρ, διευθυντής στην Ισραηλιτική Κοινότητα της Αθήνας, πληροφορούμενος την επικείμενη έλευση των Γερμανών στην πρωτεύουσα κι αρνούμενος να τους παραδώσει τα αρχεία που υπήρχαν στην Κοινότητα, πήρε τη σύζυγό του Χανούλα και τα επτά παιδιά τους κι έφυγαν άρον άρον για το Αγρίνιο, όπου έμενε η αδελφή του Κάρη που ήταν παντρεμένη με τον Νισσήμ Μιωνή.
Περισσότερα: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΟΥ ΙΣΑΑΚ ΕΛΙΕΖΕΡ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΑΔΗ
- Πληροφορίες
Ένα βιβλίο που αποτελεί φόρο τιμής στη διάσωση της ιστορίας της Οικογένειας Λεών. Προλογίζει η Μαρίζα Ντεκάστρο.
Ένα βιβλίο – φόρος τιμής της συγγραφέως στον σύζυγό της, Μωρίς, που τη συντρόφευσε δια βίου, και σε όλους εκείνους που κατόρθωσαν να ξεπεράσουν τις δραματικές καταστάσεις που έζησαν από τη ναζιστική φρίκη. Το βιβλίο αρχίζει με την πρόταση: «Πολλά από αυτά που θα σας διηγηθώ δεν τα έζησα ούτε τα είδα από κοντά. Τα άκουσα να τα λένε μέλη της οικογένειάς μου και γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι αληθινά». Τα περιστατικά που αφηγείται η Υβετ Λεών δεν είναι απλώς κουβέντες μιας οικογενειακής μυθολογίας, έχουν αξία ιστορική.
Η ιστορία
Αρχές του 19ου αιώνα. Δυο Εβραίοι από τη Σμύρνη, πατέρας και γιος, φτάνουν στη Θεσσαλονίκη και εγκαθίστανται εκεί. Αρχίζουν να δουλεύουν, παντρεύονται, δημιουργούν οικογένειες και επιχειρήσεις. Μαθαίνουν από νησιώτες εμπόρους λαδιού την κατασκευή του σαπουνιού και γίνονται φίλοι για μια ζωή. Οι απόγονοί τους προοδεύουν και επεκτείνουν τις δουλειές τους στα Βαλκάνια, και συγκεκριμένα στα Σκόπια.
Περισσότερα: ΕΚΔΟΣΗ: «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΛΕΩΝ Η διάσωση μίας ιστορίας - Η ιστορία μίας διάσωσης»
- Πληροφορίες
Την ιστορία της οικογένειας που κατάφερε να επιζήσει όλη από τον διωγμό και τα εγκλήματα των Γερμανών στη Θεσσαλονίκη, διηγείται στην Parallaxi ο Ανδρέας Ασσαέλ, δεύτερος γιος του Φρέντυ Ιωσήφ Ασσαέλ, χημικού μηχανικού, αριστούχου του Μετσοβείου Πολυτεχνείου και εγγονός του Μάρκου Ασσαέλ, έμπορου και παραγωγού.
Με αφορμή τα πρόσφατα εκατοστά γενέθλια της Ζανίν, της μοναδικής που ακόμα ζει από την πενταμελή οικογένεια που κρύφτηκε και κατάφερε να ζήσει από τα βασανιστήρια των Γερμανών στους εβραίους της Θεσσαλονίκης, οι αναμνήσεις γίνονται λέξεις και περιγράφουν μία σκοτεινή εποχή για την πόλη που, ευτυχώς, τελευταία αρχίσαν να παίρνουν τη θέση τους στην ιστορία.
Η οικογένεια Ασσαέλ ήταν μεσαίας αστικής τάξης, και είχαν ένα σπίτι, πάνω στην Βασιλίσσης Όλγας, απέναντι από την Ανάληψη. Γωνία Όλγας με Καρυωτάκη. Ακόμα, είχαν κι ένα μικρότερο σπίτι ακριβώς από πίσω από το δικό τους, όπου το νοίκιαζαν.
- Πληροφορίες
Του Μανώλη Κασσώτη
Η παρουσία των Εβραίων στη Ρόδο γίνεται αισθητή στα χρόνια της Ελληνιστικής περιόδου και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και, αργότερα, στα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Μετά την κατάληψη της Ρόδου από τον σουλτάνο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, οποίος έφερε στην Ρόδο αρκετούς από τους Εβραίους που απέλασε η Ισπανική Ιερά Εξέταση, η Εβραϊκή παροικία γνώρισε ακμή. Ώστε το 1912, που η Ιταλία κατέλαβε την Ρόδο η Εβραϊκή παροικία αριθμούσε γύρω στους 4500, που έμεναν στην «Παλιά Πόλη».
Ιταλοκρατία
Αντίθετα με τους Έλληνες και τους Τούρκους, οι Εβραίοι προσαρμόστηκαν πιο εύκολα στην νέα πραγματικότητα. Οι μεν Έλληνες, που αποτελούσαν την πλειονότητα, επεδίωκαν και αγωνίστηκαν εναντίον των Ιταλών για την εθνική τους αποκατάσταση, οι δε Τούρκοι ζούσαν με την ελπίδα, ότι μια μέρα θα επιστρέφονταν τα Δωδεκάνησα στην Τουρκία.
Από την μεριά τους οι Εβραίοι, προσπάθησαν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα. Σ’ όλες τις χώρες που έζησαν, οι Εβραίοι της Διασποράς, αποτελούσαν μειονότητα και η πολύχρονη πείρα τους δίδαξε να μη πηγαίνουν ενάντια στην εξουσία, αλλά ν’ αρμενίζουν όπως φυσούσε, μέχρι ν’ αλλάξει ο καιρός.
Περισσότερα: ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ - ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΩΡΙΣ ΣΟΡΙΑΝΟ
- Πληροφορίες
Πριν από το Ολοκαύτωμα, η Θεσσαλονίκη είχε 50.000 Εβραίους κατοίκους. Μετά από αυτό έμειναν μόνο 1.900. Από τους 77.000 που ζούσαν σε όλη την Ελλάδα, οι 67.000 χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ο αριθμός των Ελλήνων Εβραίων που ανέβηκαν στα βαγόνια χωρίς γυρισμό είναι ένα κομμάτι της Ιστορίας που δεν αναφέρεται ούτε καν στα σχολικά βιβλία, ίσως επειδή ζούσαμε σε μια κοινωνία που δεν άντεχε τη διαφορετικότητα, ειδικά σε θρησκευτικά ζητήματα. Το «Βραχιόλι της Φωτιάς», μία σειρά που μπορείς να δεις απνευστί στο Ertflix αν έχεις πολύ γερό στομάχι, ήρθε φέτος στην κρατική τηλεόραση για να αλλάξει πολλά στερεότυπα χάρη στην αλήθεια της αφού πρόκειται για την οικογενειακή ιστορία της συγγραφέως του βιβλίου Μπέττυς Μαγρίζου.
Ο πατέρας της έζησε δύο χρόνια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πρώτα στο Αουσβιτς και στη συνέχεια στο Μπούχενβαλντ, μέχρι την απελευθέρωση το 1945. Δεν μιλούσε ποτέ γι’ αυτή την εμπειρία στα παιδιά του μέχρι που μια μέρα, ένα μήνα πριν πεθάνει, φώναξε την κόρη του κοντά του. Το βιβλίο θα εκδοθεί και στα γαλλικά, ενώ η σειρά θα προβληθεί στο TV5.
- ΜΠΑΜΠΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ; Παιδιά επιζώντων του Ολοκαυτώματος μιλούν για το πώς είναι να μεγαλώνεις με τη μνήμη της φρίκης
- ΕΣΤΕΡ ΣΟΛ: «Νικήσαμε το φοβερό Ολοκαύτωμα»
- Ο ΣΛΟΜΟ ΣΕΒΙ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ
- ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΡΙΝΑΣ ΜΠΑΡΖΙΛΑΪ ΡΕΒΑΧ: Ήταν τριών ετών όταν βρέθηκε στο στρατόπεδο Μπέργκεν Μπέλσεν
