- Πληροφορίες
.JPG)
Κρακοβία, 26 Ιανουαρίου 2020. Στη Stara Zajezdnia, το παλιό ντεπό των τραμ, δίνεται το δείπνο προς τιμή των επιζώντων του γερμανικού στρατοπέδου συγκέντρωσης Άουσβιτς. Γύρω στους 200 έχουν έρθει φέτος από όλα τα μέρη της γης. Την άλλη ημέρα θα συμμετέχουν στην τελετή για τα 75 χρόνια από την απελευθέρωση του στρατοπέδου στις 27 Ιανουαρίου 1945 από σοβιετικά στρατεύματα. Ένας από τους επιζώντες είναι ο σχεδόν 95χρονος Μοσέ Αελιόν. Κάτι θυμίζει η δερμάτινη τραγιάσκα που φορά. Όχι τυχαία. Την είχε αγοράσει στη Θεσσαλονίκη το 1987 και από τότε δεν την αποχωρίζεται.
Εκείνη τη χρονιά είχε επισκεφτεί το Άουσβιτς για πρώτη φορά μετά την απελευθέρωσή του το 1945. Και στη συνέχεια ταξίδεψε στη γενέτειρα του Θεσσαλονίκη που είχε να τη δει από το 1943. Ψάχνει να βρει λέξεις για να περιγράψει το τι αισθάνθηκε τότε: «Τι μπορώ να πω; Πήγα στο σοκάκι που γεννήθηκα. Τα σπίτια άλλαξαν, δεν υπήρχαν άλλο. Πήγα στο δρόμο όπου κατοικούσα στην οδό Ολύμπου. Βρήκα το σπίτι μου. Ο άνθρωπος ξέρει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Έτσι είναι η ζωή.»
Με την άφιξη στο Άουσβιτς χάνει την οικογένεια
Από τον Απρίλιο 1943 ως τον Ιανουάριο 1945, για 21 ολόκληρους μήνες, ο Μοσέ Αελιόν ήταν κρατούμενος στο κολαστήριο του Άουσβιτς. Έχει παραμείνει νωπή στη μνήμη του η στιγμή όταν μετά από έξι ημέρες ταξίδι στις 14 Απριλίου 1943 τα χαράματα ανοίγουν οι πόρτες του τρένου που τους μετέφερε από τη Θεσσαλονίκη. Όταν κατέβηκαν από τα βαγόνια, αξιωματικοί των SS τους μοίρασαν σε ομάδες. Μόνο οι άνδρες και oι γυναίκες που ήταν σε θέση να εργαστούν παρέμειναν στη ζωή. Ηλικιωμένοι, ανήμποροι για εργασία και γυναίκες με παιδιά οδηγήθηκαν κατευθείαν στα κρεματόρια.
Περισσότερα: ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΟ ΆΟΥΣΒΙΤΣ - ΠΑΡΕΔΙΔΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΕΖΗΣΕ
- Πληροφορίες
Στην επέτειο της απελευθέρωσης του Άουσβιτς, το Υπουργείο Παιδείας κάλεσε τους μαθητές και τις μαθήτριες να αναλογισθούν τη σημασία του Ολοκαυτώματος ως ρήγμα στην ιστορία και στον πολιτισμό μας, με προτεινόμενο θέμα: «Το Ολοκαύτωμα και οι Έλληνες Εβραίοι».
Το 2o ΓΕΛ Άργους, στο πλαίσιο των ανωτέρω εκδηλώσεων για την Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, παρουσίασε το χρονικό και στη συνέχεια οργάνωσε προβολή του ντοκιμαντέρ του Τώνη Λυκουρέση «Το τραγούδι της Ζωής» την Τρίτη, 28 Ιανουαρίου, στις 11.30 π.μ. στην Αίθουσα Τέχνης και Πολιτισμού «Μέγας Αλέξανδρος».
Η ταινία- ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την πορεία της εβραϊκής κοινότητας της Ζακύνθου από το 15o αιώνα μέχρι σήμερα, εστιάζοντας το μεγαλύτερο μέρος της στην περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, όπου χάρη στον ηρωισμό και τη συμπαράσταση των χριστιανών του νησιού (του Δήμαρχου Λουκά Καρρέρ, του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου αλλά και των απλών ανθρώπων) δεν χάθηκε ούτε ένα μέλος της, αφού εμπόδισαν τη μεταφορά των ζακυνθινών Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
- Πληροφορίες
Τα θύματα της Εβραϊκής Κοινότητας Θεσσαλονίκης τίμησε τη Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2020, Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με μια εκδήλωση βαρύνουσας σημασίας που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά, στο κατάμεστο Αμφιθέατρο της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του ΑΠΘ.
Ο Πρύτανης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Καθηγητής Νικόλαος Γ. Παπαϊωάννου, επισήμανε ότι «η σημερινή εκδήλωση, που γίνεται για πρώτη φορά, μπορεί να θεωρηθεί ως “οφειλή” για τη σιωπή που είχε επιδείξει η πολιτεία και η πόλη μας απέναντι στην Εβραϊκή Κοινότητα μέχρι πολύ πρόσφατα».
Επιπρόσθετα, ο Πρύτανης του ΑΠΘ απαρίθμησε τις δράσεις του Αριστοτελείου σχετικά με την ανάδειξη της ιστορίας του Ολοκαυτώματος και της απόδοσης τιμής στα θύματά του, λέγοντας συγκεκριμένα: «Σήμερα δύο μνημεία κοσμούν το ΑΠΘ, αυτό του Παλαιού Εβραϊκού Νεκροταφείου και το δεύτερο φιλοτεχνημένο από τον Καθηγητή Ξενή Σαχίνη έργο για τους Εβραίους φοιτητές του ΑΠΘ στην είσοδο της Αίθουσας Τελετών. Έχουμε επίσης τη χαρά να διαθέτουμε διδάσκοντες υψηλού επιστημονικού κύρους που διοχετεύουν την ενεργητικότητά τους στη διδασκαλία αντικειμένων σχετικών με τον ελληνικό εβραϊσμό, τον αντισημιτισμό, το Ολοκαύτωμα και την Εβραϊκή Κοινότητα της Θεσσαλονίκης».
Περισσότερα: ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΙΜΗΣΕ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
- Πληροφορίες
Του Δημητρίου Καλλιαντζή, Υποστράτηγου ΕΛ.ΑΣ. ε.α.
ΜΝΗΜΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΥΝ ΠΟΤΕ - Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 75 χρόνων από τη Γενοκτονία (שואה)
Στη χώρα μας κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πολλοί Έλληνες, διαπνεόμενοι από ειλικρινή αισθήματα αγάπης προς τον συνάνθρωπο, διέσωσαν αρκετούς Έλληνες Εβραίους από τη θηριωδία των Γερμανών κατακτητών.
Το Αστυνομικό Μουσείο Καρδίτσας αντλώντας ιστορικές πληροφορίες από το αρχειακό υλικό του δημοσιοποίησε, κατά καιρούς, την αξιομνημόνευτη σωστική βοήθεια των ανδρών της Ελληνικής Χωροφυλακής και περισσότερο της Αστυνομίας Πόλεων προς τους συνέλληνες συμπολίτες μας Εβραίους, οι οποίοι διώκονταν συστηματικά από τα ναζιστικά στρατεύματα και αποστέλλονταν μαζικά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τα “περαιτέρω”. Άλλωστε, είναι γνωστή σε όλους μας η ιστορία του αντισημιτισμού και του Ολοκαυτώματος.
- Πληροφορίες
«Φοβάμαι – Κρυώνω – Πεινάω», ήταν οι τρεις λέξεις που αποτυπώνουν τα συναισθήματα της Μιράντας Αλκαλάι, μιας γυναίκας που διασώθηκε στη Κάπουρνα του Πηλίου… Ήταν όμως και οι τρεις λέξεις που σήμαναν την αρχή μιας γενοκτονίας που κατέληξε στο Ολοκαύτωμα. Γιατί αυτό που συνέβη δεν ήταν ένας ακόμη διωγμός των Εβραίων, ήταν η ολοκληρωτική εξόντωση, η εξολόθρευση, η Shoah…».
«Ας θυμηθούμε
…τους αδελφούς και τις αδελφές μας,
…τα κτίρια στην πόλη και τα σπίτια στο χωριό,
… τους γεμάτους κίνηση δρόμους της πόλης,
…τον απόμερο ξενώνα με τους λίγους επισκέπτες του,
…το γέρο με το ρυπιδωμένο πρόσωπο,
Περισσότερα: «ΑΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ» ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Γ.Γ. ΚΙΣΕ Β.Ι. ΕΛΙΕΖΕΡ ΣΤΗΝ HUFFINGTON POST
