- Λεπτομέρειες
Στις 11.9.2016 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το παρακάτω άρθρο με τίτλο «Είναι 1943 και “σας χαρίζω το παιδί μου”» της Γιώτας Μυρτσιώτη σχετικά με την ιστορία διάσωσης του Ντέιβιντ Μπαρζιλάι.
Χειμώνας του 1943. Ο εβραϊκός πληθυσμός της Θεσσαλονίκης βιώνει απάνθρωπους περιορισμούς από τα ναζιστικά στρατεύματα. Ελάχιστες ημέρες πριν από τον μαζικό εκτοπισμό, αρκετοί γονείς «παραδίδουν» τα νεογέννητα παιδιά τους στο βρεφοκομείο «Αγιος Στυλιανός» για να τα προστατεύσουν. Ο αποχωρισμός ήταν αβάστακτος. Πολλές μητέρες δεν άντεξαν. Επέστρεψαν και τα πήραν για πάντα μαζί τους. Κάποια βρέφη παρέμειναν. Ανάμεσά τους και ο Ντέιβιντ Μπαρζιλάι. Γεννήθηκε 4 Μαρτίου του ’43, δέκα ημέρες πριν αναχωρήσει το πρώτο τρένο για τα στρατόπεδα του θανάτου.
Τι απέγινε άραγε το δηλωμένο «ως έκθετο» νεογέννητο από τη Θεσσαλονίκη που επέζησε του Ολοκαυτώματος; Πόσοι άλλοι Εβραίοι γονείς προσπάθησαν να σώσουν με αυτόν τον τρόπο τα βρέφη τους; Πώς ήταν η μετέπειτα ζωή αυτών των παιδιών; Τα ερωτήματα είχαν σφηνωθεί στο μυαλό της Αίγλης Μπρούσκου, κοινωνικής ανθρωπολόγου, όταν μελετούσε τα αρχεία του βρεφοκομείου «Αγιος Στυλιανός» για το βιβλίο της
«Λόγω της κρίσεως σας χαρίζω το παιδί μου» (εκδ. Εν Τόμω ΣΥΜΕΠΕ). Το ζήτημα των κρυμμένων βρεφών στο βρεφοκομείο άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο.
Οι απαντήσεις ήρθαν αργότερα με επίμονη έρευνα σε τρία επίσημα αρχεία και τα τεκμήρια μιας περίπτωσης έμελλε να ανατρέψουν πολλά: να σβήσουν ένα όνομα από τον μακρύ κατάλογο των θυμάτων Θεσσαλονικέων Εβραίων του Ολοκαυτώματος, να ξεκαθαρίσουν αλήθειες και ψέματα από τα «κατασκευασμένα» αρχεία, να επιτρέψουν στον επιζώντα να ξαναγράψει την αυτοβιογραφία του, να ρίξουν νέο φως στους πολύπλοκους όσο και αντικρουόμενους ρόλους που διαδραμάτισαν διάφοροι άνθρωποι προκειμένου να σώσουν ζωές κατά τη διάρκεια της Κατοχής – δωσίλογοι, αστυνομικοί, ληξίαρχοι, διοίκηση και προσωπικό του βρεφοκομείου που είχαν το κουράγιο να κρύβουν βρέφη Εβραίων κάτω από τη μύτη του Μέρτεν.
Περισσότερα: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΟΥ ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΑΡΖΙΛΑΪ
- Λεπτομέρειες
Στον ιστότοπο του Υπουργείου Παιδείας αναρτήθηκε η παρακάτω είδηση για την εκδήλωση, που έγινε την 1η Ιουλίου 2016, στο Υπουργείο, για τους μαθητές που συμμετείχαν στη φετινή εκπαιδευτική επίσκεψη στο Άουσβιτς. Δείτε εδώ το βίντεο από την ομιλία του Υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη.
Σε σημερινή εκδήλωση στο υπουργείο ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκος Φίλης, παρουσία του Γενικού Γραμματέα Θρησκευμάτων Γιώργου Καλατζή, μίλησε σε ομάδα μαθητών γενικών και επαγγελματικών λυκείων της Αθήνας, Πάτρας και Λάρισας που επισκέφτηκαν τα κρεματόρια του Άουσβιτς, αφού συμμετείχαν σε διαγωνισμό παραγωγής βίντεο για το Ολοκαύτωμα. Το πρόγραμμα αυτό ξεκίνησε προ τριετίας με 20 μαθητές και τώρα οι συμμετέχοντες έχουν φτάσει τους 81.
Ο Νίκος Φίλης υπογράμμισε πως αν τα δημόσια σχολεία της χιτλερικής Γερμανίας λειτουργούσαν πιο δημοκρατικά θα είχαν αποφευχθεί οι τραγωδίες και το Ολοκαύτωμα και ότι οι Εβραίοι της Ευρώπης πλήρωσαν προϋπάρχοντα ρατσιστικά στερεότυπα.
Περισσότερα: ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ – ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- Λεπτομέρειες
Ένα από τα βίντεο που διακρίθηκαν στον φετινό Μαθητικό Διαγωνισμό Δημιουργίας Βίντεο μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ. Το δημιούργησε ομάδα μαθητών του 1ου ΓΕΛ Παλαιού Φαλήρου.
Ο ουσιαστικής εκπαιδευτικής σημασίας διαγωνισμός αυτός έχει θεσπιστεί εδώ και τρία χρόνια από τη Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων με τη συνεργασία του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος. Οι διακριθέντες μαθητές είχαν την ευκαιρία να λάβουν μέρος σε εκπαιδευτική επίσκεψη στο Άουσβιτς. Θα ακολουθήσει ειδική τελετή βράβευσης και όλα τα βραβευμένα βίντεο θα αναρτηθούν στον ιστότοπο της Γ.Γ.Θρησκευμάτων και στον λογαριασμό της στο you tube.
- Λεπτομέρειες
Στις 14.5.2016, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το παρακάτω άρθρο της κας Ιωάννας Φωτιάδη με τίτλο "ΟΙ 548 ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΔΕΣΑΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ" το οποίο αναφέρεται στην ιστορία διάσωσης της οικογένειας της κας Ροζίνας Ασσέρ - Πάρδο.
Η διαδρομή από το γκέτο της Θεσσαλονίκης μέχρι τη Λεωφόρο Στρατού, μια ριψοκίνδυνη κίνηση που αποδείχθηκε απελευθερωτική, δεν έσβησε ποτέ από τη μνήμη τής κ. Ροζίνας Ασσερ - Πάρδο. «Η μητέρα μου ξήλωσε το άστρο από το πανωφόρι, με συμβούλευσε να προσέχω και να κρατώ τη μικρή μου αδελφή σφιχτά από το χέρι μέχρι να συναντήσουμε την κ. Φαίδρα», διηγείται στην «Κ» η κ. Πάρδο, μέλος μιας εκ των ελαχίστων εβραϊκών οικογενειών που επέζησαν στη Θεσσαλονίκη χάρη στο καταφύγιο που τους προσέφεραν χριστιανοί. «Είμαστε, μάλιστα, οι μοναδικοί που κρυφτήκαμε στην καρδιά της πόλης, επί της οδού Τσιμισκή, κοντά στο αρχηγείο των Γερμανών που στεγαζόταν τότε στο ξενοδοχείο Ματζέστικ». Τα δύο κορίτσια, δέκα και πέντε ετών, δραπετεύουν από το γκέτο, όπου είχαν μεταφερθεί οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, για να βρουν καταφύγιο στο σπίτι της οικογένειας Καρακώτσου, όπου τους υποδέχεται μια συνομήλικη Ελληνίδα, η 13χρονη Μαρία, που έχοντας αφήσει τη δική της οικογένεια πίσω, εργάζεται εκεί ως οικιακή βοηθός. «Ποτέ δεν μου εξήγησαν ποιοι ακριβώς ήταν, γνώριζα, όμως, ότι δεν έπρεπε να μιλώ σε κανέναν για την ύπαρξή τους», διηγείται στην «Κ» τηλεφωνικώς από τη Θεσσαλονίκη, η κ. Μαρία Κάβουρα. «Από τη μητέρα της οικογένειας, την κ. Ευγενία είχα τις καλύτερες αναμνήσεις», αναφέρει η κ. Κάβουρα, «με είχε σαν τέταρτη κόρη της». «Εγινε η απελευθέρωση και χωρίσαμε» σημειώνει η ίδια, «συχνά αναρωτιόμουν τι απέγιναν και πού βρίσκονταν. Αλλά εκείνες τις εποχές ήταν δύσκολο να βρεις ίχνη άλλων ανθρώπων».
Περισσότερα: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΡΟΖΙΝΑΣ ΑΣΣΕΡ - ΠΑΡΔΟ
- Λεπτομέρειες
Στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 4-10.3.2016 δημοσιεύτηκε άρθρο του Γιάννη Συμεωνίδη για τον αυστριακό τ. Γ.Γ. του ΟΗΕ Κουρτ Βαλντχαϊμ και τη σύνδεσή του με τον αφανισμό χιλιάδων ανθρώπων τα χρόνια της Κατοχής. Στο άρθρο περιλαμβάνεται σχόλιο του προέδρου της Ισραηλιτικής Κοινότητας Ιωαννίνων κ. Μωυσή Ελισάφ.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΑΡΘΡΟ