Ένα από τα βίντεο που διακρίθηκαν στον φετινό Μαθητικό Διαγωνισμό Δημιουργίας Βίντεο μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ. Το δημιούργησε ομάδα μαθητών του 1ου ΓΕΛ Παλαιού Φαλήρου.
Ο ουσιαστικής εκπαιδευτικής σημασίας διαγωνισμός αυτός έχει θεσπιστεί εδώ και τρία χρόνια από τη Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων με τη συνεργασία του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος. Οι διακριθέντες μαθητές είχαν την ευκαιρία να λάβουν μέρος σε εκπαιδευτική επίσκεψη στο Άουσβιτς. Θα ακολουθήσει ειδική τελετή βράβευσης και όλα τα βραβευμένα βίντεο θα αναρτηθούν στον ιστότοπο της Γ.Γ.Θρησκευμάτων και στον λογαριασμό της στο you tube.
Στις 14.5.2016, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το παρακάτω άρθρο της κας Ιωάννας Φωτιάδη με τίτλο "ΟΙ 548 ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΔΕΣΑΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ" το οποίο αναφέρεται στην ιστορία διάσωσης της οικογένειας της κας Ροζίνας Ασσέρ - Πάρδο.
Η διαδρομή από το γκέτο της Θεσσαλονίκης μέχρι τη Λεωφόρο Στρατού, μια ριψοκίνδυνη κίνηση που αποδείχθηκε απελευθερωτική, δεν έσβησε ποτέ από τη μνήμη τής κ. Ροζίνας Ασσερ - Πάρδο. «Η μητέρα μου ξήλωσε το άστρο από το πανωφόρι, με συμβούλευσε να προσέχω και να κρατώ τη μικρή μου αδελφή σφιχτά από το χέρι μέχρι να συναντήσουμε την κ. Φαίδρα», διηγείται στην «Κ» η κ. Πάρδο, μέλος μιας εκ των ελαχίστων εβραϊκών οικογενειών που επέζησαν στη Θεσσαλονίκη χάρη στο καταφύγιο που τους προσέφεραν χριστιανοί. «Είμαστε, μάλιστα, οι μοναδικοί που κρυφτήκαμε στην καρδιά της πόλης, επί της οδού Τσιμισκή, κοντά στο αρχηγείο των Γερμανών που στεγαζόταν τότε στο ξενοδοχείο Ματζέστικ». Τα δύο κορίτσια, δέκα και πέντε ετών, δραπετεύουν από το γκέτο, όπου είχαν μεταφερθεί οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, για να βρουν καταφύγιο στο σπίτι της οικογένειας Καρακώτσου, όπου τους υποδέχεται μια συνομήλικη Ελληνίδα, η 13χρονη Μαρία, που έχοντας αφήσει τη δική της οικογένεια πίσω, εργάζεται εκεί ως οικιακή βοηθός. «Ποτέ δεν μου εξήγησαν ποιοι ακριβώς ήταν, γνώριζα, όμως, ότι δεν έπρεπε να μιλώ σε κανέναν για την ύπαρξή τους», διηγείται στην «Κ» τηλεφωνικώς από τη Θεσσαλονίκη, η κ. Μαρία Κάβουρα. «Από τη μητέρα της οικογένειας, την κ. Ευγενία είχα τις καλύτερες αναμνήσεις», αναφέρει η κ. Κάβουρα, «με είχε σαν τέταρτη κόρη της». «Εγινε η απελευθέρωση και χωρίσαμε» σημειώνει η ίδια, «συχνά αναρωτιόμουν τι απέγιναν και πού βρίσκονταν. Αλλά εκείνες τις εποχές ήταν δύσκολο να βρεις ίχνη άλλων ανθρώπων».
Περισσότερα: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΡΟΖΙΝΑΣ ΑΣΣΕΡ - ΠΑΡΔΟ
Στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 4-10.3.2016 δημοσιεύτηκε άρθρο του Γιάννη Συμεωνίδη για τον αυστριακό τ. Γ.Γ. του ΟΗΕ Κουρτ Βαλντχαϊμ και τη σύνδεσή του με τον αφανισμό χιλιάδων ανθρώπων τα χρόνια της Κατοχής. Στο άρθρο περιλαμβάνεται σχόλιο του προέδρου της Ισραηλιτικής Κοινότητας Ιωαννίνων κ. Μωυσή Ελισάφ.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
Στις 4 και 5 Μαρτίου 2016 διοργανώθηκε στην Καβάλα, υπό την αιγίδα του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Δ.Π.Θ.) και σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Καβάλας, εκπαιδευτικό σεμινάριο με θέμα «Προσεγγίζοντας το Ολοκαύτωμα στην κλίμακα του τοπικού: η εβραϊκή κοινότητα της Καβάλας», το οποίο φιλοξενήθηκε στο Λύκειο Ελληνίδων Καβάλας (ΛΕΚ).
Η πρώτη ημέρα του σεμιναρίου στις 4.3.2016 ξεκίνησε με εισηγήσεις από τον λέκτορα Διδακτικής της Ιστορίας Δ.Π.Θ. κ. Άγγελο Παληκίδη με θέμα «Ποιος φοβάται τους νεκρούς;», την ιστορικό, καθηγήτρια του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου κα Οντέτ Βαρών-Βασάρ με θέμα «Ελληνοεβραίοι στην Κατοχή: εκτόπιση, αντίσταση, επιβίωση. Ιστορία και μνήμη», τον διδάκτορα Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας Α.Π.Θ. κ. Βασίλη Ριτζαλέο με θέμα «Οι Εβραίοι της Καβάλας: η ιστορία μιας λησμονημένης κοινότητας» και την λέκτορα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Δ.Π.Θ. κα Βάλια Κραββά με θέμα «Δύο εβραίες θυμούνται: η διαχείριση της πείνας στην Ελλάδα της Κατοχής μέσα από αφηγήσεις ζωής». Μετά τις εισηγήσεις ακολούθησε συζήτηση την οποία συντόνισε ο κ. Αγγ. Παληκίδης. Η πρώτη ημέρα ολοκληρώθηκε με δεξίωση την οποία ευγενικά επιμελήθηκαν και προσέφεραν οι κυρίες του ΛΕΚ, με επικεφαλής την πρόεδρο κα Σαμαρά, καθώς και ομοθρήσκων κυριών από τη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη, οι οποίες ετοίμασαν παραδοσιακά σεφαραδίτικα εδέσματα.
του Μάριου Δημητρίου
Στις 24.2.2016, οι Υπουργοί Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ισραήλ, Χριστόφορος Φωκαΐδης και Moshe Yaalon, συμμετείχαν σε τελετή αποκάλυψης μνημείου Κυπρο-Ισραηλινής Φιλίας, στο στρατόπεδο Υπολοχαγού Βασιλείου Καποτά, στη Λευκωσία. Είναι το πρώην BMH (British Military Hospital), το επί αποικιοκρατίας Βρετανικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο, όπου γεννήθηκαν περίπου 2.200 βρέφη, καρποί αγάπης χιλιάδων νεαρών Εβραίων, αντρών και γυναικών, επιζώντων του Ολοκαυτώματος, κρατουμένων στα στρατόπεδα κράτησης του Καράολου Αμμοχώστου, της Δεκέλειας και της Ξυλοτύμπου, τους οποίους οι Βρετανοί είχαν φυλακίσει τα χρόνια 1946-1949, για να τους εμποδίσουν να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη. Ένα από αυτά τα παιδιά, η 68χρονη Zehavit Blumenfeld, που γεννήθηκε στο BMH στις 3 Μαΐου 1948, θα είναι σήμερα στην τελετή των αποκαλυπτηρίων, στο στρατόπεδο Καποτά. Τη γνώρισα τον Φεβρουάριο 2011, στη διάρκεια δημοσιογραφικής αποστολής μου στο Τελ Αβίβ και μου είπε, σε συνέντευξη για την εφημερίδα, ότι η μητέρα της και ο πατέρας της κρατούνταν από τους Βρετανούς στο στρατόπεδο κράτησης της Δεκέλειας από το 1947, και ότι οι γονείς της τής έλεγαν πάντα ότι οι Κύπριοι βοήθησαν πολύ τους Εβραίους.