Ο ιστορικός Μουσικοφιλολογικός Σύλλογος της Άρτας ΣΚΟΥΦΑΣ, σε συνεργασία με τον Δήμο Αρταίων προγραμματίζει και φέτος εκδηλώσεις για να τιμήσει τη μνήμη των Εβραίων της πόλης που εξοντώθηκαν στο Ολοκαύτωμα.
Στο πλαίσιο της διοργάνωσης θα γίνει προβολή φωτογραφικού υλικού σχετικού με την Ισραηλιτική Κοινότητα της Άρτας, με τίτλο "Για να θυμάσαι τη Ροζίνα".
Για τον εμπλουτισμό των φωτογραφικών ντοκουμέντων ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ φωτογραφικό υλικό μέσω των αρτινών Εβραίων και των απογόνων τους που ζουν στην Αθήνα ή και σε άλλες πόλεις. Οποιαδήποτε φωτογραφία θα αξιολογηθεί -είτε περιέχει πρόσωπα είτε τοπία από την Άρτα- ενώ οι φωτογραφίες μπορεί να είναι είτε προπολεμικές είτε μεταπολεμικές.
Οι Αρτινοί Εβραίοι μπορούν να στείλουν οικογενειακές τους φωτογραφίες -σκαναρισμένες σε υψηλή ανάλυση- στον κ. Θεοχάρη Βαδιβούλη (δικηγόρο – γραφολόγο και γνωστό ιστοριοδίφη της εβραϊκής κοινότητας της Άρτα), ο οποίος διεξάγει την έρευνα αυτή (τηλ: 6955 475476, email:
Όσοι επιθυμούν να συμβάλλουν αλλά δεν έχουν την τεχνική δυνατότητα, μπορούν να αποταθούν στο ΚΙΣΕ (τηλ. 210 32 44 315), το οποίο θα αναλάβει να βγάλει ηλεκτρονικά αντίγραφα των φωτογραφιών τους, διασφαλίζοντας το πρωτότυπο υλικό.
Οποιαδήποτε φωτογραφία μπορεί να αποδειχθεί σημαντική τόσο για την προβολή, όσο και για την ιστορική έρευνα γενικότερα!
Η πρώτη προβολή του υλικού, στο "Για να θυμάσαι τη Ροζίνα", θα γίνει το Σάββατο 23/03/2019, στην αίθουσα του Συλλόγου ΣΚΟΥΦΑΣ και ώρα 18:00, ενώ η δεύτερη προβολή (ειδικά για την εβραϊκή νεολαία που θα επισκεφθεί την Άρτα εκείνη την ημέρα), θα γίνει την Κυριακή 24/03/19, στην Δημοτική Πινακοθήκη και ώρα 16:45’. Η παρουσίαση του φωτογραφικού υλικού θα γίνει από τον κ. Θεοχάρη Βαδιβούλη.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 31.1.2019: Σημαντικοί σύγχρονοι μελετητές υποστηρίζουν ότι ο μεγαλύτερος ποιητής του Βυζαντίου κι ο μεγαλύτερος ποιητής του νεότερου Ελληνισμού είχαν εβραϊκή καταγωγή. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο Ρωμανός ο Μελωδός και ο Διονύσιος Σολωμός έπιναν από την ίδια πηγή της παράδοσης που ξεκίνησε στα αλεξανδρινά χρόνια και κορυφώθηκε με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, που παρά τις συντακτικές του ανασφάλειες έγραψε το ποιητικότερο των Ευαγγελίων και τη φοβερή Αποκάλυψη. Αναφέρομαι στην ποίηση γιατί αποτελεί την άρτια και ιδανική έκφραση της «Ελλάδος φωνής». Ο Ιουδαϊκός Ελληνισμός, αποτελώντας ευμαρή συνένωση δύο κραταιών παραδόσεων, στάθηκε από την αρχή του ποιητικός. Η ανάγκη των Εβραίων να λατρέψουν τον Θεό στην ελληνική γλώσσα δημιούργησε τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, έργο τόσο θαυμάσιο ώστε έφτασε να αντικαταστήσει το πρωτότυπο των Γραφών και να κυριαρχήσει στον εβραϊκό κόσμο μέχρι τον 7ο μ.Χ. αιώνα.
Αλλά και στο ιουδαϊκό βασίλειο των Ασμοναίων η γλώσσα, τα ήθη και τα ονόματα ήσαν ελληνικά. Σε επίρρωση τούτου, αρκεί να δούμε στα νομίσματα του Αλεξάνδρου Ιανναίου και των διαδόχων του την ελληνική επιγραφή των ονομάτων και τον μακεδονικό ήλιο. Άλλωστε η επανάσταση των Μακκαβαίων ήταν ένα επεισόδιο των εμφυλίων πολέμων μεταξύ των κρατών των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και όχι ένα κίνημα εναντίον των Ελλήνων. Πολύ αργότερα, ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός θα περιέγραφε τους Μακκαβαίους ως μάρτυρες της Πίστεως: «Εύγε, ω παίδες, εύγε, αριστείς εμοί, εύγε, ασώματοι σχεδόν εν σώμασιν, εύγε, προστάται του Νόμου, και της εμής πολιάς, και της θρεψαμένης υμάς πόλεως, και εις τόδε αρετής προαγούσης». Όταν ο Ελληνικός Τρόπος συνομίλησε με την Εβραϊκή Θρησκεία παρήχθη ο δυτικός πολιτισμός, που συχνά ονομάζεται Ιουδαιοχριστιανικός αλλά θα ήταν περισσότερο ακριβές αν καλείτο Ελληνο-εβραϊκός.
Στους Εβραίους της Ελλάδας είναι αφιερωμένο το νέο τεύχος (αρ. 51, Δεκ. 2018) του περιοδικού ETUDES, που εκδίδει το ΚΙΣ Γαλλίας CRIF. Με θέμα «Στα ίχνη των Εβραίων της Ελλάδος» (Sur les traces des Juifs de Grece), ο καθηγητής Αναστάσιος Καράμπαμπας, παρουσιάζει ιστορικά στοιχεία για την παρουσία των Εβραίων σε όλη την Ελλάδα. Το τεύχος περιλαμβάνει και συνέντευξη του επιμελητή της έκδοσης με τη Διευθύντρια του ΕΜΕ Ζανέτ Μπαττίνου.
Διαβάστε εδώ σχετικά με το αφιέρωμα. Ξεφυλλίστε εδώ το περιοδικό
Crif - Etude du Crif n°51 : Sur les traces des Juifs de Grèce
Η διάσωση της εβραϊκής κοινότητας της Ζακύνθου το 1943, είναι, αναμφίβολα, μία από τις πιο σημαντικές και συγκλονιστικές σελίδες της ιστορίας του τόπου. Το θάρρος, ο αλτρουισμός και η αυτοθυσία των κατοίκων του νησιού, οι οποίοι αψήφησαν τη γερμανική θηριωδία και δεν πρόδωσαν ούτε έναν Εβραίο, αποτελεί παγκόσμιο παράδειγμα γενναιότητας και φιλανθρωπίας.
Η “Ιστορική Μνήμη” αποτελεί το επίκεντρο στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα “Europeans For Peace” που “τρέχει” το Γερμανικό Ίδρυμα “Μνήμη, Ευθύνη και Μέλλον” (EVZ – Erinnerung, Verantwortung und Zukunft) και στο οποίο συμμετέχει το Επαγγελματικό Λύκειο Λεχαινών σε συνεργασία με το Επαγγελματικό Σχολείο BBS 1 της πόλης Kaiserslautern.
Στο πλαίσιο αυτό οι μαθητές του Επαγγελματικού Λυκείου Λεχαινών πραγματοποίησαν την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018 μονοήμερη εκπαιδευτική εκδρομή στο νησί της Ζακύνθου με σκοπό μαθητές και εκπαιδευτικοί από Ελλάδα και Γερμανία να γνωρίσουν την υποδειγματική στάση, το θάρρος (civil courage) και την ανθρωπιά των Ζακυνθινών που επέδειξαν κατά τη διάρκεια της κατοχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στους Εβραίους συμπατριώτες τους γλιτώνοντάς τους από το βέβαιο θάνατο. Βασικά σημεία της επίσκεψης είναι η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα και το μνημείο της Εβραϊκής Συναγωγής. Οι πανανθρώπινες αξίες της αλληλεγγύης και της συμπόνιας και, μάλιστα, με κίνδυνο της ίδιας σου της ζωής δεν είναι απλά ένα σενάριο. Είναι μια πραγματικότητα, που την αναγνωρίζουν οι Ισραηλινοί σε όλο τον κόσμο. Αυτή την παροιμιώδη γενναιότητα που επέδειξαν οι Ζακυνθινοί σε κρίσιμες ώρες, την κατέγραψε η σύγχρονη ιστορία.
Περισσότερα: ΤΟ ΕΠΑΛ ΛΕΧΑΙΝΩΝ ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ
Της Κυριακής Τσολάκη
Είναι γνωστό ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ανάμεσα στα πολλά δεινά που προκάλεσε έγινε η αιτία να εξοντωθούν ολόκληρες εβραϊκές συλλογικότητες παγκοσμίως. Μετά τη λήξη του όσοι επιζώντες επέστρεψαν στις εστίες τους συνάντησαν τεράστιες δυσκολίες στην προσαρμογή τους στη νέα κατάσταση και χρειάστηκαν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για να ισορροπήσουν στην καινούργια συνθήκη. Έτσι και η ανασυγκρότηση της Ισραηλιτικής Κοινότητας της Θεσσαλονίκης δεν ήταν κάτι εύκολο ούτε και ανώδυνο. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στα πρώτα χρόνια της επιστροφής οι ανάγκες για περίθαλψη ήταν τεράστιες, υπήρχαν άρρωστοι, έγκυες, παιδιά, χήρες και ηλικιωμένοι, ενώ ένα μικρό παράδειγμα του πλήρους αποσυντονισμού της Ι.Κ. Θεσσαλονίκης ήταν ότι παρατηρούνταν μια εξαιρετικά μπερδεμένη κατάσταση στο συσσίτιο γιατί αρκετοί από τους εγγεγραμμένους δεν πήγαιναν να πάρουν τη μερίδα τους, αντίθετα σιτίζονταν συχνά πολλοί οι οποίοι είχαν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν το συσσίτιο που έπαιρναν. Επιπροσθέτως, ένα πολύ σοβαρό ζήτημα ήταν η προσπάθεια επανάκτησης των κατασχεμένων ακινήτων…